Przyjaciółka marchewki, czyli niebanalnie o pietruszce…


OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Pietruszka zwyczajna – surowiec zielarski stanowi korzeń, owoc i ziele pietruszki. Wyróżnia się jej odmianę: naciową i korzeniową. Zaliczana jest do surowców zawierających olejek eteryczny (z apiolem), którego najwięcej jest w owocu, potem w korzeniu i najmniej w zielu. Posiada także liczne związki mineralne (korzeń, nasiona, ziele), witaminę C (ziele),  β-karoten (ziele), flawonoidy, kumaryny (korzeń), fitosterole (owoc). Jako przyprawa pobudza czynności wydzielnicze przewodu pokarmowego, łagodzi wzdęcia, działa wiatropędnie i moczopędnie. Wzmacnia organizm i uzupełnia niedobory żelaza (w diecie przy anemii).

Zastosowanie w lecznictwie: Wyciąg z korzenia pietruszki wchodzi w skład preparatów dezynfekujących na drogi moczowe i moczopędnych. Wg zaleceń KE na dobę winno się spożywać około 1 łyżeczki sproszkowanego ziela lub korzeni.

Domowe sposoby radzenia sobie z dolegliwościami za pomocą pietruszki:

Wywar na kamienie moczowe: (źródło: „Zielska, zioła i ziółka” Leśnicka Marta): 1 łyżka korzenia pietruszki, 1 łyżka ziela lukrecji, zalać je 2 szklankami gorącej wody, następnie odstawić na 20 minut, pić na ciepło 2 razy dziennie przez 2 tygodnie.

Wywar działa moczopędnie, oczyszczająco na przewody moczowe oraz odwadniająco (łagodzi obrzęki i lekko obniża ciśnienie).

Na bóle reumatyczne: (j.w.) 2 łyżki zmielonych nasion zalać 100ml gorącej oliwy. Pozostawić na 20 minut. Wykonać kompres na bolące miejsce.

Szybki sposób na ukąszenia: rozgnieść świeże liście pietruszki i przyłożyć na bolące miejsce.

Na nieświeży oddech: żuć świeże liście pietruszki, szczególnie po spożyciu czosnku lub cebuli.

Zawarty w olejku eterycznym apiol może wywołać skurcze mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz macicy, toteż nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży. Może wspomagać wystąpienie krwawienia miesięcznego oraz je nasilać. U niektórych także powoduje fotouczulenia (furanokumaryny).

Zastosowanie w kuchni: Pietruszka to niezastąpiony składnik używany w kuchni. Najczęściej służy jako dodatek do zup, soków warzywno-owocowych, sosów, sałatek, do ozdabiania potraw.

Dodaję ją w dużych ilościach do potraw, szczególnie w trosce o męża (profilaktyka chorób układu moczowego i prostaty:).

Potrawy z dodatkiem pietruszki:

Sałatka z buraków: 200g buraków, 1 łyżka octu, 2 jajka, oliwa, musztarda, natka pietruszki, sól, pieprz.

Buraki w skórkach umyć, upiec w piekarniku do miękkości, obrać i pokroić w plastry. Ugotować jaja, zetrzeć na tarce. Dodać do nich musztardę, 1-2 łyżki oliwy, ocet i wymieszać. Na sałacie ułożyć plasterki buraków, polać masą jajeczną, posypać natką pietruszki, doprawić.

Zupa groszkowa na szybko: 2 szklanki mrożonego groszku, 1 cebula, szklanka bulionu warzywnego, masło, natka pietruszki, mąka, przyprawy.

Usmażyć na maśle pokrojoną na drobno cebulę, dodać natkę pietruszki. Przełożyć zawartość patelni do garnka, dodać bulion, gotować. Dodać groszek, przyprawy, wodę, a następnie zasmażkę z masła i mąki. Można też dodać żółtko przed podaniem.

Nadziewane pomidory: 8 pomidorów, puszka tuńczyka, natka pietruszki, 100g pieczarek, przyprawy,

Wydrążyć środki w umytych pomidorach. Wykonać masę z tuńczyka, drobno posiekanych pieczarek, natki pietruszki, soku z cytryny, doprawić. Napełnić masą pomidory, przybrać natką. Można też na wierzchu położyć plaster sera żółtego i zapiec w piekarniku.

Napój warzywny: 50dag marchwi, 25dag pietruszki, 35dag selera, 2 szklanki kwasu buraczanego, zielona pietruszka, sól, cukier.

Wycisnąć sok kolejno z: marchwi, selera, dodać pietruszkę i zmiksować. Wlać kwas buraczany, doprawić do smaku. Na wierzchu posypać świeżo posiekaną pietruszką.

Juszka ziemniaczana: 8-10 ziemniaków, 1l bulionu, 3 pomidory, kabaczek, cebula, marchewka, oliwa, 3 łyżki stołowe śmietany, natka pietruszki, przyprawy.

