Herbatka z kwiatu jednego dnia…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ketmia szczawiowa – surowiec zielarski to „kwiat” hibiskusa, a dokładnie: kielichy zebrane podczas dojrzewania owoców. Stawi źródło antocyjanów oraz flawonoidów. Zawiera pektyny i śluz oraz kwasy takie jak: hibiskusowy czy cytrynowy. Jest kwaśny w smaku. Używany głównie jako dodatek do herbat smakowych.

Zastosowanie w lecznictwie:

1. Hibiskus pobudza apetyt i wspomaga wydzielanie soku żołądkowego. W tym celu zaleca się picie herbatki z hibiskusa na czczo przed posiłkami.

2. Hibiskus obniża ciśnienie. Przynosi efekt w przypadku lekkiego nadciśnienia. Za działanie odpowiadają antocyjany.

3. Łagodnie przeczyszcza (pektyny, śluzy).

4. Działa moczopędnie (flawonoidy). Wspomaga leczenie infekcji układu moczowego.

5. Wykazuje aktywność przeciwbakteryjną  wobec wielu szczepów bakterii. W medycynie Wschodu używany jako środek przeciwrobaczy.

6. Jest naturalnym antyoksydantem.

7. Może być stosowany do przemywania skóry jako środek przeciwzapalny.

8. Przyspiesza przemianę materii i działa żółciopędnie.

9. Wykazano także w badaniach korzystny wpływ na poziom cholesterolu, na leczenie otyłości, niektóre choroby nowotworowe oraz na odporność.(http://www.czytelniamedyczna.pl/3871,wlasciwosci-lecznicze-ketmii-szczawiowej-hibiscus-sabdariffa-l.html).

Przeciwwskazania: ciąża, osoby starające się o dziecko (istnieją badania, w których wysnuwa się wnioski, że może wpływać niekorzystnie na płodność).

Zastosowanie w kuchni: Najczęściej jednak hibiskus kojarzy nam się z napojami, szczególnie pitymi w okresie zwiększonego narażenia na infekcje układu oddechowego. W smaku herbatka  jest dość kwaśna lub cierpka jak kto woli, ale za to znakomita jako nieodzowny składnik kuracji oczyszczających. Poza antocyjanami dostarcza organizmowi witaminę C oraz kwasy organiczne.

Domowa herbatka z hibiskusa: wsypać 1-2 łyżeczki do kubeczka i zalać je gorącą wodą. Zaparzyć pod przykryciem przez 10 minut. Odcedzić i pić na ciepło. W wersji egipskiej jako carcade dosładza się ją maksymalnie cukrem.

Karkade na młodość (wg mojego przepisu): w równych częściach: chaber bławatek, kwiat hibiskusa, skórka z limonki. Składniki zalać gorącą wodą i zaparzać pod przykryciem przez 10-15 minut. Odcedzić. Pić 1 raz dziennie. Dosłodzić do smaku.

Zastosowanie w kosmetyce: Tonik do twarzy: wykonać jak herbatkę. Namoczyć płatek i przemywać twarz o cerze ze skłonnością do zaczerwienień.

Kwiat hibiskusa wchodzi w skład kremów i kosmetyków zmiękczających, złuszczających (naturalne kwasy organiczne) oraz do pielęgnacji cery naczynkowej (flawonoidy, antocyjany).

Maseczka oczyszczająca: 1 łyżka surowca (zgniecione płatki), 1 łyżka zmielonych nasion kozieradki, przegotowana woda. Składniki stałe wymieszać, dodawać do nich małymi porcjami wodę do uzyskania papki. Nakładać na twarz na 15 minut. Spłukać delikatnie wodą.

Hibiskus to kwiat prawie jednego dnia – kwitnie krótko, za to pięknie… Bogaty w substancje lecznicze –  wciąż mało znany i jeszcze nie doceniony…

 

 

 

 

Błękitny kwiatek wołoszek, czyli o chabrze bławatku…

Bławatek

Chaber bławatek – surowiec zielarski stanowi kwiat pozbawiony kielicha. Jest źródłem związków takich jak: antocyjany (pochodną cyjanidyny), flawonoidy, garbniki oraz gorycze (centauryna). Może być stosowany do wewnątrz przy infekcjach układu moczowego. Działa moczopędnie (flawonoidy), łagodzi stany zapalne układu moczowego. Jego spożycie jest korzystne przy wzdęciach, zaburzeniach trawienia oraz niedostatecznym wydzielaniu żółci. W formie okładów łagodzi stany zapalne spojówek oraz objawy skórne niektórych schorzeń dermatologicznych. Korzystnie wpływa na naczynia krwionośne w obrębie gałki ocznej (antocyjany).

