Nieśmiertelny olejek, czyli o olejku cedrowym…

True Cedar
Photo credit: born1945 via Foter.com / CC BY

Cedr atlaski – pozyskuje się z jego drewna na drodze destylacji z parą wodną olejek eteryczny. Głównymi składnikami olejku eterycznego są związki z grupy seskwiterpenów (α-, β- i γ-himachalen, kadinen, cedren, cedrenol, cedrol, borneol, terpinen, pinen). Posiada właściwości antyseptyczne, rozkurczowe na drogi oddechowe oraz zwiększa wydzielanie śluzu. Pobudza wydzielanie soków trawiennych, pobudza apetyt, działa moczopędnie. W użyciu zewnętrznym przyspiesza gojenie zmian skórnych, wspomaga leczenie trądziku, egzemy, łupieżu i łojotoku. W przypadku nacierań rozgrzewa i przynosi ulgę w bólach reumatycznych i nerwobólach. Jest także repelentem – odstrasza owady.

Zastosowanie w lecznictwie: Oliwka na bóle reumatyczne:  3 łyżki oleju z czarnuszki, 5 kropli olejku cedrowego. Wymieszać. Wcierać w bolące miejsca (bóle stawów, mięśni, nerwobóle)

Maść lekko rozgrzewająca: 20g dowolnej maści natłuszczającej (z alantoiną lub z olejem lnianym), 5 kropli olejku cedrowego, 5 kropli olejku lawendowego. Olejki wkręcić w maść, stosować 2 razy dziennie.

Kominek aromaterapeutyczny: umieścić 1-2 krople olejku cedrowego, można połączyć go z olejkami takimi jak: cytrynowym czy jałowcowym. Wspomaga inhalację, oczyszcza drogi oddechowe podczas infekcji.

Nie zaleca się stosować w ciąży, u dzieci i w dużych stężeniach. Zwykle powinno się wykonać test skórny przed użyciem na większą powierzchnię skóry.

Zastosowanie w kuchni:  Grecy drzewo cedrowe stosują do wędzenia ryb. Przed użyciem cedrową deskę należy moczyć w wodzie przez godzinę a następnie rozgrzać na grillu do momentu, aż zacznie „strzelać”. Na tak przygotowanej desce można umieścić rybę i wędzić, by potem rozkoszować się aromatem jaki daje cedrowe drzewo.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek cedrowy to składnik perfum, kremów, past do zębów, mydeł, ale także detergentów oraz środków odstraszających owady.

Korzystny jest także w przypadku skóry tłustej i z problemami. Zmniejsza wydzielanie łoju, pomocny jest przy łupieżu oraz w przypadku wypadania włosów.

Peeling antycellulitowy: 2 łyżki świeżo zmielonej kawy, 2 łyżki oleju z awokado, 5 kropelek olejku cedrowego. Składniki wymieszać w miseczce. Nałożyć na zwilżoną skórę i wmasować. Pozostawić na 5-10 minut, po czym delikatnie spłukać. Powtarzać 1 raz w tygodniu. Peeling posiada właściwości drenujące.

Wcierka przeciw wypadaniu włosów: Zmieszać następujące olejki w ilości po 4-5 kropli: lawendowy, rozmarynowy oraz cedrowy. Dodać je do oleju jojoba. Masować skórę głowy przez około 15 minut. Stosować codziennie lub co 2-gi dzień.

Krem na trądzik: do kremu z alantoiną dodać 2 krople olejku cedrowego oraz 2 krople olejku z drzewa herbacianego. Stosować 1 raz dziennie na wypryski.