Do gotującego się bulionu wkroić ziemniaki, następnie kawałki kabaczka, pomidory pokrojone w kostkę, gotować. Na oliwie usmażyć pokrojoną w kostkę cebulę oraz marchewkę, dodać do bulionu. Gotować do miękkości, doprawić do smaku. Podawać ze śmietaną/jogurtem oraz posiekaną pietruszką.

Zastosowanie w kosmetyce: Pietruszka to niezwykłe bogactwo soli mineralnych oraz witamin. To także źródło żelaza i witaminy C, czy połączenia obu związków zapewniającego lepsze przyswajanie żelaza. Codzienna dieta bogata w pietruszkę zatem wzmacnia i podnosi odporność. Poprzez efekt moczopędny działa także oczyszczająco i odtruwająco.

Odwar na piegi: 1 korzeń pietruszki pociąć na kawałki, zalać szklanką wody i gotować
15-20 minut. Dodać sok z połówki cytryny. Przemywać twarz 2-3 razy dziennie.

Okłady na drobne zranienia: rozetrzeć garstkę listków pietruszki na miazgę, przyłożyć na ranę. Okład trzymać 5 minut. Przynosi ulgę w bólu.

Pietruszka- podstawowe warzywo w kuchni obok marchewki w zupie… Dla mnie niebanalne i bardzo męskie…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

Do, re, mi, fa-sol-la…, czyli śpiewająco o fasoli…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Fasola zwyczajna – znaczenie lecznicze posiadają strąki bez nasion (owocnia). Zawierają w składzie aminokwasy (arginina, lizyna, leucyna), alantoinę, związki fenolowe, flawonoidy oraz minerały. Wśród tych ostatnich dominuje: chrom, potas i krzem. Fasola bywa stosowana jako środek moczopędny i zmniejszający poziom cukru we krwi. Wchodzi w skład mieszanek poprawiających metabolizm, na choroby nerek, na trądzik oraz kamicę.  Posiada również lektyny, które podnoszą odporność i mikroelementy niezbędne do funkcjonowania organizmu. W kuchni wykorzystuje się pełne strąki, najczęściej gotowane lub marynowane. Nasiona są źródłem białka.

Zastosowanie w lecznictwie:  Ze względu na działanie moczopędne surowiec może być użyty w rozmaitych schorzeniach nerek (infekcje, kamica). W tym celu można sporządzić odwar z 1 łyżki suszonej owocni fasoli, zalać 1 szklanką gorącej wody i gotować 10 minut pod przykryciem , odcedzić i pić 3 razy dziennie. Poza nasileniem diurezy oczyszcza krew, toteż można taki odwar włączyć do kuracji przeciwtrądzikowej lub na reumatyzm. Poprzez działanie moczopędne dodatkowo delikatnie obniża ciśnienie.

Zawarte w owocni składniki takie jak: aminokwasy (arginina), chrom, czy związki krzemu łagodnie obniżają poziom cukru. Należy sporządzić odwar – jak wyżej – 1 do 3 łyżek surowca i pić 3 razy dziennie.

Lizyna, która występuje w owocni uznawana jest za składnik antynowotworowy.

Przyznam szczerze, że na studiach trochę obcowałam z fasolą:) W ramach  wolnego czasu zgłębiałam wiedzę o ziołach i próbowałam oznaczać zawarte w owocni  aminokwasy. Jest ich cała gama. To był piękny czas poznawania roślin od innej strony.

Zastosowanie w kuchni: Największe znaczenie kulinarne mają nasiona. Są one bogate w białko i spożywa się je po ugotowaniu lub po innej obróbce (marynaty).

„Kurczakowa” z fasolą: ½l rosołu z kurczaka, brokuły, por lub cebula,  3 marchewki, sos sojowy, pół szklanki ryżu, 2 garście wyłuskanej fasoli, białe wino, 2 łyżki masła i mąki, mandarynki w puszce, przyprawy: curry, imbir, szafran.

Warzywa ugotować w rosole, osobno ryż. Fasolę namoczyć, zagotować i odcedzić. Wykonać zasmażkę z masła i mąki, dodać ją do rosołu wraz z sosem sojowym i winem. Dodać ryż na sypko, mięsko z kurczaka, fasolę oraz mandarynki, doprawić.

Sałatka z fasoli: 1 szklanka fasoli, rzodkiewki, 1 filet śledziowy, 1 łyżka śmietany lub jogurtu naturalnego, koncentrat pomidorowy, natka pietruszki,sól, pieprz.

Fasolę namoczyć, zagotować, odstawić na 2 godziny, ugotować, odlać wodę i wystudzić. Składniki stałe pokroić w kostkę, wymieszać z fasolą, śmietaną, koncentratem, przyprawami i posypać natką.

Kasza jęczmienna z fasolą: kasza jęczmienna ok. 1 szklanki, ½ szklanki fasoli, 10 dag kiełbasy, 2 cebule, koncentrat/przecier pomidorowy, przyprawy (sól, pieprz)

Ugotować kaszę, fasolę j.w., cebulę pokrojoną w kostkę zasmażyć z kiełbasą w plasterkach i koncentratem na małej ilości oleju. Dodać fasolę i przyprawić. Podawać na kaszy.

