Składniki:
• bezbarwna henna (Cassia italica, liście, proszek),
• masło z mango (Mangifera indica),
• olejek eteryczny ylang-ylang (Cananga odorata, olejek),
• henna, naturalny barwnik (Lawsonia inermis, proszek),
• łupiny orzecha włoskiego (Juglans regia, łupiny nasienne, proszek),
• liście orzecha włoskiego (Juglans regia, ekstrakt z liści),
• liście kasztana jadalnego (Castanea sativa, ekstrakt z liści),
• olejek eteryczny sosny nadmorskiej (Pinus pinaster, olejek eteryczny).

Sposób przygotowania:
Przygotuj maseczkę z bezbarwnej henny: namoczyć około 50 g proszku (ilość zależy od długości włosów) w gorącym odwarze z czarnej herbaty, aż do uzyskania dość suchej, ale jednolitej masy. Dodać masło z mango (1 łyżkę lub więcej), dobrze wymieszać, aby powstała gładka tłusta masa. Dodać 10 kropli olejku eterycznego ylang- ylang. Odstawić do wystudzenia na
około 20 minut. Dużym pędzelkiem rozprowadzić po całości włosów. Odczekać 30 minut (nałożyć czepek utrzymujący ciepło), a następnie spłukać.
Kilka dni później przygotować preparat do farbowania na ciemny kolor: 50 g naturalnej henny i 20 g – 30 g proszku z łupin orzecha włoskiego (w zależności od tego, jak bardzo ciemne włosy chcemy uzyskać), namoczyć w gorącym odwarze z liści orzecha włoskiego i liści kasztana jadalnego, dodać 10 kropli olejku eterycznego z sosny nadmorskiej. Całość dobrze
wymieszać, aż do uzyskania jednolitej masy i odpowiedniej konsystencji. Odstawić do ostudzenia na około 20 minut. Dużym pędzlem rozprowadzić
na wszystkie włosy i wmasować. Odczekać 30-40 minut (nałożyć czepek utrzymujący ciepło), a następnie wypłukać w odwarze z czarnej herbaty, z liści orzecha włoskiego lub z kasztana jadalnego. Następnie umyć włosy łagodnym szamponem, aby zmyć resztki „osadu”.

Zastosowanie:

Maseczka przygotowująca zazwyczaj pozwala uniknąć reakcji henny z siwymi włosami. Jeśli chcemy sprawdzić intensywność koloru, robimy próbę, farbując swoje włosy zebrane ze szczotki do włosów. Im dłużej zostawiamy preparat na włosach, tym intensywniejszy uzyskujemy kolor.

Piśmiennictwo:

Na podstawie artykułu Catherine Bonnafous, Farbowanie włosów, Rośliny i zdrowie (wydanie francuskie).

Produkty kosmetyczne stanowią w dzisiejszych czasach nieodzowną część naszego życia. Używamy ich w coraz większych ilościach. Producenci zaskakują nas ich rodzajami, zapachami i formułami. Cechy te nie zmieniają jednak faktu, że aby kosmetyk służył konsumentowi na dłuższy czas, musi on zostać zakonserwowany. Trwałość kosmetyku jest zależna między innymi od składu samego kosmetyku (kosmetyki na bazie wody i substancji organicznych są bardziej narażone na zanieczyszczenia mikrobiologiczne), pH, temperatury przechowywania, ekspozycji na światło [4]. Termin substancje konserwujące oznacza substancje, przeznaczone wyłącznie lub głównie do hamowania rozwoju drobnoustrojów w produkcie kosmetycznym [13]. Konserwanty cechują się hamowaniem aktywności bakterii, pleśni i grzybów. Mogą być one stosowane samodzielnie, często jednak praktykuje się łączenie dwóch lub więcej rodzajów konserwantów w celu uzyskania wyższego współczynnika ochrony mikrobiologicznej danego kosmetyku [16]. Istnieje szereg wymogów, jakie konserwant musi spełnić, aby mógł zostać użyty w kosmetyku. Do nich należy między innymi: nietoksyczność, brak możliwości przeniknięcia przez skórę i błony śluzowe, duża stabilność, dobra rozpuszczalność, brak zapachu, barwy i smaku [16]. Do najczęściej stosowanych konserwantów możemy zaliczyć: kwas salicylowy wraz z jego solami, kwas benzoesowy, PHD (kwas 4-hydroksybenzoesowy i jego estrowe pochodne, nazywane często przez konsumentów ogólnie parabenami), 2-fenyloetanol [16]. Dokładne regulacje na temat konserwantów, jak i innych składników produktu kosmetycznego reguluje dokładnie ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. [13]. Przez wzgląd na obserwowane działania niepożądane wywoływane obecnością konserwantów syntetycznych, coraz częściej stosowane są alternatywy w postaci konserwantów pochodzenia roślinnego.

