Zajady – problem kosmetyczny czy nieprzyjemna dolegliwość?

Zajady – to pewien rodzaj nadżerek umiejscowionych w kącikach ust, na wskutek pęknięcia błony śluzowej i utworzenia się niewielkich owrzodzeń, szczególnie bolesnych w wyniku nadkażenia mikroorganizmami(np. drożdżakami).
Odczuwalne są objawy w kolejności: zaczerwienienie – pieczenie – mrowienie – pękanie – ból.

Przyczyny powstawania zmian:
– niedobory witamin z grupy B (głównie B2),
– niedopasowane protezy zębowe,
– alergia na materiały kompozycyjne protez,
– obniżona odporność,
– antybiotykoterapia,
– niewłaściwa dieta,
– nadmiernie przesuszone usta,
– niektóre leki (np. w kuracji trądzikowej, sterydowej),
– zbyt częste opalanie się bez użycia pomadek z filtrem UV,
– ekspozycja na zbyt niskie temperatury bez odpowiedniej ochrony ust.

Uważa się też, że znacznie częściej zajady tworzą się u osób starszych (skóra mniej elastyczna, zaleganie śliny, opadanie policzków), dzieci (używające smoczków), u kobiet w ciąży, u chorych na cukrzycę (sucha skóra), anemię.

Leczenie:
– podawanie witamin z grupy B lub preparatów zawierających drożdże z witaminami,
– higiena jamy ustnej,
– ochrona i odpowiednia pielęgnacja natłuszczająca (pomadki, balsamy z dodatkiem masła kakaowego, olej kokosowy najlepiej z dodatkiem porcji witaminy E w kroplach),
– wcierka z oliwy z oliwek, oleju lnianego lub oleju z awokado (niewielką ilość oleju nanieść na kąciki ust, delikatnie wmasować kilka razy dziennie, najlepiej po posiłku) – uelastycznia i ułatwia gojenie,
– gotowa lub robiona maść z witaminą A (regeneruje naskórek i ułatwia jego odbudowę),
– okłady z miodu na zajady,
– okłady z naparu z kwiatu nagietka lub maść nagietkowa (można ją samodzielnie przyrządzić) – działają przeciwzapalnie, odkażająco i gojąco,
– wzmocnienie odporności poprzez kurację jeżówką, aloesem lub pelargonią afrykańską,
– podawanie witaminy C w celu podniesienia odporności,
– zmiana diety na bogatą w czosnek (naturalny antybiotyk), warzywa strączkowe bogate w witaminy z grupy B, kapustę i sałatę,
– obniżenie ilości cukru w diecie,
– okłady z miąższu liści aloesu (regenerujące i gojące),
– przemywanie skóry twarzy naparem z szałwii (wykonać napar z 1 łyżki liści szałwii, odcedzić, nasączyć płatek kosmetyczny i przecierać delikatnie twarz) – szałwia działa ściągająco i odkażająco,
– maść z ekstraktem z kłącza pięciornika (na stany zapalne i ropne zakażenia), preparaty z żyworódki (odkażające) lub oczaru (gojące).

Niegdyś stosowano niekonwencjonalne metody takie jak: okłady z moczu, gorącego mleka czy masła:)

W przypadku braku skuteczności powyższych metod lub nawracających zajadach należy ustalić przyczynę ich występowania oraz zastosować leczenie z użyciem substancji odkażających, maści z dodatkiem cynku lub innych form.

Piśmiennictwo:
Szepietowski J. Grzybice skóry i paznokci, Medycyna Praktyczna, Kraków 2001,
Adamska A., Regeneracja skóry po wakacjach, APTEKARZ POLSKI NR 24/2, sierpień 2008,
VADEMECUM CHORÓB, LEKÓW I PREPARATÓW BEZ RECEPTY, 2008, t.1.,
M Lesińska-Sawicka, M Waśkow – Med. Rodz, 2012 – medrodzinna.pl,
Korzeniowska K., Jabłecka A., FARMACJA WSPÓŁCZESNA, 2009; 2: 36-41.

Z Nowym Rokiem Nowym krokiem…

Moi drodzy Czytelnicy bloga: Zioła od kuchni i nie tylko…

Początek Nowego Roku zwykle niesie ze sobą nowe nadzieje, plany i postanowienia. Ważne, aby nie rezygnować z marzeń, podążać za głosem serca, być otwartym na innowacje i zmiany. Tylko wtedy mogą się one dokonać:).

W Wasze ręce oddaję nowe oblicze Ziół od kuchni przygotowane dzięki pomysłom i ciężkiej pracy Alicji Otto , której bardzo dziękuję za pomoc i polecam jej osobę. Mam nadzieję, że nowa grafika i treści, które w tym roku się tam znajdą, przykują Waszą uwagę oraz pozwolą znaleźć coś dla siebie. Wielu czytelników prosiło o opis fitoterapii w wybranych jednostkach chorobowych. Postaram się, by raz w miesiącu taki wpis się ukazał. Strona ze starszymi wpisami będzie oczywiście dostępna. Już niedługo pierwszy wpis z zakresu fitoterapii:).