Zastosowanie w kosmetyce:  Ze względu na obecność substancji białkowych oraz witamin i minerałów owocnia fasoli stanowi ich bogate źródło. Związki te odżywiają skórę, krzemiany zaś wzmacniają wytwory skóry: włosy i paznokcie. W tym celu należy pić odwar sporządzony jak wyżej.

Owocnię fasoli można zastosować również do użytku zewnętrznego.

Aby wykonane kosmetyki  nie utraciły cennych właściwości proponuję zalać surowiec letnią wodą i pozostawić na 1 dzień. Odcedzić i przemywać twarz jak tonikiem. Ma właściwości gojące (alantoina).

Maseczka regenerująca z fasoli: ugotować namoczoną i wyłuskaną fasolę (utraci niestety część składników), utrzeć ją na papkę w miseczce i dodać 1 łyżkę oliwy z oliwek. Nałożyć na twarz na 15 minut, po czym zmyć delikatnie wacikiem. Maseczka ma właściwości natłuszczające i odżywcze.

Inne odmiany fasoli są stosowane w Indiach na przykład na wypadanie włosów.

Fa-so-la to gama substancji niezbędnych w diecie i zapewniających odpowiednią równowagę kwasowo-zasadową w organizmie. Nie przepadam za fasolką po bretońsku lub zupą fasolową, ale w innej postaci, w sałatce, po namoczeniu, bez wzdęć, czemu nie… a odwar… sami wiecie…

fasola

Cynamonowy wieczór…

Gruszki pieczone z cynamonem…

3 duże gruszki, 3 łyżki brązowego cukru, sok z cytryny, 1 łyżeczka cynamonu, 50g margaryny.

Obrać gruszki, usunąć pestki i ułożyć w naczyniu do zapiekania. Polać sokiem z cytryny(nie ciemnieją wtedy). Rozpuścić margarynę lub masło, dodać cynamon i cukier, podgrzewać do rozpuszczenia. Otrzymanym sosem polać owoce. Piec 20 minut do złocistego koloru. Raz na jakiś czas polewać sosem.

Moja wariacja na temat cynamonowych gruszek rozszerza się jeszcze na podaniu ich z bitą śmietaną:). W końcu każdy ma jakieś słabości…

Ziołowy termofor czyli o imbirze…

Ginger root

Imbir lekarski – Surowiec stanowi kłącze. Zawiera ono olejek eteryczny, a w nim związki terpenowe, fenyloalkany oraz substancje zapasowe. Pobudza trawienie poprzez zwiększenie wydzielania soku żołądkowego, śliny i żółci oraz pracę jelit. Stosuje się go także w chorobie lokomocyjnej jako środek przeciwwymiotny. Herbatka imbirowa rozgrzewa i jest korzystna podczas infekcji. Olejek imbirowy w formie rozcieńczonej stosuje się w masażu i leczeniu bólów stawowych.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar: 1 łyżeczkę surowca zalać wrzątkiem i zaparzyć pod przykryciem. Pić w niestrawności, na mdłości i wymioty oraz przy przeziębieniu. Działa rozgrzewająco, powoduje zwiększone pocenie, zmniejsza gorączkę oraz ułatwia odkrztuszanie.

W chorobie lokomocyjnej polecam napar z posiekanego świeżego kłącza imbiru. Należy wypić go na pół godziny przed podróżą.

Świeży imbir żuty przynosi ulgę w bólu zęba.

W medycynie ludowej używany jest w celu pobudzenia miesiączki oraz na brak sił witalnych u mężczyzn. Wspomaga krążenie i pracę serca. Uznawany był za afrodyzjak.

Naparem można płukać gardło i jamę ustną. Działa przeciwzapalnie, odkażająco i przeciwbólowo. Jest antyutleniaczem stosowanym w diecie antynowotworowej.

Nie poleca się go chorym na wrzody żołądka i dwunastnicy.

Olejek imbirowy wchodzi w skład preparatów farmaceutycznych przynoszących ulgę w bólach reumatycznych i mięśniowych. Stosuje się je zewnętrznie, choć imbir wchodzi w skład niektórych suplementów na stawy i kości.

Zastosowanie w kuchni: Imbir stanowi przyprawę korzenną. Stosuje się ją w cukiernictwie, jako dodatek do sosów, napojów, piwa, chleba. Jest składnikiem curry. Chroni potrawy przed zepsuciem. Ostry smak zawdzięcza składnikom żywicznym. Imbir podaje się na stołach jako smażony w cukrze, kandyzowany (szczególnie w kuchni japońskiej) lub składnik przetworów. Pasuje do melona i ciastek:)

Moja mama dodaje go do flaków.

Gulasz: 50 dag wieprzowiny, ryż, kolorowe papryki, świeży ogórek, 2 ogórki kiszone, 4 pomidory, 3 łyżki przecieru pomidorowego, odrobina masła, imbir, chilli, sól, pieprz, papryka w proszku, masło.

Warzywa udusić z masłem i niewielką ilością wody pod przykryciem. Na patelni usmażyć kawałki wieprzowiny na maśle. Składniki połączyć, doprawić do smaku i podać na półmisku z ryżem.

