witamina C

Ziołowe sposoby na opryszczkę wargową…

lemon balm blossom

Photo credit: Jess Beemouse via Foter.com / CC BY

Opryszczka wargowa – choroba wywoływana przez wirusa Herpes simplex (HSV) w wyniku zakażenia drogą kropelkową. Choroba ma charakter nawracający. Pierwotne zakażenia występują najczęściej w dzieciństwie i mają charakter zapalny. Następnie wirus pozostaje w postaci utajonej do czasu replikacji i wystąpienia objawów opryszczki wargowej. Nawroty opryszczki objawiają się zmianami w pobliżu miejsca zakażenia i są wywołane rozmaitymi czynnikami.

Podstawowe objawy: mrowienie, swędzenie, uczucie napięcia w obrębie warg, pieczenie, wykwity w formie pęcherzyków na skórze i śluzówce utrzymujących się przez kilka dni, zasychających. Chorobie może towarzyszyć gorączka oraz dolegliwości bólowe.

Przyczyny: gorączka, stres, obniżona odporność, po infekcji, podczas miesiączki, uraz skóry, błony śluzowej, przesuszenie warg, promieniowanie słoneczne, alergie, pokarmy bogate w argininę.

Leczenie:

1. Preparaty zawierające acyklovir  – substancję przeciwwirusową działającą wybiórczo na wirusa opryszczki.

2. Preparaty z tlenkiem cynku do użytku zewnętrznego (maść, pasta) – działanie ściągające i wysuszające.

3. Preparaty z grupy antyseptyków – w przypadku otwartych pęcherzyków, w celu uniknięcia infekcji bakteryjnej uszkodzonej skóry: jodopowidon, maści z neomycyną bez recepty.

4. Ekstrakt z liści melisy, olejek melisowy – nałożyć na swędzący pęcherzyk. Składniki olejku hamują namnażanie wirusa. Okłady z naparu z liści melisy – ewentualnie.

5. Okłady z naparu z czarnej herbaty – działanie ściągające, wysuszające.

6. Świeży liść aloesu – rozciąć i przyłożyć jego wnętrze do pęcherzyka, wspomaga gojenie.

7. Sok z cebuli – wycisnąć świeży sok i przykładać w miejscu, gdzie występują objawy zakażenia – działa gojąco i odkażająco.

8. Plasterek cytryny – przykładać kilka razy dziennie, wysuszający.

9. Miód propolisowy, propolis, maść propolisowa, okłady z miodu, – działanie gojące i odkażające, zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa.

10. Kuracje podnoszące odporność – wyciąg z jeżówki, sok z aloesu, wyciąg z pelargonii afrykańskiej, ekstrakt z bzu czarnego, witamina C (w dawce 1g przyspiesza gojenie).

11. „Babcine sposoby” – rozpuszczona w niewielkiej ilości wody tabletka z kwasem acetylosalicylowym w formie okładów, okłady z octu, spirytusu, sody czy pasty do zębów – dla tych, co nie boją się bólu przy przypadkowym zerwaniu pęcherzyka i ewentualnym nadkażeniu…

12. Olejek z drzewa herbacianego – stosować miejscowo na pęcherzyk w celu odkażenia lub w formie mieszanki:

1 kroplę olejku herbacianego wymieszać z 1 kroplą olejku melisowego oraz pół łyżeczki gliceryny. Nakładać na chorobowo zmienione miejsce.

13. Pasta z ząbka czosnku – rozgnieść ząbek czosnku na papkę i przykładać na chorobowo zmienione miejsce.

14. Okłady z kapusty – schłodzić liść kapusty, rozbić tłuczkiem i przykładać w celu zmniejszenia dolegliwości bólowych.

15. Maseczka na spierzchnięte usta: 1 łyżeczkę miodu np. lipowego wymieszać z 1 łyżeczką oliwy. Nałożyć na usta na 15 minut. Nadmiar usunąć.

16. Smarowanie ust olejem z czarnuszki – pielęgnacja, natłuszczanie i działanie odkażające.

17. Olejek cytrynowy – kroplę olejku nanieść na usta.

Pielęgnacja i zachowania zdrowotne:

1. Dbałość o właściwe natłuszczenie skóry i warg.

2. Stosowanie balsamów, pomadek, preparatów z filtrem w przypadku ekspozycji na słońce i wysokie lub niskie temperatury.

3. Dbałość o system odpornościowy, zróżnicowana dieta uboga w argininę (bez kawy, kakao, czekolady), bogata w lizynę (obecną w wołowinie, nabiale, jajkach), higiena osobista, unikanie stresu 😉

4. Unikanie czynników wywołujących opryszczkę oraz kontaktu z osobami z opryszczką wargową.

5. Szybka reakcja na pierwsze objawy opryszczki.

6. Uzupełnienie witamin i związków mineralnych w okresie zwiększonej podatności na infekcje.

Źródła:

Lennecke K. Hagel K., Przondzono K., Samoleczenie, 2006.

