Do, re, mi, fa-sol-la…, czyli śpiewająco o fasoli…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Fasola zwyczajna – znaczenie lecznicze posiadają strąki bez nasion (owocnia). Zawierają w składzie aminokwasy (arginina, lizyna, leucyna), alantoinę, związki fenolowe, flawonoidy oraz minerały. Wśród tych ostatnich dominuje: chrom, potas i krzem. Fasola bywa stosowana jako środek moczopędny i zmniejszający poziom cukru we krwi. Wchodzi w skład mieszanek poprawiających metabolizm, na choroby nerek, na trądzik oraz kamicę.  Posiada również lektyny, które podnoszą odporność i mikroelementy niezbędne do funkcjonowania organizmu. W kuchni wykorzystuje się pełne strąki, najczęściej gotowane lub marynowane. Nasiona są źródłem białka.

Zastosowanie w lecznictwie:  Ze względu na działanie moczopędne surowiec może być użyty w rozmaitych schorzeniach nerek (infekcje, kamica). W tym celu można sporządzić odwar z 1 łyżki suszonej owocni fasoli, zalać 1 szklanką gorącej wody i gotować 10 minut pod przykryciem , odcedzić i pić 3 razy dziennie. Poza nasileniem diurezy oczyszcza krew, toteż można taki odwar włączyć do kuracji przeciwtrądzikowej lub na reumatyzm. Poprzez działanie moczopędne dodatkowo delikatnie obniża ciśnienie.

Zawarte w owocni składniki takie jak: aminokwasy (arginina), chrom, czy związki krzemu łagodnie obniżają poziom cukru. Należy sporządzić odwar – jak wyżej – 1 do 3 łyżek surowca i pić 3 razy dziennie.

Lizyna, która występuje w owocni uznawana jest za składnik antynowotworowy.

Przyznam szczerze, że na studiach trochę obcowałam z fasolą:) W ramach  wolnego czasu zgłębiałam wiedzę o ziołach i próbowałam oznaczać zawarte w owocni  aminokwasy. Jest ich cała gama. To był piękny czas poznawania roślin od innej strony.

Zastosowanie w kuchni: Największe znaczenie kulinarne mają nasiona. Są one bogate w białko i spożywa się je po ugotowaniu lub po innej obróbce (marynaty).

„Kurczakowa” z fasolą: ½l rosołu z kurczaka, brokuły, por lub cebula,  3 marchewki, sos sojowy, pół szklanki ryżu, 2 garście wyłuskanej fasoli, białe wino, 2 łyżki masła i mąki, mandarynki w puszce, przyprawy: curry, imbir, szafran.

Warzywa ugotować w rosole, osobno ryż. Fasolę namoczyć, zagotować i odcedzić. Wykonać zasmażkę z masła i mąki, dodać ją do rosołu wraz z sosem sojowym i winem. Dodać ryż na sypko, mięsko z kurczaka, fasolę oraz mandarynki, doprawić.

Sałatka z fasoli: 1 szklanka fasoli, rzodkiewki, 1 filet śledziowy, 1 łyżka śmietany lub jogurtu naturalnego, koncentrat pomidorowy, natka pietruszki,sól, pieprz.

Fasolę namoczyć, zagotować, odstawić na 2 godziny, ugotować, odlać wodę i wystudzić. Składniki stałe pokroić w kostkę, wymieszać z fasolą, śmietaną, koncentratem, przyprawami i posypać natką.

Kasza jęczmienna z fasolą: kasza jęczmienna ok. 1 szklanki, ½ szklanki fasoli, 10 dag kiełbasy, 2 cebule, koncentrat/przecier pomidorowy, przyprawy (sól, pieprz)

Ugotować kaszę, fasolę j.w., cebulę pokrojoną w kostkę zasmażyć z kiełbasą w plasterkach i koncentratem na małej ilości oleju. Dodać fasolę i przyprawić. Podawać na kaszy.

Zastosowanie w kosmetyce:  Ze względu na obecność substancji białkowych oraz witamin i minerałów owocnia fasoli stanowi ich bogate źródło. Związki te odżywiają skórę, krzemiany zaś wzmacniają wytwory skóry: włosy i paznokcie. W tym celu należy pić odwar sporządzony jak wyżej.

Owocnię fasoli można zastosować również do użytku zewnętrznego.

Aby wykonane kosmetyki  nie utraciły cennych właściwości proponuję zalać surowiec letnią wodą i pozostawić na 1 dzień. Odcedzić i przemywać twarz jak tonikiem. Ma właściwości gojące (alantoina).

Maseczka regenerująca z fasoli: ugotować namoczoną i wyłuskaną fasolę (utraci niestety część składników), utrzeć ją na papkę w miseczce i dodać 1 łyżkę oliwy z oliwek. Nałożyć na twarz na 15 minut, po czym zmyć delikatnie wacikiem. Maseczka ma właściwości natłuszczające i odżywcze.