Ciasto imbirowe z gruszkami: 1 kostka masła, 1 szklanka mąki wraz z 1 łyżeczką proszku do pieczenia, 3 jajka, niepełna szklanka cukru, 3 łyżki zmielonego imbiru, 500 g gruszek, brązowy cukier.

Roztrzepać jajka i ubić je z cukrem, mąką, masłem i imbirem. Ciasto przełożyć do foremki. Ułożyć na nim gruszki pokrojone w plasterki i posypać brązowym cukrem. Z masła zrobić wiórki i ułożyć na wierzchu ciasta. Piec 45 minut w temperaturze 180ºC.

Zupa z dyni wg mojego męża: część dyni, bulion warzywny, oliwa z oliwek, imbir w całości, przyprawy. Dynię pokroić w kostkę i zasmażyć na oliwie. Cebulę obrać, pokroić w kosteczkę i analogicznie zasmażyć. Składniki połączyć, doprawić i dodać starty imbir. Przenieść do garnka, zalać bulionem i gotować do miękkości. Zmiksować na jednolitą masę. Podawać z dodatkiem jogurtu lub śmietany.

Napój z imbirem: świeży korzeń imbiru, 2 łyżki miodu, 1 cytryna. Zagotować 2 szklanki wody z imbirem, gotować kwadrans na małym ogniu. Dodać sok z cytryny i dosłodzić miodem.

Nalewka imbirowa z „Wielkiej księgi nalewek”: Drobno pokroić 10 dag świeżego korzenia imbiru, 2 duże cytryny na plasterki. Włożyć do szklanego naczynia. Dodać 10 dag cukru, 3 łyżki miodu. Wlać 3/4l 45% wódki. Pozostawić na 2 miesiące w ciemnym miejscu. Zlać nalewkę i przefiltrować przez bibułę. Rozlać do butelek, zakorkować i odstawić na 1 miesiąc w ciemnym miejscu.

Sałatka owocowa z imbirem: 30dag rzodkwi, sok z cytryny, 10dag truskawek, 3 jabłka, jogurt naturalny, 1/4 szklanki śmietany kremówki, imbir, cukier.

Rzodkiew, truskawki i jabłka obrane pokroić w kostkę. Sos: ubić śmietanę, dodać jogurt, imbir i cukier. Dodać do sałatki sok z cytryny i sos.

Zastosowanie w kosmetyce: Ze względu na właściwości przeciwutleniające imbir wchodzi w skład kosmetyków. Olejek imbirowy jest komponentem orientalnych perfum.

Imbir pobudza miejscowo krążenie, co sprzyja redukcji podskórnej tkanki tłuszczowej. Wchodzi w skład kosmetyków na cellulit oraz rozgrzewających, np. na zimne stopy czy dłonie (masła, balsamy, żele, maski).

Peeling antycellulitowy: 1 szklanka oliwy z oliwek, garść mielonej kawy, 1 łyżka sproszkowanego korzenia imbiru. Składniki wymieszać na jednorodną zawiesinę. Nałożyć na zwilżoną skórę i wmasować. Pozostawić na skórze 10 minut, po czym spłukać.

Na gorączkę, uczucie zimna oraz bolące gardło – jedna recepta – ziołowy termofor od wewnątrz… imbir…

Aromatyczny talizman, czyli o gałce muszkatołowej

OLYMPUS DIGITAL CAMERAMuszkatołowiec, gałka muszkatołowa – surowiec leczniczy stanowi nasienie. W kuchni wykorzystuje się także kwiat muszkatołowy, czyli wysuszoną owocnię. Głównymi składnikami leczniczymi  występującymi w gałce są: związki goryczowe, olejek eteryczny i tłuszcz. W olejku dominuje: eugenol, geraniol i pinen. Zawiera także substancję halucynogenną, która w dużych dawkach może zaburzać świadomość i spowodować objawy zatrucia. Gdzieś czytałam, że zjedzenie 3 gałek muszkatołowych na raz może spowodować nawet zgon. Surowiec działa przede wszystkim na przewód pokarmowy, poprawiając jego funkcjonowanie. Zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, stany skurczowe jelit. Do użytku zewnętrznego zaś przynosi ulgę w bólach reumatycznych.

Zastosowanie w lecznictwie: Jako przyprawa pobudza trawienie i zmniejsza kolki jelitowe. Łagodzi wzdęcia. Jest pomocna w biegunce (używana w małych ilościach). W badaniach wykazano, że zmniejsza apetyt :), choć pobudza trawienie.

Tu przyznam szczerze, że na mnie gałka muszkatołowa  działa w ten sposób, że mocno przyspiesza przemianę materii i trawienie:).

Olejek muszkatołowy znalazł zastosowanie w zwalczaniu bólów reumatycznych. Drażni miejscowo i wywołuje przekrwienie w miejscu aplikacji, poprawia krążenie miejscowo i rozgrzewa. Przynosi ulgę w bólach o różnej przyczynie.