Zastosowanie w lecznictwie: Napar:  1 łyżkę stołową kwiatów zalać szklanką gorącej wody, zaparzyć pod przykryciem około 15 minut, przecedzić. Pić pół szklanki naparu 2 razy dziennie między posiłkami. Napar przynosi efekt moczopędny. Jest polecany na przewlekłe, mało nasilone schorzenia nerek, pomocniczo w obrzękach (krążeniowych i nerczycowych), na stany zapalne miedniczek i kłębków nerkowych. Zawiera jony potasu.

Ze względu na obecność związków gorzkich napar wspomaga także proces trawienia. Jego picie przed posiłkiem powoduje zwiększenie wydzielania soków trawiennych. Poprzez działanie żółciopędne łagodzi wzdęcia, uczucie pełności w nadbrzuszu oraz objawy niestrawności.

Okłady zewnętrznie: Wykonać napar jak wyżej. Po ostudzeniu i przecedzeniu stosować na stany zapalne oczu, brzegów powiek i spojówek oraz przy nadwrażliwości na promienie słoneczne i inne podrażnienia wynikające z działania czynników zewnętrznych.

W medycynie tradycyjnej używany do tamowania krwawień, na alergie i zmiany zapalne skóry oraz w zaburzeniach cyklu miesiączkowego. Mocniejszym naparem można płukać gardło przy objawach infekcji górnych dróg oddechowych.

Zastosowanie w kuchni: Z bławatka sporządza się sok, nalewkę oraz wino. Służy jako dodatek ozdobny do deserów, ciast oraz czekolady. Wchodzi w skład wieloskładnikowych mieszanek ziołowych do picia.

Wino bławatkowe:  „Na 10L: 2,5 kg cukru, 6,5L wody, 2L płatków kwiatowych chabra bławatka, 2 cytryny pokrojone w plastry (bez pestek), drożdże winne, 3g pożywki.

Na 18L: 4,5 kg cukru, 12L wody, 4L płatków kwiatowych chabra bławatka, 3 cytryny pokrojone w plastry (bez pestek), drożdże winne, 4g pożywki.

Sposób wykonania: 4,5 kg cukru rozpuścić w 12 l wrzącej wody, po ostudzeniu dodać 4 l płatków kwiatowych chabra bławatka, 3 cytryny umyte i pokrojone w plastry (bez pestek) oraz drożdże. Fermentować. Po zakończeniu fermentacji i przecedzeniu zaleca się dolanie 6 l słodkiego czerwonego wina.” (źródło: http://www.nutrivitality.pl/).

Zastosowanie w kosmetyce: Płyn na opuchnięte powieki: wykonać jak napar, zamoczyć w nim płatek kosmetyczny lub kompres gazowy i przykładać na obrzmiałe powieki. Zmniejsza opuchliznę i przywraca właściwy wygląd.

Napar z bławatka w formie okładów lub przemywań zalecany jest także osobom długo korzystającym z komputera.

Płyn do wcierania w skórę głowy: wykonać napar i przemywać nim skórę głowy. Łagodzi objawy łupieżu.

Ziołowe spa dla zmęczonych stóp: napar z bławatka połączyć z naparem z ziela tymianku  i dodać do ciepłej wody. Zanurzyć stopy na 10 minut w kąpieli. Delikatnie osuszyć ciepłym ręcznikiem (można położyć go na grzejniku). Wmasować kilka kropel oleju wiesiołkowego lub oliwy z oliwek i pozostawić do wchłonięcia. Kąpiel działa odkażająco, odświeżająco i pobudza delikatnie krążenie.

Maseczka do wrażliwej skóry: 2 łyżki kwiatów bławatka rozetrzeć w misce/moździerzu z 2 łyżkami jogurtu naturalnego. Można także zmiksować uzyskując jednolitą konsystencję. Nałożyć na twarz na 10-15 minut. Zmyć delikatnie wacikiem nasączonym wodą. Maseczka łagodzi podrażnienia.

Maseczka

Bławatek zawiera witaminę C – naturalny antyoksydant. Przemywanie skóry naparem z kwiatów jest korzystne dla każdego rodzaju cery:

– dla skóry trądzikowej i z problemami – działa przeciwzapalnie i odkażająco, zmniejsza podrażnienia, szczególnie po stosowaniu preparatów wysuszających.

– dla skóry naczynkowej – przeciwzapalnie i uszczelniająco na naczynka

– dla cery zmęczonej wraz z objawami starzenia – odświeża i zapobiega powstawaniu zmarszczek

– dla skóry wrażliwej i alergicznej – łagodzi podrażnienia, zmiany uczuleniowe pod warunkiem, że osoba stosująca bławatek nie jest na niego uczulona. (najlepiej zrobić test na nadgarstku z niewielkiej ilości naparu).