VADEMECUM CHORÓB, LEKÓW I PREPARATÓW BEZ RECEPTY, 2008, t.1.

http://www.czytelniamedyczna.pl/2407,leczenie-propolisem-chorob-skory-wywolanych-przez-drobnoustroje.html

http://ptnaids.com/attachments/article/20/Zalecenia_PTNAIDS_2016.pdf#page=169

Mrozińska M, Zakażenia wirusem Herpes manifestujące się zmianami skórnymi (http://www.mariamrozinska.pl/publikacje/Zakazeniawirusamiherpes.pdf).

Wolbling RH, Leonhardt K., Local therapy of herpes simple with dried extract from Melissa officinalis, Phytomed 1994; 1: 25-31.

O jagodach camu – camu… – moda czy fakty…

Camu-camu fruits contain up to 30 times more vitamin C than oranges.

Photo credit: World Agroforesty Centre via Foter.com / CC BY-NC-SA

Camu-camu – (Myrciaria dubia) – surowiec zielarski stanowią owoce. Są one bogate w witaminę C (wysoka zawartość – wyższa niż w aceroli) oraz antocyjany, proantocyjanidyny, pochodne kwasu elagowego i galusowego, flawonoidy (w ok. 30 różnych związków o budowie fenolowej), aminokwasy, związki mineralne, karotenoidy (ponad połowa to luteina) i kwas cytrynowy. Uważa się, że podnoszą odporność dzięki dawce witaminy C, mogą być stosowane pomocniczo przy przeziębieniu. Spowalniają proces starzenia, obniżają ryzyko wystąpienia chorób  układu krwionośnego oraz zwyrodnienia plamki żółtej. Mogą być pomocne w prewencji takich chorób jak: jaskra, zmiany nowotworowe, demencja czy choroba Alzheimera.

Zastosowanie w lecznictwie: Największe bogactwo substancji czynnych występuje w miąższu owoców. Sporządza się z nich soki i produkty spożywcze. Regularne ich spożycie powoduje uzupełnienie niedoborów witaminy C i dostarczenie organizmowi przeciwutleniaczy. Według badań naukowych camu-camu mogą wspomagać leczenie:

– infekcji układu oddechowego (przeziębienia),

– chorób dziąseł,

– astmy,

– choroby zwyrodnieniowej stawów,

– zapalenia wątroby,

– zaburzeń widzenia związanych ze zwyrodnieniem plamki żółtej.

Według doniesień ich spożycie może mieć znaczący wpływ na ochronę organizmu przed wystąpieniem chorób takich jak:

– schorzenia układu krążenia,

– demencja,

– jaskra,

– stany zapalne,

– choroba Alzheimera,

– zmiany nowotworowe.

Zastosowanie w kuchni: Camu-camu to przede wszystkim surowiec dietetyczny. Proszek lub pulpa dodawany jest do jogurtów, lodów, batoników oraz płynów izotonicznych. Produkuje się z nich soki, dżemy i nektary do picia. Uważane są za cenny dodatek do żywności. Dzięki zawartości błonnika i niskiemu indeksowi glikemicznemu mogą być spożywane przez osoby na diecie odchudzającej oraz przez cukrzyków.

Dostępne formy, z jakimi spotkałam się do tej pory to sok oraz proszek, który miesza się z wodą i pije lub dodaje do potraw (jogurtu, soku, musli, lodów, ciast, deserów lub innych). Mają kwaśno-słodki smak.

Zastosowanie w kosmetyce: Camu-camu dzięki obecności witamin młodości korzystnie oddziałuje na naszą cerę. Zawiera liczne związki przeciwutleniające, dzięki czemu opóźnia efekty starzenia. Witamina C zawarta w owocach wpływa także na syntezę kolagenu. Spożycie camu – camu wspomaga gojenie ran.

Ekstrakty z jagód wchodzą w skład kosmetyków o właściwościach przeciwzmarszczkowych i regenerujących (serum, kremy na dzień i na noc) oraz szamponów do włosów.

