Koniczyna łąkowa, czerwona – surowiec zielarski to głównie ziele, choć zbiera się czasem same kwiaty. Zawiera ciała czynne takie jak: flawonoidy, szczególnie z grupy izoflawonów o działaniu estrogennym. Dzięki temu koniczyna jest używana w celu łagodzenia objawów menopauzy (suplementy), czasem zaburzeń cyklów miesięcznych. Posiada w swoim składzie także olejek eteryczny, związki fenolowe, w tym pochodne kwasu salicylowego, karoteny oraz związki mineralne. Ma przyjemny, lekko miodowy zapach.
Zastosowanie w lecznictwie: z kwiatów zebranych w porze kwitnienia i wysuszonych, można wykonać odwar, najlepiej w proporcji 3 łyżeczki surowca na 1 szklankę wody, ogrzać do wrzenia, nie gotować dalej. Pić małymi porcjami przez cały dzień. Odwar wspomaga leczenie stanów zapalnych oskrzeli, przewodu pokarmowego (żołądka i jelit) oraz bywa stosowany pomocniczo w biegunce.
Inhalacje z koniczyny: wykonać odwar jak wyżej i przeprowadzić inhalację z jego użyciem. Można wykonać ją przy schorzeniach układu oddechowego z towarzyszącym kaszlem lub katarem.
Napar oczyszczający: 1 łyżkę kwiatów zalać gorącą wodą i zaparzyć pod przykryciem. Odcedzić i pić jako środek lekko wykrztuśny, odkażający oraz moczopędny. Wspomaga leczenie przeziębień, bolesnych menstruacji i niedokrwistości.
Okłady z naparu: namoczyć gazik w herbatce z koniczyny. Przykładać na bolące miejsca, także na objawy reumatyczne i gośćcowe.
Zastosowanie w kuchni: Roślina należy do gatunków paszowych. Podaje się ją świnkom morskim i innym zwierzętom, gdyż zawiera witaminy: A, B, C, białko, błonnik oraz fosfor i wapń. Poza właściwościami odżywczymi wspomaga trawienie i pobudza wydzielanie soków trawiennych. Ponieważ stanowi źródło błonnika, wspomaga pracę jelit i właściwe wypróżnianie.
Herbatka na trawienie: wykonać napar lub odwar, pić go przed posiłkami w celu zwiększenia wydzielania soku żołądkowego lub po ciężkostrawnych posiłkach. Najlepiej przygotowany napar podzielić na 3 równe części i pić kilka razy dziennie. Warto pamiętać, że herbatka wspomaga przemianę materii.
Ostatnio w kuchni wykorzystuje się kiełki koniczyny ze względu na bogaty skład witaminowo-mineralny (wzmacniający organizm) oraz antyoksydanty (antyutleniacze).
Zastosowanie w kosmetyce: Ze względu na obecność związków fenolowych koniczyna posiada pewne właściwości odkażające oraz dzięki flawonoidom – przeciwzapalne. Garbniki z kolei odpowiadają za efekt ściągający.
W lecznictwie tradycyjnym wykorzystuje się roztarte liście uprzednio sparzone gorącą wodą. Przykłada się je na ukąszenia owadów, oparzenia, drobne rany i owrzodzenia. przynosi ulgę w świądzie skórnym, łuszczycy i innych schorzeniach dermatologicznych.
Koniczynowa kąpiel: w celu uprzyjemnienia kąpieli wrzucić do wanny z wodą wrzucić 2 garście kwiatów koniczyny.
Napar działa lekko moczopędnie i oczyszczająco z toksyn.
Jak głosiło ludowe porzekadło: kto znajdzie czterolistną koniczynę, temu przyniesie ona szczęście.” Na szczęście” nie od tego ono zależy, bo przyznacie sami, trudno jest znaleźć czterolistną koniczynę…