leczenie ziołami – Zioła od kuchni i nie tylko…

Szczeć – powrót do korzeni… korzeni szczeci…

11/10/2015 przez ziolaodkuchni

Szczeć (pospolita) – surowiec zielarski stanowi liść i korzeń. Główne ciała czynne to: kwasy fenolowe (kawowy, chlorogenowy i inne), saponiny, alkaloidy, kwas ursolowy i irydoidy. Suma tych związków wykazuje działanie przeciwzapalne, odkażające, przeciwreumatyczne i wzmacniające odporność (tu polisacharydy zawarte w korzeniu). Od 9 wieków stosowano ją w leczeniu schorzeń takich jak: dna moczanowa, RZS (Reumatoidalne Zapalenie Stawów), zmian zapalnych oraz leczenia dolegliwości skórnych. Dziś na nowo wróciła do łask jako zioło wspomagające także terapię boreliozy, dzięki korzystnemu wpływowi na układ immunologiczny i właściwościom bakteriobójczym.

Zastosowanie w lecznictwie: Najstarsze informacje o szczeci wskazują, że stosowano ją niegdyś w łagodzeniu bólów reumatycznych, zmian zapalnych w obrębie stawów oraz podczas reakcji bólowych w przebiegu dny moczanowej.

Dziś wiadomo, że zawarte w surowcu kwasy fenolowe posiadają działanie odkażające i przeciwzapalne. W badaniach na myszach potwierdzono wszystkie te właściwości ekstraktów z korzeni szczeci.

Pozytywny efekt uzyskano także w badaniach na cytotoksyczność Dipsacus asper (możliwe w przyszłości zastosowanie w terapii nowotworów). Wykazano także działanie ochronne na serce oraz wzmacniające na tkankę kostną.

Stwierdzono właściwości antyutleniające związków zawartych w szczeci (pochodnych kwasu chinowego), co sugeruje, że mogą one zapobiegać rozwojowi miażdżycy.

W medycynie ludowej szczeć miała także inny użytek: „Jeżeli dziecko źle się chowało, „było liche” powszechnie stosowano kąpiele „na śmierć lub na życie” z dodatkiem rośliny zwanej szczeć”.

Zarówno w Europie, Azji jak i Afryce różne gatunki szczeci używano w leczeniu osteoporozy, pomocniczo przy złamaniach kości, fibromialgii, terapii nowotworów i chorobie Alzheimera. Na przykład Dipsacus inermis miał znaczenie w chorobach układu trawiennego. Jego liście spożywane jako warzywo miały pobudzać wydzielanie soku żołądkowego oraz łagodzić wzdęcia.

Dotarłam także do chińskiego medykamentu z dodatkiem szczeci nazywanego: Tonify Yang – środka wzmacniającego przy wyczerpaniu organizmu.

Medycyna chińska polecała wykonać odwar z podziemnych części rośliny i stosować go do wewnątrz na schorzenia układu pokarmowego oraz zewnętrznie w formie okładów na urazy i bóle bioder.

A dziś? Największą uwagę skupiła na sobie szczeć pospolita, czyli Dipsacus sylvestris. Jest korzystna w chorobach reumatycznych i… być może w boreliozie? (do szczegółów odsyłam do znakomitego źródła wiedzy: http://rozanski.li/?p=345).

Czas i nowe badania pokażą, jakie poznamy jej nowe odsłony…

ŹRÓDŁA:

Borelioza – Borreliosis – fitoterapia cz. III i trochę narzekania

Postępy Fitoterapii 4/2014, s. 232-238
E Szot-Radziszewska – Analecta: studia i materiały z dziejów …, 2007 – yadda.icm.edu.pl
T.M. Hung et al. / Journal of Ethnopharmacology 108 (2006) 188–192
SR Jensen, SE Lyse-Petersen, BJ Nielsen – Phytochemistry, 1979 – Elsevier
Y Zhang, H Kiyohara, T Matsumoto, H Yamada – Planta medica, 1997 – europepmc.org
YW Zhang, Z Xue – Yao xue xue bao= Acta pharmaceutica Sinica, 1990
YQ Zhou, ZL Yang, L Xu, P Li… – Cell biology international, 2009
YM Zhao, YP Shi – Chemistry & biodiversity, 2011
D Begum, SC Nath – Journal of herbs, spices & medicinal plants, 2000
Phytochemical informatics of traditional Chinese medicine and therapeutic relevance
MK Kaul – Indian Journal of Traditional Knowledge, 2010
CS Weckerle, R Ineichen, FK Huber, Y Yang – Journal of …, 2009