To co modne, czasem także bywa dla nas dobre…

Źródła:

De Souza Schmidt Gonçalves AE, Lajolo FM, Genovese MI. „Chemical composition and antioxidant/antidiabetic potential of Brazilian native fruits and commercial frozen pulps.” J Agric Food Chem. 2010 Apr 28;58(8):4666-74

Silva MA, Sobral PJA, Kieckbusch TG. Phase transitions of frozen camu-camu(Myrciaria dubia (H.B.K.) McVaugh) pulp: Effect of cryostabilizer addition. Food Biophys 2008; 3:312-7.
Chirino R, Galarza J, Betalleluz-Pallardel I i wsp. Antioxidant compounds and antioxidant capacity of Peruvian camu-camu (Myrciaria dubia (H.B.K.) McVaugh) fruit at different maturity stages. Food Chem 2010; 120:1019-24.
Reynertson KA, Yang H, Jiang B i wsp. Quantitative analysis of antiradical phenolic constituents from fourteen edible Myrtaceae fruits. Food Chem 2008; 109:883-90.
http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2014/11/pf_2012_093-100.pdf
D Fracassetti, C Costa, L Moulay, FA Tomás-Barberán – Food chemistry, 2013 – Elsevier
Inoue T, Komoda H, Uchida T, Node K. „Tropical fruit camu-camu (Myrciaria dubia) has anti-oxidative and anti-inflammatory properties.” J Cardiol. 2008 Oct;52(2):127-32.
http://online.liebertpub.com/doi/full/10.1089/acm.2014.0130.
JCS Azevêdo, KC Borges, MI Genovese… – Food Research …, 2015 – Elsevier.

Chrzan – domowe koło ratunkowe na trawienie…

Gardening - Horseradish
Photo credit: Edsel L via Foter.com / CC BY-SA

Chrzan pospolity – to roślina zielna z rodziny Krzyżowych. Surowiec o właściwościach leczniczych stanowi korzeń. Ma on silny, ostry i drażniący smak i zapach. W swoim składzie zawiera znaczne ilości witaminy C, B i A oraz związki wapnia, magnezu i potasu. Ponadto występuje w nim olejek eteryczny, glikozydy, enzymy, cukry i fitoncydy. Posiada właściwości odkażające (antybakteryjne i przeciwgrzybicze) oraz przeciwutleniające.

Chrzan używany jest jednak głównie jako przyprawa do ciężkich potraw. W medycynie tradycyjnej stosowany był jako środek ochronny przed szkorbutem, na kaszel i katar, jako środek moczopędny, poprawiający apetyt, regulujący trawienie (zwiększający wydzielanie soku żołądkowego), podnoszący odporność i przeciwreumatyczny. W tym celu pito sok z ćwikły, wyciąg z korzeni chrzanu oraz stosowano okłady z liści chrzanu na bolące miejsca.

Zastosowanie w lecznictwie: Korzeń chrzanu posiada właściwości żółciopędne i pobudzające łaknienie. Działa także odkażająco i miejscowo rozgrzewająco oraz lekko moczopędnie. Dodawany do ciężkich potraw, mięs czy do kiełbas powoduje lepsze ich trawienie oraz zapobiega wzdęciom.

Dawny przepis na mleczko chrzanowe – 1/2 łyżeczki utartego na świeżo chrzanu zalać 1 szklanką gorącego mleka, pić 1 raz dziennie. Pomaga niektórym na wzdęcia i zaparcia.

Sok chrzanowy na zaburzenia czynności wątroby – 50g świeżo utartego chrzanu zalać 1/4 szklanki wody. Pozostawić na 30 minut. Odcedzić i osłodzić cukrem lub miodem. Pić 3 razy dziennie 1 łyżkę stołową soku. (przepis z książki: ” Zielnik dla każdego”).

Miód z chrzanem – wymieszać 1 łyżkę miodu z 1/2 łyżeczki utartego chrzanu. Stosować przy przeziębieniu.

Okłady z chrzanu – tarty chrzan wymieszać z ostudzoną wodą na konsystencję papki. Następnie umieścić ją w lnianej ściereczce i przykładać na bolące miejsca, np. na stawy, w bólach reumatycznych.

 

Zastosowanie w kuchni: W kuchni wykorzystuje się głównie korzeń chrzanu, ale także i jego liście. Są one naturalnym konserwantem, środkiem smakowym i pleśniobójczym. Dodaje się je do marynat, pomidorów, ogórków oraz przetworów grzybowych.