U kobiet w ciąży spożywanie dużych ilości gałki może wywołać poronienia, gdyż nasila produkcję prostaglandyn, odpowiedzialnych za kurczliwość macicy.

Napar: pół łyżeczki sproszkowanej gałki muszkatołowej zalać wrzątkiem i zaparzyć pod przykryciem. Odcedzić i płukać gardło przy infekcji lub pić na kaszel.

Zastosowanie w kuchni: Gałka muszkatołowa jest powszechną przyprawą nie tylko w Polsce. W małych ilościach jest bezpieczna. Nadaje wspaniały aromat zarówno ciastom, sosom, wypiekom, warzywom oraz owocom. Można dodać ją do zupy z dyni, do kapusty, a także do mięsa (baranina, jagnięcina, ryby). Wchodzi w skład niektórych likierów. Ma ostry i gorzkawy smak.

We Włoszech jadłam cielęcinę doprawioną gałką muszkatołową. Jednak uważam, że najlepiej komponuje się ze szpinakiem.

Tarta ze szpinakiem wg Ani, w której jestem szczerze zakochana:

Ciasto półkruche: 0,5 kg mąki, 2 łyżeczki proszku do pieczenia, 25 dkg schłodzonego masła, jajko, łyżka śmietany, ½ łyżeczki soli (ewentualnie łyżeczka octu). Mąkę z proszkiem do pieczenia posiekać z masłem, dodać jajko, śmietanę, sól i zagnieść jak najszybciej razem. Zostawić w lodówce na co najmniej 2 godziny.

Masa: Szpinak (2 opakowania mrożonego), czosnek, sól, pieprz, gałka muszkatołowa, szklanka śmietany (12% albo 18% – gęsta), 4 jajka, (ewentualnie trochę startego żółtego sera). Na patelni rozgrzać oliwę, wrzucić 2 ząbki posiekanego czosnku, dodać szpinak (używam mrożonego). Zostawić do ostudzenia. W misce wymieszać śmietanę, jajka i przyprawy. Połączyć z chłodnym szpinakiem. Formę do tarty wyłożyć cienką warstwą ciasta, na to wyłożyć masę szpinakową, wkładać do gorącego piekarnika. (~ 200 stopni), piec około 20 minut, do zrumienienia. Z przepisu wychodzą 2 tarty.

Krem marchewkowo – pomarańczowy (przepis mojego męża): 8 marchewek, sok z 1 pomarańczy, kawałek imbiru, 2 ziemniaki, 1 serek topiony śmietankowy, gęsta śmietana, gałka muszkatołowa, świeża kolendra, szklanka bulionu.

Ugotować obrane i pokrojone w plasterki marchewki oraz ziemniaki w bulionie. Zmiksować i dodać starty imbir i serek topiony. Wlać sok z pomarańczy. Na środku talerza z zupą zrobić wyspę z łyżki gęstej śmietany, na nią świeża kolendra, na całość zaś starta gałka muszkatołowa.

Można podawać ją z groszkiem ptysiowym, grzankami, pestkami słonecznika, itd. lub doprawić octem balsamicznym.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek muszkatołowy jest używany w kosmetyce jako składnik mydeł i perfum.

Olej muszkatołowy (masło) stanowi podłoże maści i kremów.

Gałka muszkatołowa służyła wędrowcom za talizman obok serca nietoperza i zębów borsuka… W niektórych krajach zalicza się ją do afrodyzjaków. Budzi ciekawość jej lecznicze i kulinarne działanie oraz efekty nie koniecznie pożądane…To taka trochę niegrzeczna roślinka…

Amaretti… smakują migdałami…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Migdałowiec zwyczajny – występuje w dwóch odmianach: słodkiej i gorzkiej. Do celów leczniczych używa się nasion. Z nich tłoczony jest olej migdałowy. W jego składzie występują glicerydy kwasu olejowego i linolowego, które wpływają korzystnie na skórę. Odmiana słodka zawiera śladowe ilości amigdaliny, w odmianie gorzkiej jest jej więcej. Amigdalina rozkłada się w organizmie do cyjanowodoru.  Nasiona zawierają ponadto substancje białkowe, witaminy z grupy B oraz magnez, jod, wapń, fosfor, fluor czy cynk. W medycynie ludowej są uznawane za środek wzmacniający i tonizujący, polecany po długiej chorobie oraz korzystny dla kości, stawów i zębów.

Zastosowanie w lecznictwie: Najważniejszym pod względem leczniczym jest olej migdałowy. Służy jako rozpuszczalnik dla substancji rozpuszczalnych w tłuszczach, będących składnikiem iniekcji.

Posiada właściwości odżywcze, zawiera niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, polecane w  diecie przeciwmiażdżycowej oraz nadciśnieniu.

Suszone migdały łagodzą objawy zgagi. Zaleca się je jeść w trakcie diety odchudzającej, lecz nie mogą być przetworzone, gdyż obróbka termiczna powoduje zmiany w składzie kwasów tłuszczowych i zwiększa ich kaloryczność.

Ze względu na skład witaminowo –  mineralny migdały w codziennej diecie poprawiają kondycję włosów i skóry.