C.d. artykułu na stronie…https://www.researchgate.net/publication/363672294_Przeglad_naturalnych_substancji_konserwujacych_w_przemysle_kosmetycznym

• In book: Badania naukowe w ujęciu dyscyplinarnym cz.3
• Publisher: Wydawnictwo naukowe INTELLECT

• Aleksandra Ogonowska
• Kinga Jagielska
• Andrzej Grudzień
• Aldona Adamska-Szewczyk

Fitoterapia jest niezwykle pomocna jeśli chodzi o stany zapalne i wynikające z nich reakcje bólowe.

Typowa kuracja olejkami eterycznymi w schorzeniach takich, jak zapalenie stawów czy choroba zwyrodnieniowa stawów jest dość zbliżona.

W przypadku reumatyzmu czy bólów stawów stosuje się aromaterapię głównie zewnętrznie, w formach takich jak: olejek do ciała, żel, balsam do masażu oraz aromatyczna kąpiel.

W zastosowaniu do wewnątrz pomocna jest fitoterapia klasyczna, czyli: nalewki i napary oczyszczające organizm.

Przykładowe olejki eteryczne, które mogą być stosowane w domowych warunkach:

Golteria (Gaultheria procumbens, G. fragrantissima) zawiera olejek eteryczny, w którego składzie występuje salicylan metylu. Mogą być stosowane na stany zapalne i bóle reumatyczne, zwłaszcza obejmujące wszystkie stawy. Olejek posiada bardzo charakterystyczny zapach.

Olejek eteryczny ylangowy (ylang ylang, Cananga odorata) zawiera w swoim składzie benzoesan benzylu i wykazuje działanie przeciwbólowe.

Laur, wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis) posiada aktywność przeciwzapalną.

Rozmaryn (Rosmarinus officinalis) stanowi źródło olejku eterycznego. Szczególnie istotny jest olejek o chemotypie kamfory. Zawiera w swoim składzie estry. Działa przeciwzapalnie.

Inne olejki wykorzystywane w kuracjach miejscowych to: olejek geraniowy (Pelargonium asperum), lawendowy (Lavandula angustifolia), czy z rumianku rzymskiego (Chamaemelum nobile).

Jałowiec zwyczajny jest źródłem olejku eterycznego o właściwościach przeciwzapalnych i przeciwreumatycznych.

Olejek z tymianku (Thymus vulgaris ct thujanol) oraz olejek z cząbru (Satureja montana) mogą być także stosowane, gdyż pobudzają krążenie krwi w bolących częściach ciała. Znajduje swoje użycie w przypadku artrozy, artretyzmu, poliartretyzmu i przykurczu rozcięgna dłoni w chorobie Dupuytrena.

We Francji bardzo ceniona jest natomiast kocanka włoska (Helichrysium italicum).

„Domowe medykamenty” do samodzielnego wykonania:

Olejek do stosowania zewnętrznego:

•           olejek eteryczny Laurus nobilis 1 ml,

•           olejek eteryczny Rosmarinus officinalis camphoriferum 1 ml,

•           olejek eteryczny Juniperus communis 1 ml,

•           olejek eteryczny Thymus vulgaris ct thujanol 1 ml,

•           olejek eteryczny Lavandula latifolia 1 ml,

•           Olej orzechowy,

•           Oliwa z oliwek w równych częściach do 100ml

Należy stosować go miejscowo łagodnie wmasowując.