Korzeń chrzanu można suszyć lub spożywać świeżo utarty z dodatkiem soku z cytryny (nie ciemnieje). Ma on ostry smak. Stanowi dodatek do potraw mięsnych, sosów (sos chrzanowy), do jajek, wędlin. Wchodzi w skład ćwikły. Łączy się go także z jabłkiem lub śmietaną.

Młode liście chrzanu stanowią źródło witaminy C. Można dodawać je do sałatek, wypiekać na nich chleb oraz do przyprawiania potraw z warzywami.

Potrawy z dodatkiem chrzanu:

1. Chrzan z jabłkami:

0.5 kg jabłek obrać, oczyścić z nasion i zetrzeć na tarce na drobno. Podobnie utrzeć obrany chrzan (50g) i wymieszać z 25g cukru i sokiem z 1 cytryny. Wymieszać i włożyć do słoiczka. Podawać z kurczakiem, wędliną, mięsem.

2. Roladki szynkowe:

250g bitej śmietany wymieszać z 3 łyżkami tartego chrzanu. Doprawić solą i odrobiną cukru. Napełnić plastry szynkowe zwinięte w roladkę. Podawać na zimno jako przekąskę.

3. Pasta kanapkowa:

Utrzeć na drobnej tarce 1 marchew, 1 mały seler i chrzan (3 łyżki utartego chrzanu). Dodaj niepełną szklankę majonezu, 1 łyżkę soku cytrynowego oraz przyprawić. Podawać z pieczywem jasnym jako pastę.

Zastosowanie w kosmetyce:  W tradycji ludowej stosowano tarty chrzan zmieszany ze śmietaną jako środek rozjaśniający plamy na skórze i piegi.

Tonik chrzanowy: utrzeć 2 korzenie chrzanu na małych oczkach, wycisnąć sok i wymieszać go z 2/3 szklanki wody przegotowanej i ostudzonej. Przemywać twarz wacikiem nasączonym tonikiem przy problemach skórnych i trądzikowych.

Należy jednak uważać  z przesadnym stosowaniem świeżego chrzanu na skórę, gdyż może wywołać podrażnienie miejscowe i przekrwienie.

Jak mówi polskie przysłowie – dobry chrzan, ale nie sam…

 

Źródła:

Teresa Wielgosz: Wielka księga ziół polskich. Poznań: Publicat S.A., 2008.

Postępy Fitoterapii 1/2004, s. 14-18

Hanna Szymanderska, Z łąki na talerz, 2014

Lanska Dagmar, Polne rośliny w kuchni, 1990

Jesienna "mikstura" na odporność i pierwsze objawy infekcji…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Jesienna mikstura na odporność i pierwsze objawy infekcji: 

Składniki: 1 łyżka owoców dzikiej róży, 1 łyżka liści babki lancetowatej, 1 łyżeczka kwiatów dziewanny, sok z aloesu (może być gotowy), miód lipowy lub sok malinowy, sok z cytryny.

 

Wykonanie:

1. Przygotować napar z owoców dzikiej róży (oczyszczonych i rozdrobnionych, zebranych ze stanowiska naturalnego, z daleka od ruchu samochodowego), zalewając je szklanką gorącej wody i pozostawiając na 20 minut pod przykryciem.

2. Wykonać napar z liści babki i kwiatów dziewanny pozostawiając je zalane ciepłą wodą na 15 minut pod przykryciem.

3. Po ostudzeniu wszystkie napary odcedzić i połączyć.

4. Dodać sok z aloesu w ilości 1 łyżki stołowej do letniej herbatki.

5. Wycisnąć świeży sok z cytryny i dodać do naparów.

6. Dosłodzić miksturę łyżeczką miodu lipowego lub innego, jeśli nie posiadamy lub dodać sok malinowy(moja wersja jest dzisiaj z sokiem malinowym własnej produkcji).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 Właściwości „mikstury”:

1. Owoce dzikiej róży uzupełniają codzienną dietę w witaminę C, działają przeciwzapalnie i antyoksydacyjnie.

2. Napar z babki lancetowatej działa przeciwzapalnie przy infekcjach układu oddechowego oraz powlekająco na błonę śluzową jamy ustnej i gardła.