Zastosowanie w kuchni: Do celów spożywczych używa się owoców i pestek najczęściej do przygotowania ciast i ciasteczek. Ze świeżych owoców można wycisnąć sok i przygotować napój o nazwie orszada. Z odmiany gorzkiej uzyskuje się esencję spożywczą oraz substancje zapachowe do wyroku likieru. Migdały wchodzą skład mieszanek bakalii oraz marcepanu. Stanowią bazę do produkcji amaretto

1. Sobotnie ciasteczka z warsztatów kulinarno – ziołowych wg Zuzi: Włoskie ciasteczka Amaretti (idealne do kawy).

Wersja podstawowa czysto migdałowa z dodatkiem naturalnego ekstraktu z migdałów (można też użyć likieru Amaretto)

Składniki: 4 białka, 300g cukru pudru, 400g zmielonych migdałów (tzw. mąki migdałowej – można ją kupić gotową), albo samemu zmielić migdały (można w  blenderze). My użyliśmy migdałów blanszowanych bez skórki. Ciasteczka z migdałów ze skórką będą ciemniejsze i o ostrzejszym smaku.
Białka ubić ze szczyptą soli, gdy piana będzie sztywna, dodać kilka łyżek cukru i dalej ubijać. Migdały wymieszać z resztą cukru i dodać do ubitych białek i wymieszać szpatułką, konsystencja musi być dość gęsta. Na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia wykładać łyżką (rękawem cukierniczym lub formować w dłoniach) kulki ciasta wielkości orzecha włoskiego.
Piec w temperaturze 180°C około 12-15 minut (trzeba pilnować, by ciasteczka zbyt się nie zrumieniły i nie wysuszyły, powinny być chrupiące na zewnątrz i ciągnące w środku).
Do masy można też dodać startą skórkę z cytryny. Można też zrobić w nich palcem mały dołek i zapiekać z konfiturą morelową lub blanszowanym migdałem umieszczonym w dołku.

2. Krem z migdałów: 5 jajek, 25 dag cukru, 3 łyżeczki żelatyny, garść posiekanych migdałów, kilka kropli aromatu rumowego, bita śmietana, smażona skórka z pomarańczy.

Żelatynę zalać połową szklanki zimnej wody i pozostawić do spęcznienia. Podgrzać do rozpuszczenia i ostudzić. Żółtka zmiksować z cukrem, dodać do nich żelatynę, zapach, migdały. Białka utrzeć na pianę ze szczyptą soli. Masy połączyć. Przelać do salaterek i wstawić do lodówki na 3 godziny. Podawać z dodatkiem bitej śmietany na wierzchu.

3. Ciasto Katarzynka (przepis z „Kuchni Polskiej”): 1 porcja mrożonego ciasta francuskiego, 50 dag dojrzałych moreli, 1 torebka budyniu waniliowego, 1,5 szklanki mleka, garść płatków migdałowych, 2 łyżki cukru, 1 łyżka masła, tłuszcz do formy.

Ciasto najpierw rozmrozić, rozwinąć, wyłożyć na natłuszczoną i posypaną mąką tortownicę. Nakłuć widelcem i upiec na złoto w rozgrzanym piekarniku w 200 stopniach. Budyń przyrządzić wg przepisu z użyciem nieco mniejszej ilości mleka i cukru, ostudzić. Płatki migdałowe uprażyć na patelni. Morele pokroić na połówki i usunąć pestki. Na chłodne ciasto nałożyć budyń i powtykać kawałki moreli. Na wierzchu posypać prażonymi morelami.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek migdałowy wchodzi w skład kremów, balsamów do ciała, mydeł. Ostatnio stanowi także komponent preparatów zapobiegających rozstępom stosowanych w ciąży. Wmasowany w skórę zapewnia jej elastyczność oraz odpowiednie natłuszczenie. W postaci maseczki wzmacnia końcówki włosów.

Otręby migdałowe namoczone w wodzie łagodzą zmiany zapalne i alergiczne.

Kwas migdałowy wchodzi w skład kosmetyków oczyszczających, peelingów do cery tłustej oraz trądzikowej. Nadaje skórze gładkość, koloryt, blask, redukuje przebarwienia oraz poleca się go do cery dojrzałej.

Ze względu na zawartość witaminy E migdały opóźniają efekty starzenia. Zdrowsze są jednak te obrane ze skórki.

Ciasteczka Amaretti stały się w ten weekend inspiracją do poznania właściwości migdałów. Jednak największą ich zaletą pozostanie nadal ich niezapomniany smak.

almonds

Niezastąpiony składnik pizzy, czyli o oregano…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOregano, lebiodka pospolita – surowcem zielarskim jest ziele. Głównym jego składnikiem jest olejek eteryczny, w którym dominują związki odkażające takie jak tymol, flawonoidy, garbniki oraz kwasy fenolowe. Ze względu na komponenty olejku oregano posiada właściwości wykrztuśne i odkażające. Garbniki działają przeciwbiegunkowo, zaś flawonoidy moczopędnie i żółciopędnie, łagodzą też stany skurczowe jelit, wzdęcia i zaburzenia pracy wątroby. Ostatnio bada się go pod kątem właściwości przeciwwirusowych.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar – do użytku wewnętrznego na zaburzenia trawienia, utrudnione odkrztuszanie czy gazy: 1 łyżkę rozdrobnionego ziela zalać 1 szklanką gorącej wody, zaparzyć pod przykryciem, odcedzić i pić. Na brak apetytu pić 3 razy dziennie na czczo.