Cedr od wieków uznawany był za symbol nieśmiertelności i długowieczności… ja dodałabym w kontekście cellulitu i łysienia jeszcze jedno określenie – długo-piękności 😉

Źródła:

http://www.czytelniamedyczna.pl/3533,ocena-wrazliwosci-na-olejek-cedrowy-oleum-cedri-grzybow-drozdzopodobnych.html

Krauze-Baranowska M, Skwierawska J, Pobłocka L. Właściwości lecznicze cedrów – historia i współczesność. Post Fitoter 2003; 1:2-5

Walters C. Aromatherapy – An Ilustrated Guide. Element Books LTD, Dorset 1998. 6. Clevland DEH. Acne vulgaris. Cand Med Assoc J 1928; 18(3):261-6

Powakacyjne kuracje z użyciem olejku z drzewa herbacianego…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

1. Podrażniona i sucha skóra:

4 krople olejku eterycznego wymieszać z olejem awokado lub olejem migdałowym. Delikatnie wmasować w osuszoną ręcznikiem skórę tuż po kąpieli.

2. Łupież

Po umyciu głowy spłukać ją wodą z dodatkiem 3 kropli olejku eterycznego.

3. Grzybica paznokci

Nanosić olejek eteryczny na płytkę paznokciową minimum przez miesiąc.

4. Kurzajka

Nanieść 2-3 krople na miejsce, gdzie występuje kurzajka 2 razy dziennie do czasu usunięcia kurzajki.

5. Ukąszenia owadów

Nałożyć 1 kropelkę olejku zawieszoną w niewielkiej ilości oleju z nasion wiesiołka na swędzące miejsce.

6. Grzybica stóp

Do 50ml oleju z czarnuszki dodać 5 kropli olejku z drzewa herbacianego i wymieszać. Wcierać oliwkę wieczorem po umyciu nóg do czasu ustąpienia objawów.

7. Maseczka na problemy skórne

3 łyżki zielonej glinki (może być maseczka z glinką), 3 krople olejku eterycznego, 2 łyżki naparu z kwiatu nagietka (herbatka ostudzona).

Składniki wymieszać ze sobą w miseczce (w razie potrzeby dodać odrobinę wody przegotowanej i ostudzonej) do uzyskania konsystencji maski. Nałożyć na twarz na 15 minut, po czym usunąć za pomocą zwilżonego płatka kosmetycznego.

8. Opryszczka

1 kroplę olejku herbacianego wymieszać z 1 kroplą olejku melisowego oraz pół łyżeczki gliceryny. Nakładać na chorobowo zmienione miejsce.

Domowe odżywki olejkowe do pielęgnacji włosów…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA 

1. Olejek odżywczy do włosów:

6 kropli olejku rozmarynowego,

2 łyżki oleju wiesiołkowego lub innego oleju bazowego (np. oliwy z oliwek lub jojoba).

Składniki wymieszać w naczynku. Nałożyć na mokre włosy wykonując lekki masaż i pozostawić na włosach na 10 minut, po czym spłukać. Umyć włosy. Stosować 1 raz w tygodniu.

Oleje roślinne działają odżywczo. Olejek rozmarynowy – składnik odkażający i poprawiający miejscowo ukrwienie.

2. Olejek ograniczający wydzielanie sebum do włosów:

5 kropli olejku z drzewa sandałowego,

1 łyżeczka oliwy z oliwek lub oleju ze słodkich migdałów.

Składniki wymieszać w naczynku. Masować skórę głowy. Olejek z drzewa sandałowego działa antyseptycznie, ogranicza łojotok i łupież.

3. Olejek przeciwłupieżowy do włosów: 

3 krople olejku z drzewa herbacianego,

1 łyżka oleju kokosowego lub oliwy z oliwek.

Składniki wymieszać ze sobą. Nakładać na skórę głowy i wmasowywać.

Olejek z drzewa herbacianego działa silnie odkażająco- antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo.

4. Olejek zapobiegający rozdwajaniu końcówek włosów: 

4 krople olejku cedrowego,

1 łyżka oleju rycynowego.

Składniki wymieszać. Nakładać na mokre lub suche końcówki na 10-15 minut, po czym spłukać. Olejek można także wmasowywać w skórę głowy (na mokro) w celu wzmocnienia cebulek włosowych.