Mały wakacyjny błękitny podróżnik … czyli cykoria

25/07/2015 przez ziolaodkuchni

Cykoria podróżnik – surowiec zielarski stanowi korzeń. Zbiera się go na jesieni i suszy w temperaturze pokojowej. Należy do grupy surowców gorzkich, gdyż zawiera ciała czynne – gorycze (laktony seskwiterpenowe). W korzeniu występuje inulina, fitosterole, związki fenolowe. Obecne są także flawonoidy i kumaryny (ziele, liście). W swoim działaniu leczniczym przypomina nieco mniszek lekarski, ponieważ wspomaga trawienie i obniża poziom cukru we krwi. Posiada także korzystny wpływ na układ moczowy, gdyż oczyszcza drogi moczowe poprzez zwiększenie wydalania moczu (flawonoidy) oraz ich dezynfekcję (związki fenolowe).

Zastosowanie w lecznictwie: Główne działanie korzenia cykorii podróżnik to zwiększenie wydzielania soku żołądkowego, pobudzenie produkcji żółci i jej przepływu w drogach żółciowych. W wyniku tego następuje poprawa trawienia oraz wzrost łaknienia. Wspomaga także ogólną przemianę materii, oczyszczanie z toksyn oraz nieznacznie obniża poziom cukru we krwi.(Matławska)

Warto też pamiętać, że zawarta w korzeniu inulina to wielocukier, który stanowi doskonałą pożywkę dla naszej naturalnej flory bakteryjnej (prebiotyk), przez co wspomaga czynności jelit (wynik: brak zaparć, biegunek, ochrona jelit).

Odwar z korzenia cykorii: 1 łyżeczkę rozdrobnionego suszonego korzenia zalać 1 filiżanką wody i gotować 10 minut. Pić na czczo przed posiłkami, aby pobudzić apetyt i wzmocnić trawienie. W połączeniu z innymi ziołami moczopędnymi można stosować pomocniczo w reumatyzmie i dnie moczanowej.

Nie powinny jej używać osoby ze stwierdzoną kamicą żółciową, dzieci, kobiety w ciąży i w okresie karmienia.

W naszej medycynie tradycyjnej wykorzystuje się zarówno ziele jak i korzeń cykorii. Ziele cykorii jest bogate w witaminę C i niektóre witaminy z grupy B oraz garbniki.

Ceniono od zawsze jej właściwości lecznicze i podawano przetwory z cykorii na takie schorzenia jak: nieżyt żołądka, problemy z wątrobą, jako środek wzmacniający i oczyszczający krew. Zarówno herbata z kwiatów jak i korzenia służyła wyciszeniu i łagodzeniu napięcia, wspomagała zasypianie.

Wierzono także, że ziele cykorii powieszone przed drzwiami domu uchroni jego mieszkańców przed chorobami zakaźnymi.

W moich rodzinnych stronach zbierano kwiaty cykorii i robiono z nich herbatkę, którą płukano bolące gardło.

Mieszanka oczyszczająca: zmieszać po 1 łyżeczce korzenia cykorii, ziela skrzypu i ziela pokrzywy. Wykonać napar z użyciem szklanki gorącej wody. Odcedzić i pić w ciągu dnia. Napar działa moczopędnie i oczyszczająco. Przyspiesza także przemianę materii i jest korzystny w chorobach skórnych. Dla poprawy smaku można dodać odrobinę liści mięty.

Ciekawe przykłady tradycyjnego stosowania cykorii poza znanymi w Polsce:

1. Afganistan – wodne ekstrakty z korzenia w leczeniu malarii,

2. Włochy – w leczeniu nadciśnienia – odwar z liści,

3. Turcja – w leczeniu żylaków odbytu (napar z nadziemnych części rośliny) , nowotwory nerek (odwar z korzenia),

4. Bośnia – rak płuc (korzenie, kwiaty).

Naukowo potwierdzono właściwości farmakologiczne składników zawartych w cykorii: odkażające, przeciwrobacze, ochronne na wątrobę, przeciwzapalne, antyoksydacyjne i wiele innych.