3. Napar z kwiatów dziewanny wspomaga leczenie podrażnień  oraz kaszlu i chrypki.

4. Sok z aloesu podnosi odporność i wzmacnia organizm.

5. Miód lipowy jest lekko napotny i wspomaga leczenie kaszlu.

6. Sok z cytryny zawiera witaminę C oraz ma odczyn kwaśny, przez co stwarza niekorzystne środowisko dla rozwoju bakterii.

7. Sok z malin działa napotnie i rozgrzewająco.

 Zaś „Mikstura” jest miła w smaku i zdrowa… w sam raz na pierwsze objawy przeziębienia…

Czerwona jagoda, czyli o możliwościach żurawiny…

Żurawina: Surowiec leczniczy stanowi owoc żurawiny wielkoowocowej lub błotnej. Zawiera on znaczne ilości błonnika, witaminy C, witaminę B1 i B2 oraz sole mineralne takie jak: fosfor, miedź, jod, wapń, a także garbniki oraz kwas cytrynowy, jabłkowy i benzoesowy. Stosuje się go w terapii schorzeń dróg moczowych oraz jako źródło witaminy C. W kuchni stanowi częsty dodatek do potraw oraz składnik soków, konfitur i kompotów.

Zastosowanie w lecznictwie:
Żurawina jest używana głównie profilaktycznie oraz w przebiegu infekcji dróg moczowych jako środek pomocniczy na przykład przy antybiotykoterapii. Poprzez zmianę pH na kwaśne powoduje obniżenie ilości bakterii E. coli, czyli głównej przyczyny stanu zapalnego układu moczowego. Dzięki pochodnej proantocyjanidynowej (PAC typ A) stwarza osłonę przed wnikaniem drobnoustrojów. Jej spożycie zalecane jest u osób z nawracającymi infekcjami, z problemem częstego oddawania moczu, z jego zaleganiem w pęcherzu moczowym oraz osobom z wysokim ryzykiem stanu zapalnego. Powinna znaleźć się w diecie kobiet, gdyż zapewnia odpowiednie funkcjonowanie układu moczowo-płciowego. Można ją spożywać na świeżo, w formie soku, syropu, herbatek lub suplementów diety.
Domowy sok żurawinowy: owoce, woda, odrobina cukru. Owoce zalać do zakrycia wodą, gotować do zagęszczenia. Wycisnąć miąższ, przelać przez sitko do butelki. Przechowywać w lodówce. Można dosłodzić cukrem do smaku.

Żurawina  przeciwdziała rozwojowi bakterii w jamie ustnej. U osób regularnie przyjmujących żurawinę stwierdzono rzadsze występowanie chorób dziąseł, przyzębia i śluzówki. Korzystny wpływ na stan jamy ustnej wywiera witamina C.

Kwasy organiczne (kwas chinowy) zawarte w owocach są wydalane z naszego organizmu wraz z moczem. Powodują one lekkie  zakwaszenie moczu, co zapobiega tworzeniu się i wytrącaniu soli wapnia i fosforu, czyli  przed powstawaniem kamieni nerkowych.

Owoce żurawiny obniżają stężenie złego cholesterolu.
Badania wykazały też, że antyoksydanty zawarte w owocach żurawiny zapobiegają utlenianiu cholesterolu u mężczyzn. Taki wynik sugeruje, że mogą być one stosowane w profilaktyce miażdżycy. Testuje się również jej aktywność wobec niektórych bakterii (Helicobacter pylori – przyczyny choroby wrzodowej), wirusów oraz grzybów.

W leczeniu tradycyjnymi metodami żurawinę podaje się przy gorączce i objawach infekcji górnych dróg oddechowych, na bóle głowy, jako środek na podniesienie odporności oraz ogólnie wzmacniający. Jest często składnikiem diety stosowanej przy nowotworach. Przetwory z żurawiny były niegdyś wykorzystywane także w biegunkach, podobnie jak z jagody czarnej.

Świeże owoce spożywane regularnie lub wyciśnięty z nich sok wspomagają właściwe wypróżnianie (błonnik, pektyny).

Przeciwwskazaniami do stosowania żurawiny są:
– kamica nerkowa: żurawina zawiera szczawiany, które mogą krystalizować w nerkach (w niektórych suplementach jednak liofilizowany sok z żurawiny pozbawia się już szczawianów lub dodaje się do nich zioła o działaniu moczopędnym, co pozwala na ich szybkie usunięcie z organizmu),
– osteoporoza: szczawiany utrudniają wchłanianie wapnia w jelicie,

– osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe (warfarynę). Substancje zawarte w żurawinie utrudniają jej usuwanie z organizmu, co zwiększa siłę działania leku i może przyczyniać się do wystąpienia krwotoków.

