Żyworódka- roślina wieloletnia, której nazwa wywodzi się ze specyficznego jej rozmnażania (kiełkujące na brzegach liści rozmnóżki opadające na ziemię i rosnące). Występuje naturalnie na terenach Azji, Ameryki Pd., a dziś również uprawiana jako roślina ozdobna.
W Polsce i na świecie dostępne są preparaty i produkty kosmetyczne oparte na dwóch gatunkach z rodzaju Kalanchoe: żyworódki pierzastej (Kalanchoe pinnata (Lam.) Person, Bryophyllum pinnatum (Lam.) Oken) oraz żyworódki daigremonta.
W liściach K. daigremontiana występują flawonoidy (poch. kemferolu i kwercetyny), kwasy organiczne (chlorogenowy, ferulowy, galusowy, kawowy, p-kumarowy, protokatechowy, syryngowy, β- i γ-rezorcylowy, jabłkowy), witamina E oraz wapń, potas, sód.
W częściach nadziemnych i korzeniu rośliny występują sterole, triterpeny (11-okso-epi-β-amyryna) a także bufadienolidy.
Znaczenie lecznicze:
K. daigremontiana posiada działanie:
– działanie przeciwdrobnoustrojowe
– przeciwwirusowe
– przeciwutleniające
– cytotoksyczne
– owadobójcze.
W medycynie ludowej wewnętrznie: w zapaleniu stawów, jako środek przeciwgorączkowy, przeciwkaszlowy i przeciwwrzodowy.
W tradycyjnej medycynie chińskiej wykorzystywana jest jako środek przeciwwymiotny i przeciwkaszlowy. Natomiast okłady ze świeżych, zmiażdżonych liści lub soku z liści stosowane są w trudno gojących się ranach.
Lekko prażone liście używane były zewnętrznie na grzybice skórne. Herbata (napary z liści) są w Nigerii lekarstwem na gorączkę. W medycynie Indii jest stosowana jako środek ściągający, przeciwbólowy, wiatropędny, a także przydatny w nudnościach i wymiotach. Podkreśla się jej przeciwalergiczne właściwości. Ekstrakt z liści stosuje się w leczeniu czerwonki. Odwary z liści w Indiach służą do pozbycia się kamicy żółciowej. Na Jawie preparat z korzeni i liści podaje się kobietom po porodzie.
Z uwagi na wąski indeks terapeutyczny oraz ryzyko powstania kardiotoksyczności, spowodowane obecnością bufadienolidów w żyworódce daigremonta wg doniesień naukowych nie zaleca się stosowania do wewnątrz preparatów sporządzonych z tego gatunku. Te same bufadienolidy stanowią ciekawą mało poznaną grupę związków- niezwykle zaciekawił mnie artykuł na temat tych związków:
Kolodziejczyk-Czepas, J., Stochmal, A. Bufadienolides of Kalanchoe species: an overview of chemical structure, biological activity and prospects for pharmacological use. Phytochem Rev16, 1155–1171 (2017). https://doi.org/10.1007/s11101-017-9525-1
Domowe preparaty ziołowe z żyworódki:
1. Okłady z liści– zmiażdżyć 1 łyżkę liści, nałożyć papkę na chorobowo zmienione miejsce. Okłady zmieniać co 4-5 h.
Pasta z macerowanych liści stosowana jest w Indiach na bóle mięśni i stawów.
2. Krople do uszu i nosa– liście dobrze opłukać, osuszyć, zmiażdżyć i wycisnąć sok przez sterylną gazę. Stosować 1 kroplę 2 razy dziennie.
3. Maść z żyworódki– 10 dkg świeżego smalcu roztopić w rondelku. Pozostawić do ostudzenia. Zmieszać z 1 łyżką uprzednio przygotowanego soku. Maść przechowywać w lodówce.
Sok z żyworódki- zerwać liście z łodyżkami, opłukać i delikatnie osuszyć. Zmiażdżyć i wycisnąć sok. Niektórzy polecają owinąć je w bibułkę i przechowywać w lodówce ok. 1 tygodnia.
4. Nalewka spirytusowa– 4 części soku z żyworódki zmieszać z 1 częścią spirytusu 70%. Stosować zewnętrznie na wysypki skórne, blizny, po ukąszeniu owadów, na rany i stany zapalne skóry.
5. Roztwór do nacierań– wykonać jak nalewkę używając zamiast spirytusu czystego spirytus salicylowy. W bólach głowy poleca się wcieranie roztworu spirytusowego w skórę okolicy skroni za pomocą watki zwilżonej roztworem.
W medycynie tradycyjnej żyworódkę stosuje się do wewnątrz na ból gardła, chrypkę, w przebiegu przeziębienia, na stany zapalne dziąseł. Postaci: miodek z żyworódką, mikstura, sok czy nalewka.
6. Płukanka do gardła- Sok żyworódkowy zmieszany z odrobiną spirytusu i z ciepłą wodą jako płukanka. Można też żuć liść rośliny.
7. Oliwka do nacierań- do 1 części soku żyworódkowego dodać 2 części oleju sojowego, słonecznikowego lub rzepakowego. Płyn lekko ogrzać, następnie schłodzić. Smarować blizny, popękaną skórę.
Frołow i Pieresadin w zapaleniu żołądka i jelit stosowali preparat miodowo-ziołowy w postaci emulsji. Zawierał on 70 g miodu, 10 ml
10% etanolowego ekstraktu z propolisu oraz 20 ml świeżo wyciśniętego soku z liści żyworódki pierzastej.
Zastosowanie w kosmetyce:
Żyworódka stanowi źródło mikro- i makroelementów: glinu, krzemu, selenu, wapnia, żelaza, manganu, potasu i miedzi. Jest źródłem witaminy C, flawonoidów i katechin. Posiada właściwości antyoksydacyjne potwierdzone badaniami naukowymi. Wykorzystywana jest w kosmetykach przeciwzmarszczkowych i rozjaśniających przebarwienia, w tym piegi. Można stosować napary z rośliny zamiast toniku w przypadku cery z problemami.
Jakiś czas temu otrzymałam rozmnóżki żyworódki od p. Elżbiety autorki artykułów na temat żyworódki. Opowiedziała mi w liście o swoich doświadczeniach jako wieloletni emerytowany już lekarz praktyk z jej wykorzystaniem na ukąszenia, wysypkę i silne zapaleniem żylaków. Postanowiłam zasadzić u siebie w domu. Czekam, aż wyrośnie nowe domowe lekarstwo:). Zostało mi jeszcze tyle rozmnóżek…
Kolodziejczyk-Czepas, J., Stochmal, A. Bufadienolides of Kalanchoe species: an overview of chemical structure, biological activity and prospects for pharmacological use. Phytochem Rev16, 1155–1171 (2017). https://doi.org/10.1007/s11101-017-9525-1
Takai N, Kira N, Ishii T et al (2012) Bufalin, a traditional oriental medicine induces apoptosis in human cancer cells. Asian Pac J Cancer Prev 13:399–402