Nie – zła babka…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Babka lancetowata, zwyczajna, płesznik i owalna – surowcem zielarskim jest liść babki lancetowatej i zwyczajnej oraz nasiona babki płesznik i owalnej.

Liście zawierają irydoidy, z których najważniejszy to aukubina. Tworzy się  w świeżych liściach i wykazuje działanie przeciwbakteryjne, stąd zasadne jest przykładanie zerwanego liścia babki na otartą lub zranioną nogę, kiedy nie mamy w zasięgu ręki wody utlenionej czy plastra. Zawiera ponadto garbniki, śluz, fenole i flawonoidy. Taka mieszanina związków łagodzi stany zapalne, działa osłonowo, ściągająco. Surowiec można stosować przy przeziębieniu z towarzyszącym kaszlem, stanach zapalnych górnych i dolnych dróg oddechowych oraz  przewodu pokarmowego. Syrop z babki łagodzi kaszel z utrudnionym odksztuszaniem oraz zmniejsza stany skurczowe oskrzeli.

Nasiona babki płesznik i owalnej posiadają w łupinie nasiennej dużą ilość śluzu oraz błonnika. Jest w nich obecna także aukubina. Przede wszystkim wykorzystuje się je jako środek pobudzający pracę jelit i poprawiający wypróżnienia. Łagodzi zaparcia, podrażnienia jelit, żołądka. Nieznacznie obniża cholesterol i cukier.

Zastosowanie w lecznictwie: Sok ze świeżych liści – odkaża, ułatwia regenerację komórek uszkodzonej skóry, ułatwia gojenie ran, oparzeń, owrzodzeń i stanów zapalnych. Można przykładać go lub  lekko roztarte liście na powieki, gdy mamy podejrzenie jakiejś infekcji.  Jest silniejszy w działaniu niż przetwory suszonych liści. Zawarty w nich cynk i krzemionka ułatwiają gojenie ran i zmniejszają krwawienia. Roztarte liście są skuteczne na obrzęki, rany, ukąszenia owadów i zmiany skórne.

Odwar: 1 łyżkę stołową surowca gotujemy z dodatkiem szklanki wody pod przykryciem, następnie odcedzamy. Można go pić przy nieżycie przewodu pokarmowego, kaszlu oraz stosować zewnętrznie jako płukankę przeciwzapalną na bolące gardło czy dziąsła. Przynosi efekt ściągający.

Napar: 1 łyżkę liści babki zalać szklanką wrzątku i zaparzyć pod przykryciem 15 minut. Pić po każdym posiłku. Świetnie pomaga na  katar, chrypkę i kaszel. Obniża też temperaturę. Zwalcza wszystkie główne objawy przeziębienia. Można z niego zrobić okłady na oczy przy stanach zapalnych. Medycyna ludowa zaleca jego picie na obfite miesiączki  i hemoroidy w celu zmniejszenia krwawień oraz hamująco na biegunkę.

Syrop z babki: 2 naręcza liści babki, 1 szklanka cukru, 1 szklanka miodu lipowego, woda. Liście zmielić, zalać wodą aż do zakrycia, dodać cukier i miód, gotować na wolnym ogniu. Ciecz przelać do ciemnej butelki, trzymać w chłodnym miejscu. Syrop łagodzi kaszel.

Ciekawostka: Wyciągi wodne z liści babki lancetowatej pobudzają odporność organizmu na infekcje wirusowe, gdyż nasilają wytwarzanie interferonu w organizmie.

Kleik: 1 łyżkę nasion babki płesznik zalać wodą/herbatą/mlekiem i pozostawić do napęcznienia. Kleik nadaje się do spożycia w zaparciach szczególnie dla kobiet w ciąży i dzieci. Należy wypić przy tym 1 litr wody. Efekt lekkiego przeczyszczenia następuje po około dobie.

Zastosowanie w kuchni: Świeże liście mogą stanowić kulinarny dodatek do sałatek lub zupy. Mają lekko gorzkawy smak, który przypomina smak rukoli. Można je zasmażać lub robić potrawy przypominające bigos. Nasiona natomiast służą do produkcji lodów jako składnik zagęszczający.  Są dobrym źródłem błonnika – poprawiają perystaltykę jelit, zmniejszają łaknienie i po spożyciu dają uczucie pełności, co sprzyja odchudzaniu. Można dosypywać je do sałatek zamiast pestek słonecznika.