Olejek miejscowy do stosowania zewnętrznego:

• olejek eteryczny Mentha piperita 5 ml,
• olejek eteryczny Thymus vulgaris ct thujanol 3 ml,
• olejek eteryczny Juniperus communis 1,5 ml,
• olejek eteryczny Helichrysum italicum 0,5 ml,
• olej bazowy do 20ml.

Żel jest przyjemny, ponieważ błyskawicznie się wchłania i przynosi szybką ulgę, nie zostawia tłustych śladów.:

Miód olejkowy stosowania wewnętrznego:

• olejek eteryczny Juniperus communis 2ml
• olejek eteryczny Eucalyptus citriodora 2ml
• olejek eteryczny Laurus nobilis 2ml
• 1 łyżka miodu.
• Wszystkie składniki wymieszać i spożywać 1/4 łyżeczki dziennie.

---

https://aestheticcosmetology.com/wp-content/uploads/2022/08/ACM-2022-04-v5-Kowalczyk-PL.pdf

Składniki:

220 g mąki

7 g suchych drożdży

4 łyżki cukru

2 jajka

70 ml mleka

100 g miękkiego masła

1/2 łyżeczki soli

Składniki „syropu”:

1,5 l wody
600 g cukru
300 g rumu

Przygotowanie ciasta:

W misce zmieszać mąkę, drożdże, cukier i sól. Jajka roztrzepać z mlekiem i dołączyć do składników. Wyrobić ciasto. Dodać pokrojone masło i ugniatać do miękkości ciasto. Odstawić na 1h nakryte ściereczką w misce. Ciasto przełożyć do foremek (posmarowanych masłem) i odstawić na 20 min. Piec w piekarniku w temperaturze 180 stopni przez 20 minut. Po ostygnięciu postępować jak niżej.

Sposób przygotowania nasączenia:

Wlać wodę do rondla. Wsypać cukier i mieszać do całkowitego rozpuszczenia. Wyłączyć ogień i dodać rum. Upieczoną babkę namaczać w nasączeniu ok. 3h odwracając co jakiś czas. Podawać z bitą śmietaną, pistacjami lub owocami.

Każdy z nas zna smak włoskiej pizzy czy spagetti. Z risottem lub innymi lokalnymi daniami włoskimi nie jest już tak łatwo. Ostatnia podróż w okolice Neapolu przyniosła nam nowe doznania kulinarne oraz propozycje nowych smaków na talerzu. Dziś risotto z szafranem – nazywane Risotto au safran à la milanaise.

Risotto szafranowe:

Składniki:

ryż arborio (100-120g na 2 osoby)

1 średnia drobno posiekana cebula

2 szklanki bulionu warzywnego

szafran

sól

pieprz (najlepiej biały)

3 łyżki stołowe masła

parmezan

Wykonanie:

Roztopić  w rondelku 1 łyżkę masła. Zeszklić na nim drobno posiekaną cebulę. Dodać drugą łyżkę masła i rozpuścić. Dodać ryż, smażyć na wolnym ogniu cały czas mieszając. Wlać 1 szklankę bulionu i pozostawić na małym ogniu co jakiś czas mieszając. Gdy ryż wchłonie całość bulionu, dodać drugą szklankę bulionu warzywnego z dodatkiem rozdrobnionego szafranu. Gotować na wolnym ogniu około 20-25 minut, aż risotto uzyska kremową konsystencję. Zgasić ogień, dodać kolejną łyżkę masła, sól, biały pieprz do smaku i wymieszać. Na końcu dodać starty parmezan (1 płaska łyżka) i wymieszać. Przełożyć do talerza lub miseczki i udekorować startym parmezanem lub liściem bazylii.

W dniu dzisiejszym odbyły się warsztaty kosmetyczno-ziołowe, na których studenci przygotowali kosmetyki z ekstraktami ziołowymi.