Przy stosowaniu olejków eterycznych należy pamiętać, że mogą one wywołać skórną reakcję alergiczną. Dlatego dobrze jest wykonać uprzednio test skórny.

 

 

Polski imbir… czyli o tataraku…

Acorus-calamus

Tatarak zwyczajny –  surowcem leczniczym jest kłącze. Zawiera ono olejek eteryczny bogaty w związki terpenowe oraz garbniki, śluz i substancje zapasowe. Substancje gorzkie pobudzają wydzielanie soków trawiennych, głównie soku żołądkowego, wzmagają apetyt i przyspieszają proces trawienia. Dodatkowo działają rozkurczająco, żółciopędnie oraz uspokajająco. Surowiec może być także stosowany do użytku zewnętrznego jako środek antyseptyczny oraz gojący. Ze względu na  szereg związków,  w tym substancję o nazwie β-azaron, stosowanie tataraku jest ograniczone (halucynogenny, choć aktualnie odmiany w sprzedaży spożyte we właściwych dawkach, są raczej bezpieczne).

Zastosowanie w lecznictwie: Tatarak jest używany głównie w medycynie tradycyjnej.  Należy jednak trzymać się jego ścisłego stosowania.

Napar: 1 łyżkę sproszkowanego kłącza tataraku zalać szklanką gorącej wody i zaparzać pod przykryciem przez 10 minut. Pić na czczo przed posiłkami.

Napar działa pobudzająco na czynności wydzielnicze wątroby i żołądka. Zwiększa apetyt, wzmaga trawienie i chroni przed wzdęciami. Nie podrażnia przy tym żołądka przy współistniejącej chorobie wrzodowej (ba, w tropikach liśćmi tataraku leczy się wrzody oraz trąd).

Naparem można także płukać gardło i jamę ustną. Odkaża (bakterie, grzyby, wirusy) i łagodzi podrażnienia.

Okłady na podrażnione oczy: wykonać napar jak wyżej, zwilżyć nim płatek kosmetyczny lub lepiej gazik jałowy i nałożyć na powieki. Potrzymać kilka minut i zdjąć. Zmniejsza obrzęk i łagodzi podrażnienia wywołane różnymi czynnikami (dzięki garbnikom).

Do dziś pamiętam, jak usłyszałam na wykładach z farmakognozji o uspokajającym działaniu kłącza tataraku. Nasze babki zawijały go w tkaninę i dodawały cukier, następnie dawały dzieciom do ssania. Dzieci się wyciszały… taki tatarakowy smoczek – uspokajacz… nie do końca bezpieczny…

Olejek tatarakowy: miejscowo rozgrzewa i powoduje zmniejszenie reakcji bólowej przy dnie moczanowej oraz reumatyzmie. Bywał stosowany w masażu oraz w kąpielach leczniczych. Zmniejszał swędzenie skóry, działał przeciwzapalnie i odświeżająco.

Indianie jednak się nie bali tataraku i żuli kłącze dla wzmocnienia i pobudzenia aktywności seksualnej:) oraz efektów czy doznań halucynacji… choć potem mocno wymiotowali po nim…

Zastosowanie w kuchni: Posiada charakterystyczny zapach i gorzki smak. Jako wysuszona przyprawa można dodać go do kompotu.

Jako kandyzowany jest używany w cukiernictwie i może zastępować imbir w ciasteczkach. Kuchnia hinduska umieściła go w składzie curry (podlega on jednak odpowiedniej obróbce).

Olejek tatarakowy służy w niektórych krajach do aromatyzowania likierów i napojów alkoholowych.

Świeże liście można dodać do sałatki oraz likierku.

Bardzo spodobał mi się przepis z mojej nowej książki „Z kuchni na talerz”:

Oryginalne czekoladki:

500g kłączy, 2 szklanki cukru, 1 szklanka wody, 2 łyżki soku z cytryny,1 tabliczka gorzkiej czekolady.