Oszukane rybki: garść liści babki lancetowatej, woda, 1 szklanka mąki, jajko, olej. Przygotować ciasto trochę gęstsze niż na naleśniki, zanurzyć w nim czyste liście i smażyć na głębokim tłuszczu. Posolić lub posypać cukrem. Wyglądem przypominają smażone rybki. Inna postać to umieścić je jako nadzienie w cieście francuskim i smażyć jak wyżej.

Sałatka z liści babki: 2 garście liści babki, jogurt naturalny, miód lub cukier do smaku. Składniki wymieszać. Sałatka dzięki bogactwu  minerałów wzmacnia skórę i włosy.

Zastosowanie w kosmetyce: Babka lancetowata wchodzi w skład wielu kosmetyków do cery naczyniowej, podrażnionej, alergicznej, tłustej i mieszanej oraz żelów pod oczy na obrzęki. W liściu obok cennych minerałów występują witaminy A i C, które poprawiają kondycję skóry i opóźniają procesy jej starzenia. Wyciągi służą do produkcji płynów do higieny intymnej.

Świeżym sokiem  z babki można przemywać skórę twarzy u osób z trądzikiem i  innymi wypryskami. Podobny efekt uzyskamy, jeśli rozgnieciemy liście na papkę przypominającą maseczkę i nałożymy na twarz na 10 minut, po czym oczyścimy zwilżonym płatkiem kosmetycznym. Dodatek niewielkiej ilości alkoholu wzmacnia działanie wysuszające. Pity sok powoduje usuwanie toksyn z organizmu, co wspomaga walkę z trądzikiem i nadwagą.

Płukanka do włosów ze skłonnością do przetłuszczania: ze świeżego surowca wycisnąć sok i wmasować w skórę głowy, pozostawić pod przykryciem 15-20 minut i spłukać wodą.

Świeże liście babki włożone do butów goją odciski.

Dla jednych chwast nic nie znaczący, dla innych kopalnia działań leczniczych, lecz gdyby się tak dokładniej jej przyjrzeć to stwierdzimy, że w  sumie niezła  jest ta babka…

Kwiaty z Wichrowych Wzgórz…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAWrzos pospolity – w lecznictwie wykorzystuje się jego kwiat. Ze względu na zawartość substancji o nazwie arbutyna, która działa odkażająco na drogi moczowe, surowiec jest stosowany w leczeniu stanów zapalnych nerek oraz układu moczowego. Kwiat zawiera także flawonoidy, garbniki, olejek eteryczny i sole mineralne. Działa moczopędnie, przeciwbakteryjnie, łagodzi objawy przerostu prostaty i reumatyzmu. Lekko uspokaja i sprzyja zasypianiu.

Zastosowanie w lecznictwie: Wrzos posiada lekko gorzkawy smak i spożywany na czczo pobudza wydzielanie soków trawiennych, wzmaga apetyt i poprawia trawienie. Łagodzi także zaburzenia pracy wątroby. Jest pomocny w niestrawności, wzdęciach i braku łaknienia. Można używać zarówno samych kwiatów wrzosu, ziela wrzosu,  jak i naparów ze świeżych i suszonych kwiatów.

Napar z wrzosu: 1 łyżkę kwiatów wrzosu zalać 1 szklanką wrzątku i zaparzyć pod przykryciem. Pić przed każdym posiłkiem.

Wyżej wymieniony napar łagodzi stany zapalne przewodu pokarmowego i biegunki. Pity regularnie przez dłuższy okres czasu wspomaga usuwanie drobnych złogów kamieni w drogach moczowych oraz relaksuje, uspokaja i wycisza.

Aby ukoić nerwy i szybko zasnąć polecam kąpiel z dodatkiem wrzosu i lawendy. Garść ziół wrzucić do wanny i kąpać się w ciepłej wodzie około 15 minut.