(http://www.hindawi.com/journals/ecam/2013/579319/tab1/)

Zastosowanie w kuchni: Cykoria jednoznacznie kojarzy się z namiastką „kawy”. Wysuszone/palone i zmielone korzenie odmian uprawnych służyły jako zastępstwo kawy w czasach, gdy było o nią trudno. Obecnie do produkcji kawy zbożowej oraz podpiwku. Liście gotowano w wodzie, by uzyskać barwnik.

Kwiaty mogą stanowić element dekoracyjny sałatek, zaś oraz liście ich składnik. Aby nie były zbyt gorzkie, moczy się je w wodzie. Można polać je oliwą z oliwek lub dowolnym dressingiem, a także zapiec na pieczywie z wędliną i serem.

Hanna Szymanderska w swojej książce: „Z łąki na talerz” opisuje wiele jej zastosowań, między innymi jako dodatek do zup, dań z mięsa, marynat z pąków kwiatowych oraz do naleśników.

Płatki kwiatów można dodać do ulubionej herbaty. Na jesieni będzie można zebrać korzenie i zrobić domową kawę cykoriową…o niej niebawem…

Cykoria stanowi nadal powszechny składnik potraw kuchni arabskiej.

Zastosowanie w kosmetyce: Komponentem domowych kosmetyków są przede wszystkim kwiaty cykorii podróżnik. Zawierają one pewną ilość substancji odkażających i przeciwzapalnych. Można wykonać z nich napar i przemywać nim twarz w przypadku zmian trądzikowych, zapalnych i zmian skórnych.

Dobrze jest połączyć użycie zewnętrzne przetworów z cykorii wraz z mieszankami poprawiającymi metabolizm, co szczególnie jest zalecane w przypadku wyprysków i trądziku.

„Błękitny tonik”: zebrać garść kwiatów, rozdrobnić, zalać je szklanką gorącej wody, zaparzyć pod przykryciem. Po ostudzeniu przemywać płynem twarz lub chorobowo zmienione miejsca.

Wakacje w pełni, przy drodze pełno błękitnej cykorii – małego podróżnika. Kiedyś wspomagała leczniczo podróżujących od domu do domu… Dziś trochę o niej zapomnieliśmy…

Czerwona jagoda, czyli o możliwościach żurawiny…

22/03/2015 przez ziolaodkuchni

Żurawina: Surowiec leczniczy stanowi owoc żurawiny wielkoowocowej lub błotnej. Zawiera on znaczne ilości błonnika, witaminy C, witaminę B1 i B2 oraz sole mineralne takie jak: fosfor, miedź, jod, wapń, a także garbniki oraz kwas cytrynowy, jabłkowy i benzoesowy. Stosuje się go w terapii schorzeń dróg moczowych oraz jako źródło witaminy C. W kuchni stanowi częsty dodatek do potraw oraz składnik soków, konfitur i kompotów.

Zastosowanie w lecznictwie:
Żurawina jest używana głównie profilaktycznie oraz w przebiegu infekcji dróg moczowych jako środek pomocniczy na przykład przy antybiotykoterapii. Poprzez zmianę pH na kwaśne powoduje obniżenie ilości bakterii E. coli, czyli głównej przyczyny stanu zapalnego układu moczowego. Dzięki pochodnej proantocyjanidynowej (PAC typ A) stwarza osłonę przed wnikaniem drobnoustrojów. Jej spożycie zalecane jest u osób z nawracającymi infekcjami, z problemem częstego oddawania moczu, z jego zaleganiem w pęcherzu moczowym oraz osobom z wysokim ryzykiem stanu zapalnego. Powinna znaleźć się w diecie kobiet, gdyż zapewnia odpowiednie funkcjonowanie układu moczowo-płciowego. Można ją spożywać na świeżo, w formie soku, syropu, herbatek lub suplementów diety.

Domowy sok żurawinowy: owoce, woda, odrobina cukru. Owoce zalać do zakrycia wodą, gotować do zagęszczenia. Wycisnąć miąższ, przelać przez sitko do butelki. Przechowywać w lodówce. Można dosłodzić cukrem do smaku.

Żurawina przeciwdziała rozwojowi bakterii w jamie ustnej. U osób regularnie przyjmujących żurawinę stwierdzono rzadsze występowanie chorób dziąseł, przyzębia i śluzówki. Korzystny wpływ na stan jamy ustnej wywiera witamina C.