Jasieniec, wołoszek czy wasilek – tak zwykle nazywa się błękitny chaber bławatek. Na tyle potrafi zachwycić sobą, że warto poszukiwać w nim nowych zastosowań.

Greckie siano, czyli kozieradka…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kozieradka pospolita – surowiec zielarski stanowi nasienie o śluzowo-gorzkim smaku. W jego składzie dominują: śluz, cukry złożone, białko, fitosterole oraz saponiny steroidowe. Występują także glikozydy flawonoidowe. Swój charakterystyczny zapach zawdzięcza obecności olejku eterycznego. Surowiec działa powlekająco na błonę przewodu pokarmowego i przeciwzapalnie, co wykorzystuje w leczeniu podrażnień oraz stanach zapalnych układu trawiennego. Wspomaga wypróżnienia. Obniża także poziom cholesterolu, głównie za sprawą nienasyconych kwasów tłuszczowych obecnych w oleju. Może być stosowany zewnętrznie na zmiany skórne oraz doustnie. Stanowi składnik kuchni azjatyckiej.

Zastosowanie w lecznictwie: Macerat: 1 łyżkę nasion zalać filiżanką zimnej wody i odstawić na kilka godzin. Pić na dolegliwości przewodu pokarmowego oraz na kaszel.

Odwar: 1 łyżkę zielonych nasion zalać 1 filiżanką wody i krótko pogotować. Pić przy kaszlu i na stany zapalne przewodu pokarmowego. Wspomaga leczenie hemoroidów poprzez uszczelnienie naczyń krwionośnych.

Przyjmowanie 1 łyżeczki rozdrobnionego surowca przed posiłkami pobudza łaknienie.

Odwar może być stosowany zewnętrznie na takie dolegliwości jak: stany zapalne skóry, wypryski, czyraki, owrzodzenia, ropienie w formie ciepłych okładów. Działa zmiękczająco, powlekająco i ułatwia gojenie. W badaniach wykazano także jej aktywność przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczą.

Obniża poziom cukru i cholesterolu we krwi. Poleca się jej spożywanie osobom, które chciałyby nieco przytyć. Jest bowiem dość odżywcza i pobudza wydzielanie soków trawiennych (gorycze), przez co wzmaga apetyt. Uznawana jest za afrodyzjak.

Wykazuje działanie przeciwalergiczne. Warto jednak pamiętać, że może sama powodować uczulenia, szczególne przy kilkukrotnym zastosowaniu zewnętrznie.

Lepiej jej nie podawać łącznie z innymi lekami, gdyż może zmieniać ich wchłanianie. Nie należy też stosować jej w trakcie ciąży. W medycynie krajów Azji spożywa się ją w celu pobudzenia laktacji. Na polskim surowcu sproszkowanym widnieje jednak ostrzeżenie, by nie stosowały go kobiety w okresie karmienia.

Zastosowanie w kuchni: Kozieradka może służyć jako dodatek do pieczywa lub jako składnik marynat. Przyjemnie pachnie. Można przyprawiać nią humus, zupy, sałatki, potrawy z mięsa oraz warzyw. W kuchni wykorzystuje się także jej liście świeże i suszone.

Kozieradkowy napój rozgrzewający: (Przepis przywieziony z Maroka) Gotujemy półtorej filiżanki wody, do wrzątku dodajemy ok. 2 centymetrowy kawałek świeżego imbiru, pół łyżeczki nasion kozieradki, jedną gwiazdkę anyżu, ćwiartkę cytryny i gotujemy pod przykryciem jeszcze 10 minut. Przesączamy wywar, dodajemy miód do smaku. Pić na ciepło. Napój ma rozgrzewać w zimne noce w górach Atlas i nie tylko.

Sojowe curry:
Kotleciki sojowe gotować we wrzącej wodzie przez 10-20 minut, aż staną się miękkie. Rozgrzać olej na patelni i podsmażyć cebulę pokrojoną w kostkę oraz czosnek. Gdy się zeszkli, dodajemy 250g pomidorów pelati, 3 cm startego na drobno imbiru, łyżeczkę soli, łyżeczkę kurkumy, łyżeczkę mielonej kozieradki i łyżeczkę chili. Smażymy do uzyskania pasty. Następnie dodajemy kotleciki sojowe, 200g mrożonego groszku i gotujemy kolejne 5 minut. Dodajemy pieprz i ewentualnie trochę wody, jeżeli sos jest zbyt gęsty i gotujemy kolejne 5 minut. Przed podaniem posypujemy przyprawą garam masala i świeżo posiekaną kolendrą.