Zastosowanie w kuchni: Najsmaczniejszym składnikiem w kuchni jest wrzosowy miód. Ma konsystencję galaretki. Poleca się go jeść panom zarówno profilaktycznie  jak i leczniczo w łagodnym przeroście prostaty. Medycyna ludowa zaleca go jako środek wzmacniający pracę serca.

Dzięki właściwościom antyseptycznym świetnie sprawdza się w okresie grypowym, chroni przed przeziębieniem i stanem zapalnym górnych dróg oddechowych.  Nadaje się do kawy i herbaty. Można nim wzbogacać potrawy z jogurtem, marynaty do mięs oraz sosy.

Marynata do mięsa wg mojego męża: nadaje się do żeberek, udek kurczaka oraz innych mięs zarówno grillowanych jak i pieczonych. Skład: oregano, bazylia, majeranek, rozmaryn, tymianek, cząber, szałwia, odrobina kurkumy – jeśli ktoś lubi, 2 łyżki wody, miód. Składniki suche wymieszać w miseczce, dodać 2 łyżki miodu i wody, równomiernie zawieszając w nich zioła. Tak przygotowaną zalewą pokryć mięso i odstawić na minimum 4 godziny w chłodnym miejscu.

Żeberka z miodem wrzosowym: 0.5 kg żeberek, 2 łyżki miodu wrzosowego, 1 łyżka sosu sojowego, zioła: oregano, rozmaryn, sól i pieprz. Wymieszać przyprawy z miodem. Żeberka posmarować sosem sojowym, a następnie marynatą miodową. Odstawić do lodówki na 3 godziny. Piec w piekarniku do miękkości.

Sos z miodem wrzosowym: 4 łyżki miodu, oliwy z oliwek i musztardy. Składniki wymieszać. Podawać do udka kurczaka oraz do ryb.

Zastosowanie w kosmetyce: Wrzos dzięki obecności garbników służy do pielęgnacji skóry głowy i ciała.

Napar nadaje się  jako płukanka do pielęgnacji ciemnych włosów,  podrażnionej skóry głowy oraz przy łupieżu. Można nim przemywać rany, zmiany skórne i owrzodzenia. Działa odkażająco, ściągająco i przeciwzapalnie.

Miód wrzosowy stosowany punktowo na wypryski wysusza je i miejscowo odkaża. Jest źródłem witamin z grupy B i PP, które korzystnie wpływają na cerę.

Maseczka – peeling-  2 łyżki miodu wymieszać z 2 łyżkami cukru krystalicznego i nałożyć na  zwilżoną twarz. Wmasować okrężnymi ruchami. Pozostawić na twarzy 15 minut i delikatnie zmyć płatkiem kosmetycznym. Jest skuteczna w pielęgnacji cery tłustej i mieszanej, skłonnej do łojotoku i powstawaniu wyprysków.

Wrzosy –  kwiaty pełne tajemnic, zadumy i miłości – tak jak „Wichrowe Wzgórza”. Kocham je tak samo jak powieść…

Zdrowa galaretka czyli siemię lniane…

OLYMPUS DIGITAL CAMERALen zwyczajny – surowcem leczniczym są nasiona lnu nazywane siemieniem. Głównymi jego składnikami są: śluz, olej, a w nim witamina E i NNKT – niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, lignany i fitosterole. Siemię lniane można pić, spożywać lub stosować zewnętrznie. Zawarty w nasionach śluz działa łagodząco, powleka błonę śluzową przewodu pokarmowego i jamy ustnej, wspomaga leczenie stanów zapalnych i ułatwia wypróżnienie. NNKT są korzystne w diecie cukrzycowej i przeciwmiażdżycowej, gdyż obniżają poziom cholesterolu i cukru. Nasiona lnu są pomocne w leczeniu dolegliwości dermatologicznych takich jak: owrzodzenia, trudno gojące rany czy stany zapalne skóry.

Zastosowanie w lecznictwie: Macerat: 2 łyżki nasion lnu zalać szklanką przegotowanej   i ostudzonej wody, następnie odstawić na noc.  Galaretkę pić na czczo. Łagodzi stany zapalne przewodu pokarmowego, wrzody żołądka i dwunastnicy.

Podobny efekt uzyskuje się poprzez picie odwaru. Aby go otrzymać należy gotować zmielone siemię w wodzie (proporcje jak wyżej)  i jeść 3 łyżki papki 3 razy dziennie.