Kwasy organiczne (kwas chinowy) zawarte w owocach są wydalane z naszego organizmu wraz z moczem. Powodują one lekkie zakwaszenie moczu, co zapobiega tworzeniu się i wytrącaniu soli wapnia i fosforu, czyli przed powstawaniem kamieni nerkowych.

Owoce żurawiny obniżają stężenie złego cholesterolu.
Badania wykazały też, że antyoksydanty zawarte w owocach żurawiny zapobiegają utlenianiu cholesterolu u mężczyzn. Taki wynik sugeruje, że mogą być one stosowane w profilaktyce miażdżycy. Testuje się również jej aktywność wobec niektórych bakterii (Helicobacter pylori – przyczyny choroby wrzodowej), wirusów oraz grzybów.

W leczeniu tradycyjnymi metodami żurawinę podaje się przy gorączce i objawach infekcji górnych dróg oddechowych, na bóle głowy, jako środek na podniesienie odporności oraz ogólnie wzmacniający. Jest często składnikiem diety stosowanej przy nowotworach. Przetwory z żurawiny były niegdyś wykorzystywane także w biegunkach, podobnie jak z jagody czarnej.

Świeże owoce spożywane regularnie lub wyciśnięty z nich sok wspomagają właściwe wypróżnianie (błonnik, pektyny).

Przeciwwskazaniami do stosowania żurawiny są:

– kamica nerkowa: żurawina zawiera szczawiany, które mogą krystalizować w nerkach (w niektórych suplementach jednak liofilizowany sok z żurawiny pozbawia się już szczawianów lub dodaje się do nich zioła o działaniu moczopędnym, co pozwala na ich szybkie usunięcie z organizmu),

– osteoporoza: szczawiany utrudniają wchłanianie wapnia w jelicie,

– osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe (warfarynę). Substancje zawarte w żurawinie utrudniają jej usuwanie z organizmu, co zwiększa siłę działania leku i może przyczyniać się do wystąpienia krwotoków.

Zastosowanie w kuchni: Owoce żurawiny mogą być spożywane na surowo lub w formie przetworów: soków, syropów, kompotów czy konfitur, galaretek i dżemów. Dzięki kwasowi benzoesowemu – naturalnemu konserwantowi – są trwałe przez dłuższy czas. Owoce dodaje się do różnych potraw mięsnych, w tym dziczyzny.

Domowy sos żurawinowy do mięsa: 0,5kg świeżych owoców żurawiny, 2 łyżki mąki, 0,5 szklanki wody, ok.1/3 szklanki cukru (do smaku). Oczyszczoną żurawinę zagotować pod przykryciem z cukrem mieszając i rozgniatając łyżką. Zagęścić mąką wymieszaną z wodą. Gotować chwilę do zgęstnienia.

Konfitura żurawinowa: 3 gruszki, 1kg żurawin, 2 szklanki cukru, smażona skórka pomarańczowa, woda ok. 1/2 szklanki. Zagotować wodę z cukrem do powstania syropu. Dodać oczyszczone owoce żurawiny. Następnie zetrzeć na tarce na większe kawałki gruszki i dodać do syropu. Gotować na małym ogniu. Zasmażyć skórkę z pomarańczy i drobno pokroić. Dodać do garnka z żurawiną. Wlać na gorąco do słoiczków i zawekować.

Napój żurawinowy: szklanka owoców żurawiny, ok. 2l soku jabłkowego, 1 pomarańcza, cukier. Przetrzeć owoce żurawiny przez sito. Zetrzeć skórkę z pomarańczy na tarce. Dodać do żurawiny. Wlać sok jabłkowy i zmiksować składniki. Dosłodzić.

Zastosowanie w kosmetyce: Żurawina stanowi źródło witamin, minerałów oraz kwasów owocowych, które wykazują działanie oczyszczające na skórę. Witamina C jest naturalnym antyutleniaczem, zatem opóźnia efekty starzenia.

Peeling do cery tłustej, trądzikowej lub wymagającej oczyszczenia: owoce żurawiny (garść) blendować do konsystencji papki. Wmasować w zwilżoną skórę twarzy i szyi. Kolistymi ruchami wykonać dokładny masaż. Wacikiem nasączonym wodą zmyć go z twarzy. Dla wzmocnienia efektu oczyszczania mechanicznego można dodać 1 łyżkę płatków owsianych i rozdrobnić. Peeling oczyszcza twarz, złuszcza powierzchniowe warstwy komórek naskórka oraz poprawia wygląd skóry.

