Arktyczny korzeń na mały i duży stresik…

Różeniec górski- surowiec zielarski stanowi korzeń. Występują w nim takie związki jak: polifenole, salidrozyd (związek fenolowy), flawonoidy, taniny, proantocyjanidyny. Główne substancje to: rozawina, rozyna i rozaryna. Surowiec posiada właściwości przeciwstresowe, wspomagające odporność, poprawiające koncentrację, a także co ciekawe ochronne na wątrobę. Zwiększa wydolność organizmu do wysiłku zarówno fizycznego jak i intelektualnego (fenylopropanoidy). Ustalono także, że podnosi także poziom serotoniny i poprawia nastrój. Jest źródłem antyoksydantów i substancji przeciwzapalnych. Chroni też serce przed działaniem wolnych rodników mogących uszkadzać je.

Zastosowanie w lecznictwie: Wyciąg z korzenia różeńca wspomaga takie funkcje organizmu jak:

– nasz układ nerwowy (poprawia nastrój, zmęczenie, znużenie, nastrój, nieznacznie niepokój, intelekt oraz łagodzi objawy depresji)

– serce (ochronnie, przeciwarytmicznie i zwiększa jego wydolność) oraz układ krwionośny (korzystnie wpływa na ciśnienie)

– układ odpornościowy (poprawia jego funkcje)

– przeciwnowotworowe (antyoksydacyjny)

– wpływa na metabolizm różnych substancji (tłuszcze, cukry) oraz zwiększa aktywność i wydolność ogólną organizmu.

Formy gotowe: kapsułki, tabletki, proszek oraz w herbatkach. W Europie powszechne są także postaci płynne (ekstrakty alkoholowe). Jest to surowiec przeznaczony dla osób dorosłych. Zaleca się spożywać go rano.

Wg KE dawka jednorazowa to 144-200 mg ekstraktu suchego.

W lecznictwie tradycyjnym różnych grup etnicznych zawsze uchodził za środek adaptogenny. Spożywali go Wikingowie i Rzymianie w celu wzmocnienia organizmu i zwiększenia wytrzymałości. Uważany był także jako środek podnoszący płodność podobnie jak żeń-szeń. Można też powiedzieć, że jest środkiem dopingującym (mniejsze zakwasy, energia i wytrzymałość).

Zastosowanie w kuchni: nie znaleziono

Zastosowanie w kosmetyce:  Olejek eteryczny różeńca ma zapach różany, dzięki składnikom zawartym w olejku eterycznym. Wykorzystuje się go w kosmetyce jako środek zapachowy i źródło antyoksydantów. Kosmetyki zawierające ekstrakt z jego korzenia to najczęściej: szampony, odżywki, kremy, serum, maseczki czy preparaty do oczyszczania twarzy.

Stres, spadek nastroju, „wolniejsze” myślenie, brak energii – to efekty jednostajnej, deszczowej i jesiennej aury – dobrze, że natura nam coś w darze dała, byśmy jakoś wytrwali do wiosny:)

 

Źródła:

 Postępy Fitoterapii 1/2008, s. 2-14
(Tadeusz Wolski, Tomasz Baj, Agnieszka Ludwiczuk, Kazimierz Głowniak, Gabriela Czarnecka)
D Załuski, HD Smolarz – Post. Fit, 2008 – researchgate.net
A Pawełczak – Polish Journal of Agronomy, 2014 – academia.edu
A Tajer – Annales Academiae Medicae Silesiensis, 2011 – psjd.icm.edu.pl
Bolshakova I.V., Lozovskaia E.L., Sapezhinskii I.I.,. Antioxidant properties of a series of extracts from medicinal plants. Biofizika 1997, 42. 480-483
Psychiatr. Pol. 2014; 48(1): 59–73
http://www.ema.europa.eu/ema/index.jsp?curl=pages/medicines/herbal/medicines/herbal_med_000080.jsp&mid=WC0b01ac058001fa1d
http://www.ema.europa.eu/docs/en_GB/document_library/Herbal_-_Overview_of_comments_received_during_consultation/2012/05/WC500127864.pdf

Na libido- owoc o pięciu smakach…, czyli cytryniec chiński…

Schisandra

Cytryniec chiński – surowiec zielarski stanowi owoc oraz nasiona, czasem używa się również kory i liści. Owoce są bogate w kwasy organiczne, witaminę C i olejek eteryczny (najwięcej w korze). W nasionach odkryto związki takie jak: pochodne schizandryny (lignany) i schizandrole oraz witaminę E. W medycynie wschodniej stosuje się go w celu wzmocnienia organizmu, na depresję oraz jako środek ochronny na wątrobę. Pomocniczo wykorzystuje się go w celu poprawy ostrości widzenia, w chorobach serca i układu oddechowego. Zawiera substancje o działaniu przeciwutleniającym. Uznawany za środek podnoszący libido.