Napar z siemienia łagodzi podrażnienia jamy ustnej i gardła, wspomaga leczenie kaszlu. W tym celu 1 łyżkę nasion lnu zalać szklanką wrzątku, parzyć ok. 1 godziny i odcedzić. Pić 3 razy dziennie na czczo.

Roztarte nasiona  lub w całości spożywane w ilości 2 łyżek 3 razy dziennie ułatwiają wypróżnienia. Należy wypijać przy tym 1litr wody. Efekt przeczyszczający następuje najpóźniej po dobie.

Okłady na bóle: 10 łyżek zmielonego siemienia zalać gorącą wodą na 10 minut. Zmoczyć ściereczkę lnianą i przykładać na bolące miejsce.

Nasiadówki – domowy sposób z domu mojej babci : garść siemienia zalać 2 szklankami wody i gotować do wytworzenia się śluzowatej masy, odcedzić. Przelać ją do miski i posiedzieć w niej tak z 15 minut. Przynosi ulgę w bólu przy żylakach odbytu.

Olej lniany:  obniża poziom cholesterolu we krwi, chroni przed miażdżycą.

Zastosowanie w kuchni: Nasiona lnu dodawane są do pieczywa, musli i ciastek.

Surówka z nasionami lnu: 60 dag marchewki, sok z cytryny,  garść siemienia lnianego, sól, pieprz, cukier. Marchewkę zetrzeć na tarce, wymieszać z nasionami lnu, doprawić i zalać sokiem z cytryny.

Deser z lnem: 1/2 szklanki śmietanki kremówki, dowolne owoce: maliny, czarne jagody, truskawki, bakalie, rozdrobnione siemię lniane, 2-3 łyżki cukru pudru, cukier wanilinowy. Ubić śmietanę z cukrem pudrem i cukrem wanilinowym na sztywno. Do pucharków wkładać warstwy: owoce, bita śmietana, bakalie, siemię lniane, itd. Przed podaniem schłodzić deser.

Chałwa: 1 szklanka kaszy manny, 1 szklanka cukru, pół kostki masła, aromat migdałowy, 2 szklanki wody, orzechy włoskie, 1 łyżka siemienia lnianego. Kaszę mannę zagotować na rozpuszczonym maśle do zredukowania ilości. Dodać do niej syrop  przygotowany na gorąco z cukru i wody, siemię lniane i wymieszać. Masę przełożyć do natłuszczonej foremki i piec 10 minut w piekarniku. Następnie przełożyć ją do miski i dodać pokrojone na drobno orzechy, wymieszać i utworzyć kształty przypominające batoniki. Schować do lodówki na 2 godziny.

Zastosowanie w kosmetyce: Napar z nasion lnu nadaje się do kąpieli lub do bezpośredniego użycia na suchą skórę.

Olej lniany stosowany zewnętrznie natłuszcza i odżywia skórę. Wspomaga regenerację naskórka. Wchodzi w skład maści i kremów używanych w leczeniu oparzeń, odleżyn i pęknięć naskórka. Kosmetyki z jego dodatkiem doskonale pielęgnują przesuszoną skórę, chronią przed wczesnym starzeniem i zapobiegają oparzeniom słonecznym.

Wcierania: olej lniany można wcierać w skórę głowy, gdy wypadają nam włosy lub łuszczy się skóra. Wmasowany w strukturę włosa powoduje poprawę jego wyglądu – włosy stają się sprężyste i dobrze nawilżone.

Maseczka z siemienia na twarz: 2 łyżki roztartych nasion zalać pół szklanki  gorącej wody. Ostudzić i nałożyć na twarz na 15 minut, po czym spłukać. Maseczka nawilża i uelastycznia skórę twarzy.

Maska- kompres na zniszczone dłonie lub stopy: 2 łyżki siemienia zagotować  z 1 szklanką mleka do powstania konsystencji kisielu. Odcedzić, ostudzić do temperatury 37º C i wlać do miseczki. Zanurzyć w niej dłonie lub stopy, a następnie owinąć je ściereczką lnianą lub gazą i pozostawić na skórze minimum 20 minut. Zmyć maseczkę ciepłą wodą.