Maseczka nawilżająca: garść owoców żurawiny, 2 łyżki jogurtu naturalnego. Składniki zmiksować, nałożyć na twarz na 10 minut, po czym delikatnie zmyć wacikiem. Maseczka działa nawilżająco i wygładzająco.

Tonik do cery z problemami: Rozcieńczyć niesłodzony sok z żurawiny i przemywać nim twarz jak tonikiem, najlepiej rano i wieczorem. Tonik działa ściągająco (garbniki) i oczyszczająco (kwasy owocowe), lekko rozjaśniająco na przebarwienia.

Mała jagoda czerwona (żurawina błotna) czy duża jagoda czerwona (żurawina wielkoowocowa) – niewielki owoc o dużym potencjale…

Rozmowy o ziołach przy herbatce z czystka…

02/03/201509/05/2017 przez ziolaodkuchni

Zioła od kuchni i nie tylko zagościły dziś na blogu: Więcej New York Yankees jersey niż zdrowe odżywianie.

O czym rozmawialiśmy przy ziołowej herbatce? Oczywiście o ziołach:). Szczegóły z tego cheap jerseys spotkania w nagraniu:

http://www.wiecejnizzdroweodzywianie.pl/010/.

Bardzo dziękuję za miły czas.

Tajemniczy składnik sosu Chutney…

28/02/2015 przez ziolaodkuchni

Kolendra siewna – surowiec leczniczy stanowi aromatyczny wysuszony dojrzały owoc. Zielone niedojrzałe owoce pachną nieprzyjemnie- mają zapach pluskiew. Zawiera on: olejek eteryczny (linalol, pinen i geraniol), flawonoidy, fitosterole, substancje zapasowe (olej, skrobia, białko), a także furanokumaryny. Posiada znaczenie głównie lecznicze i kulinarne. Smakuje lekko słodko i korzennie. Kolendra jest znana od starożytności jako roślina obrzędowa i lecząca choroby jelit i wątroby.

Zastosowanie w lecznictwie: Kolendra wspomaga trawienie. Pobudza wydzielanie soków trawiennych, głównie soku żołądkowego. Łagodzi objawy takie jak: wzdęcia, uczucie pełności w nadbrzuszu, brak apetytu, stany skurczowe jelit, stany zapalne przewodu pokarmowego. Działa odkażająco na bakterie i grzyby.

Można spożywać ją jako przyprawę dodaną do dania lub wykonać leczniczy napar z 1g nasion. Należy zalać je szklanką gorącej wody i zaparzyć pod przykryciem. Napar pić przed posiłkiem do 3 razy na dobę w celu pobudzenia trawienia lub po ciężkostrawnym posiłku, w celu złagodzenia objawów przejedzenia. Jako surowiec olejkowy działa także łagodnie wykrztuśnie i lekko moczopędnie. Dzięki właściwościom żółciopędnym wspomaga obniżenie cholesterolu całkowitego.

Niektórzy przypisują jej właściwości uspokajające.

Rozdrobnione owoce kolendry zaleca się w weterynarii na robaczyce od czasów średniowiecza.

Z nasion kolendry otrzymuje się Coriandri aetheroleum dodawany do maści i płynów na dolegliwości bólowe i reumatyczne do użytku zewnętrznego. Już Egipcjanie poznali się na nich i wykonywali z nich maść na bóle głowy.

Olejek z kolendry dzięki właściwościom antyseptycznym może być stosowany w rozcieńczeniu w infekcjach gardła i jamy ustnej w formie płukanki.

Zastosowanie w kuchni: Kolendra jest podstawową przyprawą kuchni hinduskiej, wietnamskiej i różnych krajów południowoazjatyckich. Nadaje charakterystyczny smak potrawom. Jest składnikiem curry.

Czuć w owocach nutę cytrynową…Osobiście kojarzy mi się z dodatkiem aromatycznym do wędlin, kiełbas, mięs i marynat. Do dziś pamiętam smak mortadeli i szynki z kolendrą….

Pasuje także do ryb, likierów, chleba. Stanowi składnik przyprawy do piernika.

Kandyzowane ziarna stanowiły niegdyś przysmak spotkań towarzyskich.