Przygotować syrop z wody i cukru. Wlać do niego sok z cytryny. Kłącza umyć, obrać i blanszować. Odcedzić, przepłukać zimną wodą oraz pokroić na plasterki. Wrzucić do syropu i gotować w nim do otrzymania gęstej konsystencji. Ostudzić, wyjąć z syropu i osuszyć. Rozpuścić czekoladę i maczać w niej kawałki kłącza. Ułożyć na folii i pozostawić do ostygnięcia.

Nalewka tatarakowa: (od kolegi z forum winiarzy):

15g kłączy tataraku, 1l winiaku 40%, 100 g miodu jasnego, płynnego

Kłącze tataraku rozdrobnić i zalać winiakiem, ustawić na słonecznym parapecie na 6 tygodni. Po tym czasie zlać i przecedzić, dodać miód i odstawić na 1 miesiąc. Potem przefiltrować po raz drugi, rozlać do butelek i odstawić do piwnicy na 6 miesięcy, żeby nalewka dojrzała.

Zastosowanie w kosmetyce: Tatarak kojarzy mi się przede wszystkim z pielęgnacją skóry głowy. Łagodzi łupież, łojotok oraz wspomaga walkę z wypadaniem włosów. Występuje w szamponach (lekko rozjaśnia, co lubię) i mydłach.

Płyn do wcierania na łupież: wykonać napar jak wyżej i wcierać go w skórę głowy na mokro. Zmniejsza wydzielanie sebum oraz wspomaga zwalczanie łupieżu.

Wchodzi też w skład preparatów odkażających do jamy ustnej, ze względu na działanie przeciwzapalne oraz antybakteryjne.

Olejek tatarakowy znalazł zastosowanie w perfumerii jako składnik zapachowy oraz utrwalający aromat.

Kąpiel tatarakowa: 1-2 krople olejku tatarakowego wlać do wanny z ciepłą wodą. Stosować 1 raz w tygodniu przy zmianach skórnych o charakterze łojotokowym i zapalnym.

Można wykonać z niego okłady na zmiany skórne. W tym celu należy wykonać napar i zwilżyć nim gazę. Nakładać na chorobowo zmienione miejsce.

Tatarak to „polski imbir” – bo: smakuje podobnie w niektórych potrawach, rozgrzewa w formie olejku podczas masażu oraz kocha go kuchnia hinduska… Nasi przodkowie lubili z nim spać w pościeli, aby uniknąć niemiłych żyjątek (pchły, muchy). A my dziś trochę poznaliśmy go z bliska.

 

Dziady, rzepy… czyli o czepliwym łopianie…

lopianŁopian większy, inne nazwy to: rzep, dziad, łopuch. W lecznictwie używa się jego korzenia, choć medycyna ludowa korzysta z wszystkich jego części. W swoim składzie zawiera: laktony seskwiterpenowe, olejek eteryczny, poliacetyleny, związki fenolowe, śluz i inulinę. Jest także źródłem witaminy C i wielu mikroelementów. Działa odkażająco (bakterie, grzyby) oraz przeciwzapalnie. Nasila wydalanie moczu. Poleca się go w schorzeniach skóry zarówno do użytku zewnętrznego jak i wewnętrznego. Owoce i korzeń (sok) polecane są w diecie antynowotworowej.

Zastosowanie w lecznictwie: Sok ze świeżych korzeni: 2 łyżki świeżego obranego startego korzenia wycisnąć przez gazę i pić kilka razy dziennie. Pobudza przemianę materii, zwiększa wydzielanie żółci, soku żołądkowego i trzustkowego. Działa moczopędnie i odtruwająco. Czyści krew i wspomaga leczenie reumatyzmu, trądziku, łojotoku. Wraz z odpowiednim nawodnieniem organizmu skutecznie oczyszcza go z toksyn i wspomaga odchudzanie. Obniża także poziom cukru we krwi.

Sok lub odwar z korzenia łopianu można stosować zewnętrznie na takie schorzenia dermatologiczne jak: łojotok, łuszczyca, trądzik, wypryski.