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie,

Autorka

Chrzan – domowe koło ratunkowe na trawienie…

Gardening - Horseradish
Photo credit: Edsel L via Foter.com / CC BY-SA

Chrzan pospolity – to roślina zielna z rodziny Krzyżowych. Surowiec o właściwościach leczniczych stanowi korzeń. Ma on silny, ostry i drażniący smak i zapach. W swoim składzie zawiera znaczne ilości witaminy C, B i A oraz związki wapnia, magnezu i potasu. Ponadto występuje w nim olejek eteryczny, glikozydy, enzymy, cukry i fitoncydy. Posiada właściwości odkażające (antybakteryjne i przeciwgrzybicze) oraz przeciwutleniające.

Chrzan używany jest jednak głównie jako przyprawa do ciężkich potraw. W medycynie tradycyjnej stosowany był jako środek ochronny przed szkorbutem, na kaszel i katar, jako środek moczopędny, poprawiający apetyt, regulujący trawienie (zwiększający wydzielanie soku żołądkowego), podnoszący odporność i przeciwreumatyczny. W tym celu pito sok z ćwikły, wyciąg z korzeni chrzanu oraz stosowano okłady z liści chrzanu na bolące miejsca.

Zastosowanie w lecznictwie: Korzeń chrzanu posiada właściwości żółciopędne i pobudzające łaknienie. Działa także odkażająco i miejscowo rozgrzewająco oraz lekko moczopędnie. Dodawany do ciężkich potraw, mięs czy do kiełbas powoduje lepsze ich trawienie oraz zapobiega wzdęciom.

Dawny przepis na mleczko chrzanowe – 1/2 łyżeczki utartego na świeżo chrzanu zalać 1 szklanką gorącego mleka, pić 1 raz dziennie. Pomaga niektórym na wzdęcia i zaparcia.

Sok chrzanowy na zaburzenia czynności wątroby – 50g świeżo utartego chrzanu zalać 1/4 szklanki wody. Pozostawić na 30 minut. Odcedzić i osłodzić cukrem lub miodem. Pić 3 razy dziennie 1 łyżkę stołową soku. (przepis z książki: ” Zielnik dla każdego”).

Miód z chrzanem – wymieszać 1 łyżkę miodu z 1/2 łyżeczki utartego chrzanu. Stosować przy przeziębieniu.

Okłady z chrzanu – tarty chrzan wymieszać z ostudzoną wodą na konsystencję papki. Następnie umieścić ją w lnianej ściereczce i przykładać na bolące miejsca, np. na stawy, w bólach reumatycznych.

 

Zastosowanie w kuchni: W kuchni wykorzystuje się głównie korzeń chrzanu, ale także i jego liście. Są one naturalnym konserwantem, środkiem smakowym i pleśniobójczym. Dodaje się je do marynat, pomidorów, ogórków oraz przetworów grzybowych.

Korzeń chrzanu można suszyć lub spożywać świeżo utarty z dodatkiem soku z cytryny (nie ciemnieje). Ma on ostry smak. Stanowi dodatek do potraw mięsnych, sosów (sos chrzanowy), do jajek, wędlin. Wchodzi w skład ćwikły. Łączy się go także z jabłkiem lub śmietaną.

Młode liście chrzanu stanowią źródło witaminy C. Można dodawać je do sałatek, wypiekać na nich chleb oraz do przyprawiania potraw z warzywami.

Potrawy z dodatkiem chrzanu:

1. Chrzan z jabłkami:

0.5 kg jabłek obrać, oczyścić z nasion i zetrzeć na tarce na drobno. Podobnie utrzeć obrany chrzan (50g) i wymieszać z 25g cukru i sokiem z 1 cytryny. Wymieszać i włożyć do słoiczka. Podawać z kurczakiem, wędliną, mięsem.

2. Roladki szynkowe:

250g bitej śmietany wymieszać z 3 łyżkami tartego chrzanu. Doprawić solą i odrobiną cukru. Napełnić plastry szynkowe zwinięte w roladkę. Podawać na zimno jako przekąskę.

3. Pasta kanapkowa:

Utrzeć na drobnej tarce 1 marchew, 1 mały seler i chrzan (3 łyżki utartego chrzanu). Dodaj niepełną szklankę majonezu, 1 łyżkę soku cytrynowego oraz przyprawić. Podawać z pieczywem jasnym jako pastę.

Zastosowanie w kosmetyce:  W tradycji ludowej stosowano tarty chrzan zmieszany ze śmietaną jako środek rozjaśniający plamy na skórze i piegi.

Tonik chrzanowy: utrzeć 2 korzenie chrzanu na małych oczkach, wycisnąć sok i wymieszać go z 2/3 szklanki wody przegotowanej i ostudzonej. Przemywać twarz wacikiem nasączonym tonikiem przy problemach skórnych i trądzikowych.

Należy jednak uważać  z przesadnym stosowaniem świeżego chrzanu na skórę, gdyż może wywołać podrażnienie miejscowe i przekrwienie.

Jak mówi polskie przysłowie – dobry chrzan, ale nie sam…

 

Źródła:

Teresa Wielgosz: Wielka księga ziół polskich. Poznań: Publicat S.A., 2008.

Postępy Fitoterapii 1/2004, s. 14-18

Hanna Szymanderska, Z łąki na talerz, 2014

Lanska Dagmar, Polne rośliny w kuchni, 1990