Liście kolendry można dodać do sałatek i mięs. Są bogate we flawonoidy i witaminę C.

Owoce kolendry wchodzą w skład sosu Chutney, używanego w kuchni indyjskiej. Zawiera on: owoce, warzywa, czosnek, cebulę, ocet i inne składniki.

Chutney z kolendry – 50g świeżej kolendry, najlepiej bez łodyg razem z dwoma ząbkami czosnku, jedną zieloną papryczką jalapeño, 1 cm świeżego imbiru, niedużym świeżym ogórkiem, sokiem z jednej limonki, kilkoma orzechami włoskim oraz kilkoma listkami mięty (wedle uznania) miksujemy w blenderze do uzyskani jednolitej zielonej aromatycznej masy. Dodajemy do niej 100ml gęstego jogurtu naturalnego i sos gotowy.

Salsa z kolendrą – 4 pomidory, 1 cebula, 3 ząbki czosnku, 2 papryczki jalapeño, 11g siekanej świeżej kolendry, 2 łyżki soku z limonki, sól. Drobno posiekane składniki łączymy razem, doprawiamy solą i sokiem z limonki do smaku. Prosty przepis, świeży smak pasuje do wszystkich tapas.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek z nasion kolendry jest wykorzystywany w przemyśle perfumeryjnym (utrwalacz) i kosmetycznym (składnik kompozycji zapachowych). Stosuje się go zewnętrznie jako środek złuszczający powierzchniowe warstwy naskórka. W kontakcie ze skórą może wywoływać miejscowe podrażnienie i reakcję zaczerwienienia.

W rozcieńczonej formie może być używany na zmiany skórne jako środek odkażający.

Weekend z kolendrą czas zacząć…

Choke- berry, czyli o cierpkiej aronii…

15/02/2015 przez ziolaodkuchni

Aronia – gatunek: aronia czarna, łac. Aronia melanocarpa. Surowiec zielarski stanowią świeże lub suszone owoce. Są bogate w polifenole.Cierpki smak zawdzięczają obecności polimerów katechinowych.Procyjanidyny i taniny reagują z białkami jamy ustnej i kubkami smakowymi dając uczucie cierpkości, suchości i dławienia – stąd ang. nazwa choke-berry, czyli dławiąca jagoda. Aronia zawiera także witaminy: C i P oraz minerały: wapń, magnez, żelazo oraz potas i jod. Jest źródłem pektyn i cukrów.

Zastosowanie w lecznictwie:

Aronia bogata w antyoksydanty, spowalnia procesy miażdżycowe.

Poleca się ją w celu zmniejszenia ryzyka chorób neurodegeneracyjnych ze względu na zawartość polifenoli. Zwłaszcza antocyjany są skuteczne w poprawianiu procesów uczenia się i zapamiętywania.

Polifenole zmniejszają ryzyko nowotworów. W eksperymentach na myszach w grupie otrzymującej polifenole rozwinęło się mniej nowotworów, mniej było też przerzutów mimo kancerogennej diety.

Aronia chroni przed skutkami promieniowania UV. Przyjmowanie preparatów z polifenolami dwukrotnie zwiększa dawkę promieniowania konieczną do wystąpienia zaczerwienienia skóry.

Cierpki owoc pomaga także utrzymać dobry wzrok. Antocyjany poprawiają mikrokrążenie i zmniejszają kruchość naczyń włosowatych oka. Najczęstszą formą podania jest sok z owoców aronii.

Zastosowanie w kuchni:

Z owoców aronii najczęściej przyrządza się przetwory: soki, konfitury, dżemy i marmolady. Osobiście polecam łączyć aronię z innymi owocami, na przykład czarną porzeczką. Uzyskuje się wtedy ciekawszy smak.

Domowy soczek z aronii: na 1 kg owoców 2 niepełne szklanki cukru, 1 szklanka wody, cytryna. Owoce umyć, rozgnieść, dodać cukier, wodę i wyciśnięty świeżo sok z cytryny. Zagotować (ok. 30 minut na wolnym ogniu), przecedzić przez sitko do buteleczek i zapasteryzować.

Szronik z aronii: 1/4 szklanki dojrzałych owoców aronii uprzednio przemrożonych (nie mają wtedy tak cierpkiego smaku), 1 białko, cukier. Białko ubić. Owoce maczać w cukrze i białku, tak aby wyglądały jak pokryte szronem. Ułożyć na talerzyku.