Napar do użytku zewnętrznego przynosi ulgę w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Olejek eteryczny wraz z tymolem rozcieńczony kilkukrotnie odkaża, wspomaga gojenie ran i łagodzi swędzenie skóry. Już w starożytności Grecy wykorzystywali jego właściwości odkażające i konserwowali za pomocą oregano żywność.

Zastosowanie w kuchni: Jest nieodzownym elementem kuchni śródziemnomorskiej, szczególnie potraw narodowych Włochów. Dodaje się go do pizzy, sosów pomidorowych, spaghetti, risotta, mięsa, gulaszu, konserw, kwaszonych ogórków, czy do sałatek. Ziele jest stosowane w produkcji wermutu, wódek i likierów. Stanowi składnik ziół prowansalskich. Dobrze współgra z tłustymi mięsami oraz rybami.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Spaghetti z pieczarkami: Sos: 50g masła roztopić i zeszklić na nim 2 pokrojone w kostkę cebule, dodać sos pomidorowy z butelki, 100g pieczarek w plasterkach, 3 cukinie w formie kostek, przyprawy: 1 łyżeczka suszonego oregano, 1 listek laurowy, sól, pieprz. Dusić do zmięknięcia składników i redukcji sosu.

Ugotować makaron w wodzie z solą i łyżką oliwy. Następnie przełożyć na patelnię i wymieszać z sosem. Posypać parmezanem po wyjęciu na talerze.

Paprykowe tortellini: Sos: Zeszklić 1 cebulę pokrojoną w kostkę na niewielkiej ilości oleju. Zmiksować z pomocą robota kuchennego składniki: 500g czerwonej papryki z puszki lub świeżej opieczonej w piekarniku i obranej ze skórki, 1 łyżkę świeżego oregano, 1 szklankę wody oraz 1 łyżeczkę miodu na jednolitą masę. Podgotować powstały sos oraz dodać pieprz i sól. Ugotować tortellini, odcedzić i wymieszać na patelni z sosem.

Ryba z oregano: dowolna ryba, polecam dorsza, marynata: 3 łyżki oleju, sól, pieprz, sok z cytryny, 1 łyżka musztardy, przyprawy: natka pietruszki, 1 łyżka oregano, dodatkowo: 3 łyżki masła, 2 łyżki bułki tartej. Filety umieścić w naczyniu żaroodpornym wysmarowanym olejem lub masłem, natrzeć marynatą i posypać przyprawami, następnie masłem w wiórkach i bułką tartą. Piec w rozgrzanym piekarniku do miękkości i na kolor złoty. Można też dodać warzywa: talarki marchewki, cebuli czy pokrojoną paprykę. Podawać z ryżem lub frytkami.

Toskańska zupa fasolowa: 1 cebula, 3 selery naciowe, 2 marchewki, puszka pomidorów rozdrobnionych, 1,5l bulionu warzywnego, 2 szklanki fasoli, 1 duża cukinia, sól czosnkowa, 1 łyżeczka oregano, pieprz, sól do smaku.

W woku zasmażyć: cebulę pokrojoną w kostkę, marchewkę w talarki oraz seler na drobno do miękkości pod przykryciem. Dodać do nich: cukinię w kostkach i fasolę (może być szparagowa lub dowolna odmiana). Następnie dodać pomidory z puszki, pogotować i doprawić. Na talerzach udekorować łyżeczką jogurtu naturalnego i posypać resztką oregano. Podawać z grzankami.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek eteryczny zawarty w zielu oregano znalazł użytek w produkcji wód toaletowych, pomadek,  płukanek do ust (tymol), past czy mydeł. W zależności od pochodzenia rośliny różni się zapachem. Kwiaty lebiodki farbują na kolor pomarańczowy wełnę, zaś ziele na czarno.

Kąpiel odświeżająca: wsypać do wanny garść suszonego ziela do gorącej wody i kąpać się do 10 minut. Taki rytuał regeneruje ciało, orzeźwia i łagodzi zmiany skórne w tym trądzikowe i ropne. Zamiast surowca można użyć kilka kropel olejku eterycznego pozyskanego z niego.

W pizzy, z mięsem czy do ryby… Oregano wszędzie się odnajdzie w sytuacji… Można się od niego dużo nauczyć;)

"… stokrotka rosła polna, a nad nią szumiał gaj''

OLYMPUS DIGITAL CAMERAStokrotka pospolita – surowcem zielarskim są koszyczki kwiatowe. W ich składzie dominują saponiny, garbniki, antocyjany, flawonoidy, kwasy organiczne, śluz oraz sole mineralne. Stanowią źródło witaminy C. Kwitną zwykle do października, choć zdarzają się lata, że mogą przetrwać nawet do zimy. Ze względu na flawonoidy surowiec działa moczopędnie oraz uszczelnia naczynka krwionośne.