Siemię lniane posiada szerokie zastosowanie zarówno w kuchni, kosmetyce jak i w lecznictwie. Niezastąpione jest jednak jako składnik zdrowego, smacznego, domowego wypieku chleba… a o nim – już wkrótce…

O apteczce ludzkości czyli bzie…

czarny_bez

Bez czarny – nazywany apteczką ludzkości ze względu na szerokie zastosowanie już od czasów starożytności. W medycynie używane są kwiaty i owoce. Kwiaty zawierają flawonoidy, olejek eteryczny, związki terpenowe, pektyny, minerały, fenole i garbniki. Owoce zaś są źródłem flawonoidów, antocyjanów, olejku eterycznego i witaminy C. Zarówno w świeżych kwiatach jak i nasionach w śladowej ilości występują związki cyjanogenne (sambunigryna), które podczas suszenia rozkładają się do cyjanowodoru – substancji szkodliwej. Dlatego ważne jest dobre wysuszenie surowca lub obróbka termiczna do celów spożywczych. Kwiat bzu wykazuje działanie napotne, rozgrzewające, obniża gorączkę i łagodzi stany zapalne gardła. Zwiększa wydzielanie śluzu i ułatwia odkasływanie zalegającej wydzieliny. Kwiat jak i owoce zwiększają wydalanie moczu. Owoc działa napotnie i przeczyszczająco.

Zastosowanie w lecznictwie: Odwar z kwiatów: 3g kwiatów bzu zalać szklanką wody i zagotować, odsączyć. Można pić przy przeziębieniu lub płukać jamę ustną w stanach zapalnych. Dla zwiększenia efektu można połączyć z lipą, malinami i pić przy grypie

Odwar z owoców: 1 łyżeczka owoców na 100g wody, zagotować i odcedzić. Pić przy zaparciach.

Syrop z kwiatów bzu czarnego: 5 kwiatostanów bzu, ok. 1kg cukru, 1l wody, cytryna. Kwiaty bzu oczyścić z szypułek, sparzyć i zostawić pod przykryciem na pół dnia. Następnie przecedzić, dodać cukier i na gorąco mieszać, aż do rozpuszczenia. Dodać sok z cytryny i wlać do butelki. Może służyć jako syrop lub dodatek do rozgrzewających herbatek stosowanych przy infekcjach gardła.

Świeże liście można przykładać do twarzy jako środek miejscowo łagodzący ból. Roztarte na skórze liście odstraszają owady. Zapach bzu jest nieprzyjemny dla myszy i szczurów.

Zastosowanie w kuchni: Z owoców bzu pozyskuje się naturalny barwnik do pokarmów. Kwiaty bzu można smażyć obtoczone w cieście naleśnikowym i podawać na słodko lub na słono.

Napój gazowany: 6 kwiatostanów bzu czarnego, pół kilograma cukru, 4l wody, 2 cytryny. Wodę zagotować, dodać cukier i ostudzić. Dodać pokrojone cytryny bez nasion i świeże kwiaty bzu. Pozostawić na tydzień w naczyniu. Gotowy roztwór wlać do butelek, zamknąć i przechowywać w chłodnym miejscu. Napój nadaje się do spożycia maksymalnie do miesiąca.

Musli z owocami bzu czarnego: 5 łyżek płatków owsianych, szklanka owoców bzu czarnego, 3 łyżki cukru, szklanka wody, sok cytrynowy do smaku, 2 łyżki śmietany, orzechy lub inne bakalie tak 40g. Owoce bzu zagotować z wodą, cukrem i sokiem cytrynowym. Namoczyć płatki owsiane w wodzie, dodać do nich śmietanę, mus z owoców i bakalie.

Konfitura z owoców bzu:  1kg jabłek, 1kg owoców bzu czarnego, 750g cukru, opakowanie pektyny. Jabłka zasmażyć z niewielką ilością wody, do nich dodać owoce bzu bez zielonych listków, połowę cukru i gotować kwadrans. Potem dodać resztę cukru i pektynę, zawekować. Konfiturę można przyprawić odrobiną cynamonu lub skórką cytrusową.