Inne odmiany fasoli są stosowane w Indiach na przykład na wypadanie włosów.

Fa-so-la to gama substancji niezbędnych w diecie i zapewniających odpowiednią równowagę kwasowo-zasadową w organizmie. Nie przepadam za fasolką po bretońsku lub zupą fasolową, ale w innej postaci, w sałatce, po namoczeniu, bez wzdęć, czemu nie… a odwar… sami wiecie…

fasola

Miłosne ziółko, czyli parę słów o lubczyku…

lubczykLubczyk ogrodowy – surowiec zielarski stanowi korzeń. W jego składzie na uwagę zasługuje olejek eteryczny, kumaryny, związki fenolowe, kwasy organiczne. Lubczyk nasila wydalanie moczu oraz powoduje działanie rozkurczowe mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz układu moczowego. Jest pomocny w stanach zapalnych nerek, kamicy moczowej, dnie moczanowej oraz obrzękach. Jako przyprawa pobudza także wydzielanie soku żołądkowego i wspomaga trawienie. Łagodzi wzdęcia, zaburzenia wydzielanie żółci, pracy wątroby oraz pobudza apetyt. Uznawany jest za afrodyzjak:)

Zastosowanie w lecznictwie: Napar: 1-2g surowca zalać wrzątkiem i zaparzyć. Pić 2 do 3 razy na dobę. Przynosi efekt moczopędny. Oczyszcza krew.

Poza głównym zastosowaniem lubczyku tradycyjna medycyna poleca go na obniżony popęd płciowy oraz w celu wywołania miesiączki. Nasze babcie stosowały go także jako środek wykrztuśny na mokry kaszel.

Liście lubczyku wykorzystywano jako środek odkażający. W celu poprawy trawienia żuto nasiona.

Lubczyk przeciwwskazany jest: w przypadku ostrych zapalnych chorób miąższu nerek, w upośledzonej czynności nerek oraz obrzękach spowodowanych niewydolnością serca lub nerek. Nie zaleca się go kobietom w ciąży i w okresie karmienia.

Podczas dłuższego stosowania zioła unikać ekspozycji na słońce, gdyż może powodować uczulenie.

Zastosowanie w kuchni: Ziele lubczyku służy jako składnik aromatyczny wódki żołądkowej gorzkiej oraz herbaty na przykład z dodatkiem miodu.

Liście lubczyku można dodać do sałatek lub do zupy, na przykład do rosołu (u nas w domku).  Pasują do pasty jajecznej lub do twarożku, przygotowanego jako tzw. ”białe szaleństwo” czyli z dodatkiem jogurtu, świeżego ogórka lub rzodkiewki.

Młode korzenie stanowią przyprawę, która doskonale komponuje się z ryżem, mięsem, rybą czy sałatką.

Nasiona w formie rozdrobnionej używano w Anglii jako dodatek do pieczywa. W Polsce wykonywano z nich kordiał, czyli nalewkę.

Obecnie stanowi składnik przyprawy o nazwie Maggi oraz kostek bulionowych dodawanych do zup i sosów.

Lubczykowy łosoś: plastry wędzonego łososia, 20 dag białego sera, 1 ząbek czosnku, 1 serek topiony, posiekana natka pietruszki i liście/ziele lubczyku.

Zmiksować: biały ser, czosnek, zieleninę oraz serek topiony. Posmarować nim płaty łososia i schłodzić. Podawać na grzankach.

Surówka z kalafiora: 1 kalafior, majonez, cytryna, zielenina: natka pietruszki, szczypiorek i liście lubczyku.

Kalafior namoczyć w zakwaszonej wodzie, osuszyć. Zmiksować lub zetrzeć na tarce. Dodać sok z cytryny, majonez i zielone składniki. Doprawić do smaku.

Miłosny trunek: 100g korzenia lubczyku, 1l białego wytrawnego wina. Surowiec zalać winem i pozostawić na 2 tygodnie w zamkniętym naczyniu, wstrząsając od czasu do czasu, minimum 1 raz dziennie.

Zastosowanie w kosmetyce: Lubczyk znalazł użytek w przemyśle perfumeryjnym. Można dodać go do kąpieli. Przynosi efekt wyciszający oraz relaksujący.

Kąpiel relaksująca: wykonać napar z ziela lubczyku jak wyżej, dodać go do kąpieli. Uważa się, że za działanie wyciszające i uspokajające odpowiadają składniki olejku eterycznego.

Niektórzy przygotowują płukankę do włosów z naparu z lubczyku. Podobno włosy są po niej piękne i lśniące.

Niegdyś lubczyk wchodził w skład miłosnych mikstur. Towarzyszył nowożeńcom do ślubu oraz małżonkom w życiu codziennym. Dlatego do dziś jest nadal uznawany za miłosne ziółko, które może jeszcze wiele poczynić…:)