Zimowa herbatka z aronią: suszone owoce: aronii, dzikiej róży, kwiaty malwy. Składniki wymieszać. 1 łyżkę zaparzyć pod przykryciem uprzednio zalewając 1 filiżanką gorącej wody. Pić regularnie w zimowe wieczory:).

Kiedyś jadłam lody waniliowe z aronią w rumie. Były niesamowicie smaczne…

Zastosowanie w kosmetyce:

Antocyjany aroniowe w kosmetykach pielęgnacyjnych likwidują zmiany rumieniowe, poprawiają mikrokrążenie, wzmacniają ścianki naczyń kapilarnych oraz zmniejszają stany zapalne i obrzęki.

Zawarte w owocach witaminy C i E zapobiegają starzeniu się skóry, neutralizują wolne rodniki.

Domowa maseczka do cery naczynkowej: 1 łyżka owoców aronii, 1 łyżka jogurtu naturalnego. Składniki wymieszać w miseczce, owoce uprzednio rozgnieść. Nałożyć na twarz na 10 minut i zmyć delikatnie wacikiem. Maseczka zmiejsza rumień i wzmacnia delikatne naczynka.

Aronia to eliksir życia i zdrowia. Druga na mojej liście po owocach granatu. Trochę cierpka w smaku, choke-berry, ale nie wyobrażam sobie zimowej herbaty bez dodatku suszonych owoców lub soku z aronii.

Piątkowe "melonowanie"…

09/01/2015 przez ziolaodkuchni

Wreszcie piątek i wspólne… „melonowanie”, czyli naleśniki z dodatkiem melona oraz testowanie oleju z orzechów włoskich.

Można użyć dowolnego gatunku melona: ananasowego, siatkowanego, miodowego, szarantejskiego (najsmaczniejszy), Galia lub Ogden… co natura dała…

Ciasto na naleśniki: (każdy ma swój przepis): mąka, 1 jajko, cukier waniliowy, szczypta soli, pół łyżeczki proszku do pieczenia, woda, 1 łyżeczka oleju – w tym wypadku użyłam oleju z orzechów włoskich. Składniki wymieszać do konsystencji śmietany. Usmażyć.

Dodatki: kiwi, melon, orzechy włoskie, twarożek, bita śmietana (dla łasuchów) oraz odrobina dżemu owocowego (ja polecam truskawkowy domowej roboty).

Naleśniki posmarować twarożkiem. Ułożyć kawałki owoców. Polać bitą śmietaną i posypać kawałkami orzechów włoskich. Można przystroić listkami mięty.

Warto jeść melony, gdyż: są niskokaloryczne oraz dostarczają organizmowi dużo wody. Stanowią źródło witamin i minerałów. Medycyna tradycyjna zaleca go na różne choroby układu moczowego, krwionośnego oraz na reumatyzm, a także na kaszel. Polecam go w postaci zmiksowanej jako maseczka na piegi i przebarwienia słoneczne.

A olej z orzechów włoskich… Ptasie mleczko w ustach… O cennych właściowościach orzechów nie trzeba przypominać…(pisałam o nich kiedyś we wpisie: ” Twardy do zgryzienia…”).

Można polać nim deser, sałatę oraz dodać do naleśników… jak dzisiaj.

Piątek… Melon… Piątkowe „melonowanie”…

Całuśna świąteczna ozdoba…

25/12/2014 przez ziolaodkuchni

Jemioła pospolita – surowiec leczniczy stanowi ziele (liście i młode pędy). Jest półpasożytem drzew. Zawiera związki peptydowe, aminokwas, lektyny oraz kwasy fenolowe. Posiada w swoim składzie także flawonoidy, a w szczególności kwercetynę. Wiskotoksyny podane pozajelitowo posiadają właściwości przeciwnowotworowe i wzmacniające odporność. Ponadto wyciąg z jemioły podawany doustnie obniża ciśnienie krwi. Mieszanki ziołowe zawierające ziele jemioły stosuje się także w profilaktyce chorób takich jak: choroby serca (zaburzenia rytmu, choroba niedokrwienna, zawał), miażdżyca, zaburzenia krążenia obwodowego, czy w menopauzie.