Deser z owocami bzu: szklanka owoców bzu, kostka twarogu, cukier, odrobina mleka, cytryna. Owoce zagotować z cukrem (2-3 łyżki) i wyciśniętym z cytryny sokiem. Po ostygnięciu dodać do twarogu wymieszanego z mlekiem. Schłodzić.

 

Zastosowanie w kosmetyce: Napar oczyszczający do twarzy: 1 kwiatostan bzu zalać szklanką wrzątku i zaparzyć pod przykryciem, ostudzić i przemywać skórę. Tonik polecany jest w pielęgnacji skóry tłustej i trądzikowej, gdyż zawiera kwasy organiczne mające działanie lekko złuszczające – taki naturalny peeling kwasowyJ. Polecany jest także do cery naczyniowej ze względu na zawartość w kwiatach rutyny – substancji uszczelniającej kruche naczynka. Jest skuteczny w regeneracji skóry po nadmiernej ekspozycji na słońce – wygładza i wybiela ją.

Wywar z kory bzu może służyć jako płukanka do ust.

Kąpiele wygładzające: 1 szklanka świeżych kwiatów, woda. Napełnić kwiatami płócienny woreczek i zanurzyć w wannie. Kąpać się do 15 minut w ciepłej wodzie. Kąpiel przynosi ukojenie i wygładza skórę, szczególnie tłustą i z niedoskonałościami.

Ciekawostka: Niegdyś bzem farbowano włosy, brwi i rzęsy. Stawały się one ciemniejsze.

„Dmuchawce, latawce…”

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Mniszek lekarski – nazywany mleczem, lwim zębem i jeszcze wieloma innymi określeniami. Nazwa mniszek wzięła się od podobieństwa główki zdmuchniętego mlecza do ogolonej głowy mnicha. W lecznictwie używane jest jego ziele i korzeń, w kuchni zaś liście i kwiat. W skład ziela mniszka wchodzą: kwasy fenolowe, flawonoidy, kumaryny, sole mineralne. Korzeń mniszka zawiera inulinę, korzystną w diecie osób chorych na cukrzycę, potas oraz witaminy: C i B. Surowiec stosowany jest jako środek moczopędny w stanach zapalnych nerek, w kamicy, w zaburzeniach trawienia (korzeń i ziele), chorobach woreczka żółciowego, w braku apetytu (gorycze w korzeniu i liściach) i cukrzycy. Z kwiatów dmuchawca przyrządza się syrop na stany zapalne górnych dróg oddechowych. Mniszek ponadto ułatwia wypróżnienie, wspomaga odchudzanie i oczyszczanie organizmu z toksyn. Pobudza pracę wątroby poprzez działanie żółciopędne.

Zastosowanie w lecznictwie: Herbata na lepsze trawienie: przygotowuje się ją z ziela mniszka wraz z korzeniem: 1 łyżkę zalewamy pół szklanki wody i gotujemy do wrzenia. Zaparzamy 10-15 minut i odsączamy. Pijemy na czczo kilka razy dziennie. Herbatka poprawia trawienie, zwiększa wydzielanie soków trawiennych i żółci.

Sok wyciśnięty ze świeżego ziela ma podobne działanie, dodatkowo usuwa toksyny z organizmu i działa odtruwająco. 20dag świeżego ziela miksujemy i odsączamy sok. Pijemy kilka razy dziennie.

Zaparzone ziele mniszka można pić pomocniczo w reumatyzmie, dnie moczanowej, kamicy i piasku w nerkach. Mimo działania moczopędnego podczas kuracji mniszkiem, dzięki zawartości potasu nie spada znacząco jego ilość, co chroni przed skutkami jego niedoboru.

 Na kurzajki: Nie każdy wie, że sok wyciśnięty z ziela mleczu może służyć do usunięcia kurzajek. Należy przykładać go do skóry przez kilka tygodni.

Syrop z kwiatów mniszka: na kilogram cukru potrzebujemy 500 kwiatów i około litra wody. Kwiaty gotujemy w wodzie, odsączamy i łączymy z cukrem do powstania syropu o konsystencji miodu. Wspomaga on leczenie stanów zapalnych gardła i jamy ustnej.

