Rokitnik zwyczajny – surowiec zielarski stanowią owoce. Są one źródłem związków takich jak: witaminy (zawierają dużo witaminy C, witaminę E i z grupy B – B1, B2, B6 i kwas foliowy oraz K1 i D), flawonoidy, fosfolipidy, garbniki, cukry, pektyny, fenolokwasy, kwasy organiczne oraz karotenoidy. Można w nich znaleźć także związki magnezu, potasu, wapnia, żelaza i sodu. W nasionach przeważają nienasycone kwasy tłuszczowe oraz fitosterole, w tym sitosterol o właściwościach gojących. W lecznictwie wykorzystuje się zarówno sok z rokitnika jak i olej.
Zastosowanie w lecznictwie: Sok- pobudza czynności wydzielnicze żołądka, wspomaga pracę jelit, obniża poziom cholesterolu oraz stanowi źródło witaminy C. Wzmacnia odporność i zmniejsza kruchość naczyń włosowatych. Poleca się go osobom osłabionym oraz pomocniczo w chorobie nadciśnieniowej.
Olej– może być pozyskiwany z miąższu lub z nasion. Olej z nasion zawiera głównie kwasy tłuszczowe, przez co korzystnie wpływa na układ naczyniowy, na skórę i przewód pokarmowy. Posiada działanie przeciwutleniające (polifenole i witaminy) i przeciwzapalne. Stanowi także w farmacji rozpuszczalnik w preparatach z witaminą D, dzięki czemu ułatwia jej wchłanianie. Można go pić osłonowo na żołądek.
Rokitnik to przede wszystkim roślina znana w weterynarii. Od wieków podawano owoce koniom w leczeniu robaczyc, zaś młode pędy na przyrost masy.
W Mongolii wyciągiem olejowym leczono rany i podawano na uspokojenie.
Medycyna tybetańska zalecała stosowanie rokitnika w celu łagodzenia kaszlu, na biegunkę, na lepsze krwawienie i wiele innych dolegliwości, w tym reumatyzm i gościec.
Roślina jest bardziej znana w krajach takich jak: Rosja, Chiny, Niemcy czy Mongolia.
Zastosowanie w kuchni: Owoce rokitnika służą do wyrobu win, nalewek, przetworów takich jak: marmolady, dżemy, soki czy jogurty (wsad jogurtowy). Stanowią przyprawę do mięsa (suszone owoce) oraz naturalne konserwanty żywności (duża ilość witaminy C).
1. Owoce bez pestek można zakonserwować w cukrze zasypując je w proporcji 1:1.
2. Dźem rokitnikowy- oczyszczone owoce gotować z małą ilością wody, aż zmiękną. Dodawać małymi porcjami cukier i pektynę. Po zgęstnieniu zawekować. Składniki: 1kg owoców, 800g cukru, pektyna.
Zastosowanie w kosmetyce: Olej rokitnikowy wchodzi w skład kosmetyków pielęgnacyjnych i natłuszczających, regenerujących oraz łagodzących podrażnienia (kremy). W Rosji leczy się nim odmrożenia, oparzenia oraz odleżyny, blizny i rozstępy. Zmniejsza ból i ułatwia gojenie.
Ze względu na bogaty skład witaminowo- mineralny sok z rokitnika pity regularnie uzupełnia ich niedobory i zapobiega wypadaniu włosów.
Pachnie jak ananas, smakuje kwaskowo- lekko cytrusowo… rokitnik…
A Niesteruk,H Lewandowska Ż Golub, R Świsłocka… – Kosmos, 2013 – infona.pl.
BROMAT. CHEM. TOKSYKOL. – XLV, 2012, 3, str. 897–901.
Thomas S. C. Li and Thomas H. J. Beveridge, A New Medicinal and Nutritional Botanical, 2007, 22 lutego 2016.
Czikow P., Łaptiew J., Rośliny lecznicze i bogate w witaminy.
Lańska Dagmara, Polne rośliny w kuchni.