Napar z kwiatów skutecznie oczyszcza drogi oddechowe (tak działają saponiny) oraz łagodzi stany zapalne górnych dróg oddechowych (garbniki, flawonoidy) i lekko odkaża (garbniki). Usprawnia pracę wątroby oraz oczyszcza organizm z toksyn.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar z kwiatów stokrotki jest typowym środkiem wykrztuśnym. Aby go sporządzić należy 1 łyżkę stołową suszonych kwiatów (dla świeżych kwiatów należy podwoić ich ilość) zalać szklanką gorącej wody i zaparzyć pod przykryciem. Można nim płukać gardło lub pić na kaszel z utrudnionym odkrztuszaniem. Posiada aktywność przeciwgrzybiczą i przeciwbakteryjną. Sprawdza się w infekcjach górnych dróg oddechowych. W formie nasiadówek przynosi ulgę i zmniejsza krwawienia z hemoroidów, w formie podmywań łagodzi stany zapalne pochwy.

Odwar z kwiatów stokrotki: przygotowujemy jak napar z tym, że gotujemy ok.15 minut pod przykryciem i odcedzamy. Przynosi efekt moczopędny, żółciopędny, oczyszczający i wykrztuśny.

Medycyna ludowa poleca świeże rozgniecione liście nakładać na trudno gojące rany. W tym celu można też użyć wyciągu z kwiatów. Okłady te stosowane zewnętrznie, oprócz odkażania ran, znoszą obrzęk i zaczerwienienie w przypadku uderzeń, skręceń czy zwichnięć. Można nimi łagodzić  także stany zapalne powiek.

Napary ze  stokrotek nasze babcie stosowały w nieregularnych cyklach miesiączkowych, jako środki lekko przeczyszczające oraz na gorączkę i flegmę.

Poprzez działanie moczopędne mogą obniżać ciśnienie krwi, oczyszczać i odtruwać, co wspomaga pozbycie się nadmiaru wagi.

Zastosowanie w kuchni: W przygotowaniu potraw jako składnik można wykorzystać wiosenne liście z pączkami. Nadają się do surówek i sałatek, masła, zup, sosów czy białego sera.

Surówka: 3 garści liści szczawiu lub liści szpinaku, garść liści stokrotek, 1 cebula, 2 łyżki oliwy, sól, pieprz, sok z 1 cytryny. Zielone komponenty wymieszać ze sobą, dodać do nich cebulę pokrojoną w kosteczkę, zalać sokiem z cytryny oraz oliwą z przyprawami.

Syrop do herbaty: 0,5 kg kwiatów, 3/4 l wody, 750g cukru, 1 cytryna. Kwiaty zalać wrzącą wodą, dodać do nich pokrojoną w kosteczkę nieobraną cytrynę. Odstawić na dobę. Następnego dnia oddzielić kwiaty od roztworu. Jeśli pozostały ich elementy w roztworze, usunąć je przesączając przez gazę. Do płynu dodać cukier i na gorąco mieszać. Słodzić nim herbatę. Przyniesie ulgę w chorobach gardła.

Zupa ze stokrotkami:   1l bulionu warzywnego, 1 cebula, pieczarki, sól, pieprz, garść stokrotek, olej. Zasmażyć pieczarki na oleju, dodać do bulionu warzywnego, doprawić. Kwiaty pokroić na drobno i dodać do zupy. Gotować do miękkości.

Przyznam, że tylko dwa razy w życiu jadłam stokrotki, jako dodatek do deseru i do napoju w pobliskiej restauracji. Bardzo chciałabym zrobić w przyszłości syrop ze stokrotek. Do dziś pamiętam lekcje z Farmacji Stosowanej, gdzie wykonywaliśmy różne postaci leku, szczególnie te nietypowe jak cukierki dla konia, pręciki czy wody aromatyczne. Była w tym jakaś tajemniczość, do której lubię wracać robiąc coś czasem z ziół…

Zastosowanie w kosmetyce: Zarówno napary jak i odwary można wykorzystywać do odkażania zewnętrznej powierzchni skóry. Łagodzą one objawy zapalne, wypryski, trądzik oraz nadmierną reaktywność skóry naczyniowej i zasinienia. Podobnie działa okład ze zgniecionych świeżych kwiatów.

Dla skóry z problemami lub łojotokiem poleca się kąpiele z użyciem kwiatostanów lub odwaru z nich. Woda powinna mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ludzkiego ciała oraz czas trwania zanurzenia w wodzie nie może być krótszy niż 15 minut.

Stokrotki stanowią także środek zapachowy do wyrobu perfum i wód toaletowych.

Stokrotka po łacinie bellis znaczy piękna – uśmiecha się do mnie z trawnika, otwiera swoją główkę na początek słonecznego ranka i spogląda na mnie z ulubionych perfum Daisy… Patrząc na nią, czuję się wtedy bardzo bellis…