Napar z liści i kwiatów służy do przemywania chorobowo zmienionej skóry.

Zastosowanie w kuchni: Do celów kulinarnych zbiera się młode liście wiosną. Smaczniejsze są białe liście. Uzyskuje się je nakrywając rosnącą roślinę będącą w ziemi ciemną folią lub garnkiem. Nadają się do surówek i zup. Pączki kwiatowe marynuje się w occie, a smakują jak kapary.

Surówka z mlecza: 2 garście listków mlecza, jogurt naturalny lub majonez, przyprawy, szczypiorek. Liście rwiemy, dodajemy składniki i mieszamy.

Sałatka z mlecza: garść liści mlecza, 2 pomarańcze, cebula, łyżka oleju, przyprawy, odrobina cukru. Składniki połączyć, wymieszać i schłodzić.

Sałatka z mlecza z jajkiem: 4 ugotowane jajka, garście mlecza, garść szczawiu, cebula ze szczypiorkiem, 4 anchois, oliwa, łyżeczka octu, pieprz, cukier. Liście umyć, rozdrobnić i wymieszać z cebulą pokrojoną w talarki. Anchois rozetrzeć z octem i oliwą, przyprawić i wymieszać wszystko razem. Dodać jajka na wierzch.

Ze wspomnień dotyczących mlecza przywołuje mi się smak słodkiego wina z mniszka, które w czasach studenckich moi koledzy, a wtedy młodzi adepci farmacji przygotowywali sami, zbierając w porze kwitnienia olbrzymie worki kwiatów. Medycyna ludowa zalecała je kobietom, które miały nieregularne miesiączki i trudności z jajeczkowaniem. Przepis na to wino wkrótce na stronie Facebooka: Zioła od kuchni i nie tylko.J

Zastosowanie w kosmetyce: Mniszek wchodzi w skład mieszanek ziołowych ułatwiających odchudzanie.

Napar ze świeżych liści łagodzi zmiany trądzikowe, poprawia wygląd skóry i spowalnia starzenie.

Okłady zewnętrzne z naparu zmniejszają podrażnienia i zaczerwienienie skóry. Mniszek wchodzi w skład płynów do higieny intymnej, które łagodzą podrażnienia i chronią przed grzybicą.

Maseczka na włosy: wg przepisu wyżej wykonać syrop z kwiatów mniszka i zawekować. Podany syrop o konsystencji miodu dodawać do maseczki lub wosku do włosów. Działa odżywiająco i wygładzająco na włosy.

Twardy do zgryzienia…

orzech_wloski_i_lisc

Orzech włoski – należy do grupy roślin garbnikowych. W lecznictwie wykorzystuje się jego liście, w kuchni zaś owoce. Liście stanowią źródło garbników – substancji przeciwbakteryjnych i ściągających oraz kwasów fenolowych. Zawierają także witaminę C, flawonoid – kwercetynę, która łagodzi stany zapalne oraz olejek eteryczny i juglon – odpowiadający za barwienie skóry na brunatny kolor. Owoce są bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe, głównie kwas alfa-linolenowy, a ich spożycie chroni przed miażdżycą.

Zastosowanie w lecznictwie: Liść orzecha łagodzi stany zapalne skóry, przewodu pokarmowego, hamuje biegunkę i ogranicza potliwość. W formie płukanki przynosi ulgę w zapaleniach gardła i jamy ustnej. Przeciwwskazany jest we wrzodach, ostrych zapaleniach żołądka, gdyż po podaniu doustnym może wywołać ból.

Najskuteczniejsza jest Nalewka z niedojrzałych owoców orzecha włoskiego – domowe panaceum na problemy trawienne. Do jej wykonania potrzeba kilka zielonych owoców orzecha najlepiej ok.10, które zalewa się pół litra spirytusu, szklanką cukru i odstawia w ciepłym i ciemnym miejscu na miesiąc. W tym czasie należy potrząsać często naczyniem. Po 4 tygodniach odfiltrowujemy nalewkę, przelewamy do ciemnej butelki i odstawiamy do leżakowania. Dawkowanie – 1 kieliszek w razie wystąpienia niestrawności. Najlepszą nalewkę z orzecha jaką piłam zrobiła moja teściowa. Jest dość gorzka i ostra w smaku, dlatego dla poprawy jej walorów smakowych można dodać przyprawy takie jak: cynamon, goździki.