Odwar: 1 łyżkę surowca zalać 1 szklanką gorącej wody i gotować 20 minut pod przykryciem. Niektóre receptury zalecają go dodatkowo moczyć 3 godziny, w celu lepszej ekstrakcji substancji działających.

Medycyna tradycyjna zaleca picie go w gorączce w formie wywaru najlepiej z nasion. Powoduje wypocenie i zbicie temperatury.

Indianie podawali go swoim żonom przed porodem, aby miały siłę rodzić oraz stosowali zewnętrznie na ukąszenia i ugryzienia.

Zastosowanie w kuchni:  W Polsce rzadko używany. Kuchnia Chin serwuje korzeń i młode liście w sałatkach, zupach. Znajdziecie je także w sklepach pod nazwą „gobo”. W Japonii gotuje się je w osolonej wodzie i podaje na stole. Korzenie zawierają sporo błonnika i działają lekko przeczyszczająco.

Ja osobiście znalazłam korzenie łopianu w sprzedaży wyłącznie w formie marynowanej. Być może za mało o nich wiemy i po prostu nie używamy.

Lepiej używać młodych korzeni, nie są tak zdrewniałe i lepsze w smaku. Można je udusić z innymi warzywami. Młode liście obrabia się termicznie jak szpinak, zaś łodygi marynuje.

Polecane przepisy przez wytrawnych znawców łopianu:

Liście łopianu z imbirem: (z książki „Z łąki na talerz”, którą sprezentował mi mój mąż wczoraj): 500g młodych liści łopianu, posiekany świeży imbir, 1 cebula, 2 ząbki czosnku, olej, sok z cytryny, sól, cukier do smaku.

Młode liście blanszować i pokroić. Na oleju zasmażyć cebulę, czosnek i imbir. Dodać liście łopianu, sok z cytryny i przyprawy. Dusić pod przykryciem. Podać jako jarzynkę do mięsa.

Marynowane łodygi: 1kg młodych łodyg łopianu, 2 szklanki wody, tyle samo octu, przyprawy: ziele angielskie, liść laurowy, gorczyca, kolendra, bazylia, miód oraz sól.

Zagotować wodę z miodem i przyprawami. Dodać ocet. Obrać łodygi i pokroić, wrzucić do zalewy i gotować 3 minuty. Odcedzić i osuszyć. Włożyć do wyparzonych słoików, zalać marynatą i pasteryzować.

Zastosowanie w kosmetyce: Łopian to przede wszystkim roślina kosmetyczna. Można używać jej zaraz po zerwaniu w formie okładów na chorobowo zmienione miejsca, wycisnąć sok lud sporządzić wywar i nacierać nim skórę. Ułatwia gojenie i działa odkażająco. Jeśli wetrzemy go w skórę głowy, zapewnimy sobie więcej włosów na niej oraz pozbędziemy się łupieżu.

Do dziś pamiętam butelkę z szamponem z łopianu w moim domu i jego zapach…Na głowie sporo włosów do dziś wszyscy mamy, może to łopian…?

Łopian działa także przeciwgrzybiczo. W tym wypadku skuteczne są kąpiele z dodatkiem odwaru z korzenia łopianu (najlepiej używać młodych korzeni, mają więcej substancji leczniczych).

Tonik do cery trądzikowej i tłustej: wykonać odwar jak wyżej i przemywać nim twarz 2 do 3 razy dziennie. Skutecznie odkaża i zmniejsza łojotok.

Płukanka wzmacniająca do włosów: Przygotować napar z liści pokrzywy i odwar z korzenia łopianu. Połączyć oba i płukać nimi głowę. Nie tylko wzmacnia cebulki włosowe, ale także ogranicza wydzielanie łoju i łupież.

Lubimy się rzucać dziadami, rzepami –  to takie wspomnienie z dzieciństwa. Niezwykły to chwast – dający radość w zabawie oraz skarbnica lecznicza, kulinarna i kosmetyczna…