Zastosowanie w lecznictwie: Cytryniec chiński to jedna z najstarszych roślin opisanych w pierwszej chińskiej farmakopei. Wzmacnia organizm, dodaje energii, poprawia witalność. Łagodzi objawy depresji, zmniejsza senność. Korzystnie wpływa na objawy takie jak: zawroty głowy oraz zaburzenia równowagi.

Można sporządzić z niego napar (1 łyżka owoców na 1 szklankę gorącej wody, długo parzyć, odcedzić) lub skorzystać z gotowych preparatów zawierających ekstrakt z cytryńca.

W Rosji sporządza się nalewkę z nasion lub owoców. Zaleca się spożycie 2 razy dzienne po 20-30 kropli.  Wyciągi alkoholowe działają szybciej i mocniej. (http://www.drugs.com/npp/schisandra.html)

Farmakopea chińska podaje inne postaci leku zawierające cytryniec takie jak: ekstrakt lub nalewka (do 6g surowca na dobę).

Koreańczycy leczą nim choroby związane z układem krwionośnym w okresie menopauzy.

Wchodzi w skład złożonego preparatu chińskiego o właściwościach: przeciwirusowych, przeciwnowotworowych i immunomodulujących.

Cytryniec chiński nasila skurcze macicy, przez co może przyspieszać poród (nie należy jednak stosować go w ciąży i okresie karmienia). Wykazano w badaniach także jego korzystne działanie obniżające poziom cholesterolu i cukru, antyalergiczne oraz bakteriostatyczne.

W medycynie tradycyjnej Chin uważany jest za środek pobudzający aktywność seksualną,  na nocne poty,  leczący zbyt częste oddawanie moczu, na  przewlekły kaszel i flegmę, biegunkę, brak apetytu, zaburzenia gastryczne, cukrzycę i wiele innych chorób.

Preparaty zawierające ekstrakt z owocu o pięciu smakach mogą wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, np. midazolem, lekami immunosupresyjnymi i innymi.

Zastosowanie w kuchni: Owoce cytryńca to także składnik dżemów, kompotów czy innych domowych przetworów. Można dodawać je do napojów, kisieli, a także słodyczy. Kora i liście cytryńca są bogate w witaminę C. Przyrządza się z nich napary.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek eteryczny jest stosowany w przemyśle perfumeryjnym. Ze względu na obecność witamin i przeciwutleniaczy posiada właściwości przeciwstarzeniowe. Maseczki z owoców lub napary oczyszczają skórę i odświeżają ją.

Olejek eteryczny z cytryńca ma znaczenie w aromaterapii.

Cytryniec chiński bywa nazywany owocem o pięciu smakach czyli „wu-wei-zu”, gdyż jeden owoc łączy w sobie pięć różnych smaków:

1. słodki (okrywa)

2. kwaśny (miąższ)

3. gorzki (nasiona)

4. cierpki (nasiona)

5. słony (zmiana smaku podczas przechowywania).

W Japonii nazywany jest „kita-gomishi”, w Chinach  hoy tsi, wzmacnia libido nie tylko u mężczyzn…?

Źródła:

Czikow P., Łaptiew J., Rośliny lecznicze i bogate w witaminy

Postępy Fitoterapii 3/2007, s. 155-167

G Nowak – herbapolonica.pl

JL Hancke, RA Burgos, F Ahumada – Fitoterapia, 1999 – Elsevier

http://www.czytelniamedyczna.pl/2639,surowce-roslinne-o-dzialaniu-adaptogennym-oraz-ocena-zawartosci-adaptogenow-w-ek.html

J Lutomski – Postępy Fitoterapii, 2002

SW Chan – International journal of food sciences and nutrition, 2012

Postępy Fitoterapii 1-2/2005, s. 42-49

https://www.standardprocess.com/MediHerb-Document-Library/Catalog-Files/herb-drug-interaction-chart.pdf