Napar z liści orzecha: 1 łyżka liści orzecha, 1 szklanka wody. Łączymy w garnku, ogrzewamy do wrzenia, a następnie pod nakryciem już nie gotując zostawiamy na 5 minut i odcedzamy. W dolegliwościach żołądkowych pijemy ¼ szklanki przed posiłkiem. Do płukania jamy ustnej i gardła w ten sam sposób – płuczemy pełnym naparem po posiłku 3 razy dziennie. Dla zwiększenia skuteczności do przygotowanego naparu dodajemy szałwię, rumianek czy tymianek. Podanym roztworem można przemywać zmiany trądzikowe, drobne rany i otarcia, gdyż ułatwia gojenie i działa ściągająco.

Świeże lub suche liście oraz niedojrzałe owoce orzecha włoskiego pomagają niszczyć pasożyty przewodu pokarmowego.

Zastosowanie w kuchni: Nasiona obrane z łupinek świetnie nadają się do ciast, czekolad, lodów, deserów, sałatek, makaronów. Spożywane  w dużych ilościach są niestety kaloryczne. Stanowią źródło witamin z grupy B i E.  Moja babcia dodaje liście orzecha do kwaszonych ogórków, stają się one twardsze, ale i bardziej gorzkie w smaku. Nie każdemu może odpowiadać ich smak. Ja się już przyzwyczaiłam:)

Makagigi: 30dag miodu, pół szklanki cukru, szklanka maku i 10 dag orzechów. Miód i cukier rumienimy razem, dodajemy suchy mak i rozdrobnione orzechy, kilka minut podprażamy. Wykładamy na stolnicę i wałkujemy mokrym wałkiem. Zastygłą masę kroimy w prostokąty i wykładamy na tacy.

Podkówki orzechowe: 20 dag masła, 30 dag mąki, 3 żółtka, 5 dag cukru pudru, 5 dag orzechów, cukier puder do posypania, cukier wanilinowy lub laska wanilii. Mąkę przesiać, dodać do niej posiekane masło, żółtka, cukier i orzechy, zagnieść ciasto i pozostawić w chłodzie pod przykryciem na 30 minut. Uformować wałeczki o średnicy 1cm, pokroić na 5 centymetrowe kawałki i uformować podkówki. Piec w rozgrzanym piekarniku 10 min. do uzyskania złotego koloru. Wyjąć i posypać cukrem pudrem zmieszanym z wanilią.

Zastosowanie w kosmetyce: świeże rozgniecione liście orzecha odstraszają owady szczególnie komary i mrówki. Można je w tym celu trzymać w domu lub natrzeć się liśćmi orzecha na biwaku. Najlepiej przebywać w miejscu, gdzie nieopodal rośnie orzech. Komary nie lubią zapachu świeżych liści tej rośliny.

Owoce i liście orzecha wchodzą w skład kosmetyków brązujących, gdyż barwią skórę, zaś zmielone łupinki stanowią bazę peelingów oczyszczających, kremów i maseczek przeznaczonych do pielęgnacji skóry łojotokowej i trądzikowej. Poza działaniem oczyszczającym wykorzystuje się ich działanie ściągające, osuszające, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze.

Maseczka na włosy: skład: zielone skórki owoców, oliwa z oliwek, ciepła woda. Składniki wymieszać, nałożyć na włosy mokre lub suche na pół godziny. Zawinąć folią lub ręcznikiem. Spłukać. Włosy na nowo odzyskają blask. Sok wyciśnięty z zielonych owoców lub liści barwi włosy na kasztanowy kolor.

Napar na pocące się nogi: przygotowujemy jak wyżej napar, moczymy nogi 10 minut w wanience i osuszamy. Jeśli dołączymy do tego szklankę naparu z szałwii do wewnątrz to uzyskamy szybciej zamierzony efekt.

Zachęcam do podzielenia się na blogu Waszymi przepisami kulinarnymi z użyciem orzecha lub doświadczeniami z jego zastosowaniem w życiu codziennym 🙂