Zastosowanie w lecznictwie: W łagodnym nadciśnieniu polecany jest wyciąg ze świeżego ziela jemioły ekstrahowany alkoholem, podawany doustnie optymalnie przez 4 tygodnie. Przeciwwskazany jest u kobiet w ciąży oraz karmiących, a także u małych dzieci (zawiera alkohol).

W sprzedaży dostępne są także tabletki zawierające ziele jemioły.

Nie zamieszczam szczegółowych przepisów na sok czy nalewkę. Uważam prywatnie, że domowe medykamenty z jemioły do wewnątrz nie powinny być całkowicie samodzielnie stosowane. Ponadto substancje zawarte w zielu są niestabilne termicznie i nie każda postać leku pozwala na ekstrakcję odpowiednich ciał czynnych.

W medycynie ludowej jemioła miała znacznie szersze zastosowanie: na hemoroidy, pasożyty, dolegliwości przewodu pokarmowego czy krwawienia. W krajach Europy leczono nią padaczkę.

Wyizolowane białka złożone z jemioły są składnikami preparatów stosowanych w onkologii. Są dość popularne w Niemczech. (Naukowe opracowanie działania jemioły na komórki rakowe – godne polecenia: „NATURALNE IMMUNOSTYMULATORY EGZOGENNE” z Postępów biologii komórki).

Owoce jemioły mogą u ludzi wywołać biegunki i objawy zatrucia, łącznie z drgawkami. Ptaki natomiast zajadają się jej owocami i ułatwiają jej rozsiewanie, chociażby jemiołuszki:)

Zastosowanie w kuchni: Jemioła nieodłącznie kojarzy nam się ze świętami. W Janowcu nad Wisłą jest nadal powszechna tradycja, aby zawieszać jej gałązki nad wigilijnym stołem, przy którym rodzina składa sobie życzenia. Taka ozdoba miała zapewnić szczęście przez cały rok. Należało ją po zakończonej kolacji zasuszyć i przechowywać do następnych świąt. Obecnie raczej ma wymiar symboliczny.

Podsumowując zastosowanie jemioły w kuchni, ograniczyłabym raczej je do potraktowania jej jako ozdoby podczas Świąt Bożego Narodzenia.

Zastosowanie w kosmetyce: Jemioła stosowana do użytku zewnętrznego jest znacznie bezpieczniejsza. Ze względu na związki fenolowe i flawonoidy, posiada właściwości dezynfekujące i przeciwzapalne, co pozwala na jej użycie w zwalczaniu trądziku i łojotoku. Dodatkowo antybakteryjne działanie ma zawarty w niej cynk. Śluz z kolei powleka i łagodzi podrażnienia.

W tym celu można wykonać macerat lub odwar i przemywać nim twarz jak tonikiem. Ja postanowiłam wykorzystać jej właściwości odświeżające i po zakończonej wieczerzy wigilijnej wykonać z niej kąpiel.

Kąpiel wigilijna: wykonać odwar gotując na wolnym ogniu z 1-2 gałązek (1 łyżka pociętego surowca na 1 szklankę wody – ja użyłam podwójnej ilości), odcedzić i wlać go do wanny.

Dodać 1 kroplę olejku rozmarynowego oraz 1 kroplę olejku melisowego lub cytrynowego. Zanurzyć się w wodzie na 10 minut. Na mnie zadziałał taki wodny relaks wyjątkowo kojąco i odświeżająco.

Nasze babcie skorzystałyby na pewno z takiej kąpieli, chociażby na problemy z obfitymi miesiączkami…

Maseczka na krosty: zebrać świeże listki jemioły, rozgnieść je w moździerzu na papkę. Dodać do niej 1 łyżkę chudego jogurtu. Nałożyć na twarz na 15 minut i delikatnie zetrzeć wacikiem nasączonym wodą. Maseczka oczyszcza i lekko odkaża.

Jemioła kojarzy nam się jeszcze z jedną przypiętą jej łatką: kto całuje się pod jemiołą, będzie mieć udział w szczęściu w miłości i w posiadaniu potomka. Wiązał się z tym dawny angielski zwyczaj całowania się pod nią i zrywania przez mężczyznę jej owoców, uznawanych za źródło płodności.

Czy ktoś przypisuje jemiole jakieś właściwości „szczęścio – twórcze”, miłosne czy nie, chętnie ją kupuje na święta i wiesza w domu. Jeśli szczęścia nie przyniesie, to przecież też ładnie wygląda i zachwyca gości:)