Zastosowanie w kosmetyce: Kozieradka zawiera witaminy np. PP oraz sole mineralne.

Maseczka na zimne stopy: 1 łyżkę rozdrobnionych nasion rozetrzeć z 1 łyżką oleju z czarnuszki. Nałożyć na stopy i wmasować w skórę energicznie. Maseczka pobudza krążenie, rozgrzewa i zmiękcza skórę.

Kataplazm (wilgotny ciepły okład): 50g rozdrobnionych nasion zalać szklanką wody i gotować około 5 minut. Powstałą papkę nałożyć w formie okładu na zmiany skórne oraz obrzęki.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Medycyna tradycyjna polecała maść z utartych nasion ze smalcem gęsim na łupież. Mam wielką pokusę, by ją też wykonać – zastąpię go jednak smalcem wieprzowym…

Niczym sianem Grecy karmili swoje zwierzęta nasionami kozieradki – stąd określenie, które do dziś jest używane: „greckie siano”. W Chinach prażono kozieradkę jako tanią wersję kawy, a u nas?

Cuminum cyminum… czyli o kminie rzymskim…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kmin rzymski – surowiec stanowi owoc. Posiada on ostry, korzenny smak. Jest on nieco bardziej gorzkawy od kminku  i bardziej intensywny w smaku. Uważany za luksusową przyprawę. Zawiera olejek eteryczny oraz związki flawonoidowe. Wspomaga proces trawienia poprzez zwiększenie wydzielania soków trawiennych oraz zmniejsza częstotliwość występowania zaparć. Obecne w nim flawonoidy działają przeciwzapalnie i moczopędnie. W kuchni dodaje się go mięs, gulaszu, a u nas w domu do pikli.

Zastosowanie w lecznictwie: Kumin jako przyprawa pobudza wydzielanie soków trawiennych, w tym soku żołądkowego. Można wykonać z niego napar lub użyć bezpośrednio jako przyprawę. Podany przed posiłkiem pobudza apetyt. Spożyty z ciężkostrawnymi potrawami lub tuż po nich poprawia trawienie, zwiększa metabolizm i przez to ułatwia wypróżnianie. Łagodzi wzdęcia i skurcze jelit.

Zjedzony w większej ilości działa rozgrzewająco i może nasilać potliwość. Poleca się go w diecie osób chorych na reumatyzm i odczuwającym bóle stawowo-mięśniowe.

W badaniach wykazano działanie przeciwbakteryjne jednego z komponentów olejku eterycznego. Ma także właściwości przeciwutleniające. W medycynie tradycyjnej Wchodu jest używany przy biegunkach, porannych mdłościach oraz w diecie antyrakowej.

Zastosowanie w kuchni: Kumin należy do podstawowych przypraw używanych w kuchni: chińskiej, indyjskiej, meksykańskiej, hiszpańskiej i wielu innych krajów. Służy jako dodatek do potraw mięsnych z drobiu, mięs czerwonych oraz do sera. Można dodawać go do ryżu oraz ziemniaków. Nadaje pikantność pieczywu, daniom z kapusty, fasoli oraz sosom. Najlepiej jest kupować całe nasiona i rozdrabniać przed podaniem. Zachowują wtedy właściwy aromat.

Kotleciki z soczewicy: 2 filiżanki soczewicy, 5 łyżek mąki, cebula lub czosnek, natka pietruszki, kmin rzymski.

Ugotować soczewicę, dodać mąkę i pokrojone warzywa na drobno. Wymieszać. Dodać rozdrobniony w moździerzu kumin. Uformować kuleczki. Usmażyć na patelni. Można podać polane sosem sojowym.

Dziś dodałam go do surówki z kapusty kiszonej. Nieco zmienił jej smak, ale i pozwolił uniknąć przykrych dolegliwości po jej spożyciu.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Surówka z kapusty: kapusta kiszona, marchew, jabłko, oliwa, sól, pieprz, kmin rzymski.

Kumin służy do produkcji niektórych alkoholi, między innymi: likierów i wódek . Wchodzi w skład curry.

Zastosowanie w kosmetyce: Kumin zawiera antyutleniacze. Jego spożycie zatem w pewien sposób przedłuża nam młodość.

Może być również  stosowany zewnętrznie w postaci domowej pasty na czyraki i inne zmiany skórne.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Pasta kuminowa: garść nasion rozgnieść z dodatkiem niewielkiej ilości wody w naczynku. Gotową pastę nałożyć miejscowo na zmiany skórne. Pozostawić na kilka minut. Spłukać.

Kmin rzymski – nowy smak, nowe znaczenie i nowe możliwości…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA