O jagodach camu – camu… – moda czy fakty…

Camu-camu fruits contain up to 30 times more vitamin C than oranges.

Photo credit: World Agroforesty Centre via Foter.com / CC BY-NC-SA

Camu-camu – (Myrciaria dubia) – surowiec zielarski stanowią owoce. Są one bogate w witaminę C (wysoka zawartość – wyższa niż w aceroli) oraz antocyjany, proantocyjanidyny, pochodne kwasu elagowego i galusowego, flawonoidy (w ok. 30 różnych związków o budowie fenolowej), aminokwasy, związki mineralne, karotenoidy (ponad połowa to luteina) i kwas cytrynowy. Uważa się, że podnoszą odporność dzięki dawce witaminy C, mogą być stosowane pomocniczo przy przeziębieniu. Spowalniają proces starzenia, obniżają ryzyko wystąpienia chorób  układu krwionośnego oraz zwyrodnienia plamki żółtej. Mogą być pomocne w prewencji takich chorób jak: jaskra, zmiany nowotworowe, demencja czy choroba Alzheimera.

Zastosowanie w lecznictwie: Największe bogactwo substancji czynnych występuje w miąższu owoców. Sporządza się z nich soki i produkty spożywcze. Regularne ich spożycie powoduje uzupełnienie niedoborów witaminy C i dostarczenie organizmowi przeciwutleniaczy. Według badań naukowych camu-camu mogą wspomagać leczenie:

– infekcji układu oddechowego (przeziębienia),

– chorób dziąseł,

– astmy,

– choroby zwyrodnieniowej stawów,

– zapalenia wątroby,

– zaburzeń widzenia związanych ze zwyrodnieniem plamki żółtej.

Według doniesień ich spożycie może mieć znaczący wpływ na ochronę organizmu przed wystąpieniem chorób takich jak:

– schorzenia układu krążenia,

– demencja,

– jaskra,

– stany zapalne,

– choroba Alzheimera,

– zmiany nowotworowe.

Zastosowanie w kuchni: Camu-camu to przede wszystkim surowiec dietetyczny. Proszek lub pulpa dodawany jest do jogurtów, lodów, batoników oraz płynów izotonicznych. Produkuje się z nich soki, dżemy i nektary do picia. Uważane są za cenny dodatek do żywności. Dzięki zawartości błonnika i niskiemu indeksowi glikemicznemu mogą być spożywane przez osoby na diecie odchudzającej oraz przez cukrzyków.

Dostępne formy, z jakimi spotkałam się do tej pory to sok oraz proszek, który miesza się z wodą i pije lub dodaje do potraw (jogurtu, soku, musli, lodów, ciast, deserów lub innych). Mają kwaśno-słodki smak.

Zastosowanie w kosmetyce: Camu-camu dzięki obecności witamin młodości korzystnie oddziałuje na naszą cerę. Zawiera liczne związki przeciwutleniające, dzięki czemu opóźnia efekty starzenia. Witamina C zawarta w owocach wpływa także na syntezę kolagenu. Spożycie camu – camu wspomaga gojenie ran.

Ekstrakty z jagód wchodzą w skład kosmetyków o właściwościach przeciwzmarszczkowych i regenerujących (serum, kremy na dzień i na noc) oraz szamponów do włosów.

To co modne, czasem także bywa dla nas dobre…

Źródła:

De Souza Schmidt Gonçalves AE, Lajolo FM, Genovese MI. „Chemical composition and antioxidant/antidiabetic potential of Brazilian native fruits and commercial frozen pulps.” J Agric Food Chem. 2010 Apr 28;58(8):4666-74

Silva MA, Sobral PJA, Kieckbusch TG. Phase transitions of frozen camu-camu(Myrciaria dubia (H.B.K.) McVaugh) pulp: Effect of cryostabilizer addition. Food Biophys 2008; 3:312-7.
Chirino R, Galarza J, Betalleluz-Pallardel I i wsp. Antioxidant compounds and antioxidant capacity of Peruvian camu-camu (Myrciaria dubia (H.B.K.) McVaugh) fruit at different maturity stages. Food Chem 2010; 120:1019-24.
Reynertson KA, Yang H, Jiang B i wsp. Quantitative analysis of antiradical phenolic constituents from fourteen edible Myrtaceae fruits. Food Chem 2008; 109:883-90.
http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2014/11/pf_2012_093-100.pdf
D Fracassetti, C Costa, L Moulay, FA Tomás-Barberán – Food chemistry, 2013 – Elsevier
Inoue T, Komoda H, Uchida T, Node K. „Tropical fruit camu-camu (Myrciaria dubia) has anti-oxidative and anti-inflammatory properties.” J Cardiol. 2008 Oct;52(2):127-32.
http://online.liebertpub.com/doi/full/10.1089/acm.2014.0130.
JCS Azevêdo, KC Borges, MI Genovese… – Food Research …, 2015 – Elsevier.

Jesienna "mikstura" na odporność i pierwsze objawy infekcji…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Jesienna mikstura na odporność i pierwsze objawy infekcji: 

Składniki: 1 łyżka owoców dzikiej róży, 1 łyżka liści babki lancetowatej, 1 łyżeczka kwiatów dziewanny, sok z aloesu (może być gotowy), miód lipowy lub sok malinowy, sok z cytryny.

 

Wykonanie:

1. Przygotować napar z owoców dzikiej róży (oczyszczonych i rozdrobnionych, zebranych ze stanowiska naturalnego, z daleka od ruchu samochodowego), zalewając je szklanką gorącej wody i pozostawiając na 20 minut pod przykryciem.

2. Wykonać napar z liści babki i kwiatów dziewanny pozostawiając je zalane ciepłą wodą na 15 minut pod przykryciem.

3. Po ostudzeniu wszystkie napary odcedzić i połączyć.

4. Dodać sok z aloesu w ilości 1 łyżki stołowej do letniej herbatki.

5. Wycisnąć świeży sok z cytryny i dodać do naparów.

6. Dosłodzić miksturę łyżeczką miodu lipowego lub innego, jeśli nie posiadamy lub dodać sok malinowy(moja wersja jest dzisiaj z sokiem malinowym własnej produkcji).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 Właściwości „mikstury”:

1. Owoce dzikiej róży uzupełniają codzienną dietę w witaminę C, działają przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie.

2. Napar z babki lancetowatej działa przeciwzapalnie przy infekcjach układu oddechowego oraz powlekająco na błonę śluzową jamy ustnej i gardła.

3. Napar z kwiatów dziewanny wspomaga leczenie podrażnień  oraz kaszlu i chrypki.

4. Sok z aloesu podnosi odporność i wzmacnia organizm.

5. Miód lipowy jest lekko napotny i wspomaga leczenie kaszlu.

6. Sok z cytryny zawiera witaminę C oraz ma odczyn kwaśny, przez co stwarza niekorzystne środowisko dla rozwoju bakterii.

7. Sok z malin działa napotnie i rozgrzewająco.

 Zaś „Mikstura” jest miła w smaku i zdrowa… w sam raz na pierwsze objawy przeziębienia…

Trudno jest znaleźć czterolistną koniczynę…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Koniczyna łąkowa, czerwona – surowiec zielarski to głównie ziele, choć zbiera się czasem same kwiaty. Zawiera ciała czynne takie jak: flawonoidy, szczególnie z grupy izoflawonów o działaniu estrogennym. Dzięki temu koniczyna  jest używana w celu łagodzenia objawów menopauzy (suplementy), czasem zaburzeń cyklów miesięcznych. Posiada w swoim składzie także olejek eteryczny, związki fenolowe,  w tym pochodne kwasu salicylowego, karoteny oraz związki mineralne. Ma przyjemny, lekko miodowy zapach.

Zastosowanie w lecznictwie: z kwiatów zebranych w porze kwitnienia i wysuszonych, można wykonać odwar, najlepiej w proporcji 3 łyżeczki surowca na 1 szklankę wody, ogrzać do wrzenia, nie gotować dalej. Pić małymi porcjami przez cały dzień. Odwar wspomaga leczenie stanów zapalnych oskrzeli, przewodu pokarmowego (żołądka i jelit) oraz bywa stosowany pomocniczo w biegunce.

Inhalacje z koniczyny: wykonać odwar jak wyżej i przeprowadzić inhalację z jego użyciem. Można wykonać ją przy schorzeniach układu oddechowego z towarzyszącym kaszlem lub katarem.

Napar oczyszczający: 1 łyżkę kwiatów zalać gorącą wodą i zaparzyć pod przykryciem. Odcedzić i pić jako środek lekko wykrztuśny, odkażający oraz moczopędny. Wspomaga leczenie przeziębień, bolesnych menstruacji i niedokrwistości.

Okłady z naparu: namoczyć gazik w herbatce z koniczyny. Przykładać na bolące miejsca, także na objawy reumatyczne i gośćcowe.

Zastosowanie w kuchni: Roślina należy do gatunków paszowych. Podaje się ją świnkom morskim i innym zwierzętom, gdyż zawiera witaminy: A, B, C, białko, błonnik oraz fosfor i wapń. Poza właściwościami odżywczymi wspomaga trawienie i pobudza wydzielanie soków trawiennych. Ponieważ stanowi źródło błonnika, wspomaga pracę jelit i właściwe wypróżnianie.

Herbatka na trawienie: wykonać napar lub odwar, pić go przed posiłkami w celu zwiększenia wydzielania soku żołądkowego lub po ciężkostrawnych posiłkach. Najlepiej przygotowany napar podzielić na 3 równe części i pić kilka razy dziennie. Warto pamiętać, że herbatka wspomaga przemianę materii.

Ostatnio w kuchni wykorzystuje się kiełki koniczyny ze względu na bogaty skład witaminowo-mineralny (wzmacniający organizm) oraz antyoksydanty (antyutleniacze).

Zastosowanie w kosmetyce: Ze względu na obecność związków fenolowych koniczyna posiada pewne właściwości odkażające oraz dzięki flawonoidom – przeciwzapalne. Garbniki z kolei odpowiadają za efekt ściągający.

W lecznictwie tradycyjnym wykorzystuje się  roztarte liście uprzednio sparzone gorącą wodą. Przykłada się je na ukąszenia owadów, oparzenia, drobne rany i owrzodzenia. przynosi ulgę w świądzie skórnym, łuszczycy i innych schorzeniach dermatologicznych.

Koniczynowa kąpiel: w celu uprzyjemnienia kąpieli wrzucić do wanny z wodą wrzucić 2 garście kwiatów koniczyny.

Napar działa lekko moczopędnie i oczyszczająco z toksyn.

Jak głosiło ludowe porzekadło: kto znajdzie czterolistną koniczynę, temu przyniesie ona szczęście.” Na szczęście” nie od tego ono zależy, bo przyznacie sami, trudno jest znaleźć czterolistną koniczynę…

Styczniowa herbatka…

Zaparzyłam ostatnią miarkę zimowej herbatki i cóż… zapasy się skończyły…

Czas więc pobudzić nieco wyobraźnię i zmieszać, co natura dała i co w domu udało się zgromadzić na styczniowe wieczory:

Na 100 g mieszanki: 70 g dobrej czarnej herbaty liściastej, 5 g czystka, 5 g kwiatów bławatka, 5 g trawy cytrynowej, całe kwiaty malwy czarnej, suszona cytryna lub limonka pokrojone w kostkę. Jeśli ktoś zasuszył pigwę w plasterkach, to jest to dobry moment, żeby jej użyć.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Składniki wymieszać i sporządzić napar zalewając 1 łyżeczkę mieszanki gorącą wodą. Odcedzić i pić z dodatkiem malin lub soku malinowego.

Herbatka łagodzi niektóre objawy zaczynającej się infekcji dróg oddechowych (malwa, czystek, maliny) oraz dostarcza naturalnych antyoksydantów (limonka/cytryna, bławatek). Lekko rozgrzewa (trawa cytrynowa, maliny).

Wieczorny herbaciany rytuał czas zacząć…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

"… stokrotka rosła polna, a nad nią szumiał gaj''

OLYMPUS DIGITAL CAMERAStokrotka pospolita – surowcem zielarskim są koszyczki kwiatowe. W ich składzie dominują saponiny, garbniki, antocyjany, flawonoidy, kwasy organiczne, śluz oraz sole mineralne. Stanowią źródło witaminy C. Kwitną zwykle do października, choć zdarzają się lata, że mogą przetrwać nawet do zimy. Ze względu na flawonoidy surowiec działa moczopędnie oraz uszczelnia naczynka krwionośne.

Napar z kwiatów skutecznie oczyszcza drogi oddechowe (tak działają saponiny) oraz łagodzi stany zapalne górnych dróg oddechowych (garbniki, flawonoidy) i lekko odkaża (garbniki). Usprawnia pracę wątroby oraz oczyszcza organizm z toksyn.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar z kwiatów stokrotki jest typowym środkiem wykrztuśnym. Aby go sporządzić należy 1 łyżkę stołową suszonych kwiatów (dla świeżych kwiatów należy podwoić ich ilość) zalać szklanką gorącej wody i zaparzyć pod przykryciem. Można nim płukać gardło lub pić na kaszel z utrudnionym odkrztuszaniem. Posiada aktywność przeciwgrzybiczą i przeciwbakteryjną. Sprawdza się w infekcjach górnych dróg oddechowych. W formie nasiadówek przynosi ulgę i zmniejsza krwawienia z hemoroidów, w formie podmywań łagodzi stany zapalne pochwy.

Odwar z kwiatów stokrotki: przygotowujemy jak napar z tym, że gotujemy ok.15 minut pod przykryciem i odcedzamy. Przynosi efekt moczopędny, żółciopędny, oczyszczający i wykrztuśny.

Medycyna ludowa poleca świeże rozgniecione liście nakładać na trudno gojące rany. W tym celu można też użyć wyciągu z kwiatów. Okłady te stosowane zewnętrznie, oprócz odkażania ran, znoszą obrzęk i zaczerwienienie w przypadku uderzeń, skręceń czy zwichnięć. Można nimi łagodzić  także stany zapalne powiek.

Napary ze  stokrotek nasze babcie stosowały w nieregularnych cyklach miesiączkowych, jako środki lekko przeczyszczające oraz na gorączkę i flegmę.

Poprzez działanie moczopędne mogą obniżać ciśnienie krwi, oczyszczać i odtruwać, co wspomaga pozbycie się nadmiaru wagi.

Zastosowanie w kuchni: W przygotowaniu potraw jako składnik można wykorzystać wiosenne liście z pączkami. Nadają się do surówek i sałatek, masła, zup, sosów czy białego sera.

Surówka: 3 garści liści szczawiu lub liści szpinaku, garść liści stokrotek, 1 cebula, 2 łyżki oliwy, sól, pieprz, sok z 1 cytryny. Zielone komponenty wymieszać ze sobą, dodać do nich cebulę pokrojoną w kosteczkę, zalać sokiem z cytryny oraz oliwą z przyprawami.

Syrop do herbaty: 0,5 kg kwiatów, 3/4 l wody, 750g cukru, 1 cytryna. Kwiaty zalać wrzącą wodą, dodać do nich pokrojoną w kosteczkę nieobraną cytrynę. Odstawić na dobę. Następnego dnia oddzielić kwiaty od roztworu. Jeśli pozostały ich elementy w roztworze, usunąć je przesączając przez gazę. Do płynu dodać cukier i na gorąco mieszać. Słodzić nim herbatę. Przyniesie ulgę w chorobach gardła.

Zupa ze stokrotkami:   1l bulionu warzywnego, 1 cebula, pieczarki, sól, pieprz, garść stokrotek, olej. Zasmażyć pieczarki na oleju, dodać do bulionu warzywnego, doprawić. Kwiaty pokroić na drobno i dodać do zupy. Gotować do miękkości.

Przyznam, że tylko dwa razy w życiu jadłam stokrotki, jako dodatek do deseru i do napoju w pobliskiej restauracji. Bardzo chciałabym zrobić w przyszłości syrop ze stokrotek. Do dziś pamiętam lekcje z Farmacji Stosowanej, gdzie wykonywaliśmy różne postaci leku, szczególnie te nietypowe jak cukierki dla konia, pręciki czy wody aromatyczne. Była w tym jakaś tajemniczość, do której lubię wracać robiąc coś czasem z ziół…

Zastosowanie w kosmetyce: Zarówno napary jak i odwary można wykorzystywać do odkażania zewnętrznej powierzchni skóry. Łagodzą one objawy zapalne, wypryski, trądzik oraz nadmierną reaktywność skóry naczyniowej i zasinienia. Podobnie działa okład ze zgniecionych świeżych kwiatów.

Dla skóry z problemami lub łojotokiem poleca się kąpiele z użyciem kwiatostanów lub odwaru z nich. Woda powinna mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ludzkiego ciała oraz czas trwania zanurzenia w wodzie nie może być krótszy niż 15 minut.

Stokrotki stanowią także środek zapachowy do wyrobu perfum i wód toaletowych.

Stokrotka po łacinie bellis znaczy piękna – uśmiecha się do mnie z trawnika, otwiera swoją główkę na początek słonecznego ranka i spogląda na mnie z ulubionych perfum Daisy… Patrząc na nią, czuję się wtedy bardzo bellis…