Zastosowanie w kuchni:  Owoce żurawiny mogą być spożywane na surowo lub w formie przetworów: soków, syropów, kompotów czy konfitur, galaretek i dżemów. Dzięki kwasowi benzoesowemu – naturalnemu konserwantowi – są trwałe przez dłuższy czas. Owoce dodaje się do różnych potraw mięsnych, w tym dziczyzny.

Domowy sos żurawinowy do mięsa: 0,5kg świeżych owoców żurawiny, 2 łyżki mąki, 0,5 szklanki wody, ok.1/3 szklanki cukru (do smaku). Oczyszczoną żurawinę zagotować pod przykryciem z cukrem mieszając i rozgniatając łyżką. Zagęścić mąką wymieszaną z wodą. Gotować chwilę do zgęstnienia.

Konfitura żurawinowa: 3 gruszki, 1kg żurawin, 2 szklanki cukru, smażona skórka pomarańczowa, woda ok. 1/2 szklanki. Zagotować wodę z cukrem do powstania syropu. Dodać oczyszczone owoce żurawiny. Następnie zetrzeć na tarce na większe kawałki gruszki i dodać do syropu. Gotować na małym ogniu. Zasmażyć skórkę z pomarańczy i drobno pokroić. Dodać do garnka z żurawiną. Wlać na gorąco do słoiczków i zawekować.

Napój żurawinowy: szklanka owoców żurawiny, ok. 2l soku jabłkowego, 1 pomarańcza, cukier. Przetrzeć owoce żurawiny przez sito. Zetrzeć skórkę z pomarańczy na tarce. Dodać do żurawiny. Wlać sok jabłkowy i zmiksować składniki. Dosłodzić.

Zastosowanie w kosmetyce: Żurawina stanowi źródło witamin, minerałów oraz kwasów owocowych, które wykazują działanie oczyszczające na skórę. Witamina C jest naturalnym antyutleniaczem, zatem opóźnia efekty starzenia.

Peeling do cery tłustej, trądzikowej lub wymagającej oczyszczenia: owoce żurawiny (garść) blendować do konsystencji papki. Wmasować w zwilżoną skórę twarzy i szyi. Kolistymi ruchami wykonać dokładny masaż. Wacikiem nasączonym wodą zmyć go z twarzy. Dla wzmocnienia efektu oczyszczania mechanicznego można dodać 1 łyżkę płatków owsianych i rozdrobnić. Peeling oczyszcza twarz, złuszcza powierzchniowe warstwy komórek naskórka oraz poprawia wygląd skóry.

Maseczka nawilżająca: garść owoców żurawiny, 2 łyżki jogurtu naturalnego. Składniki zmiksować, nałożyć na twarz na 10 minut, po czym delikatnie zmyć wacikiem. Maseczka działa nawilżająco i wygładzająco.

Tonik do cery z problemami: Rozcieńczyć niesłodzony sok z żurawiny i przemywać nim twarz jak tonikiem, najlepiej rano i wieczorem. Tonik działa ściągająco (garbniki) i oczyszczająco (kwasy owocowe), lekko rozjaśniająco na przebarwienia.

Mała jagoda czerwona (żurawina błotna) czy duża jagoda czerwona (żurawina wielkoowocowa) – niewielki owoc o dużym potencjale…

 

 

ACe-rola…rola aceroli…

Acerola
Malpigia granatolistna – inaczej wiśnia z Barbados, surowcem są głównie owoce, lecz  kora aceroli stanowi źródło tanin.
Owoce zawierają 1-4,5% naturalnej witaminy C. Bogate są również w witaminę A –  (4300-12500 jednostek międzynarodowych wit. A/100 g), witaminę B1, PP, B2.
Spośród soli mineralnych zawierają żelazo ułatwiające przyswajanie witaminy C, wapń, fosfor. Cennym składnikiem jest także kwas jabłkowy (L-malic acid).
ACe-rola:
-wzmacnia układ odpornościowy (wzmaga produkcję przeciwciał),
-działa tonizująco,
-odtruwająco,
-moczopędnie,
-przeciwwysiękowo,
-bioflawonoidy i wit. C wzmacniają naczynia krwionośne, działają przeciwzapalnie i przeciwmiażdżycowo,
-w medycynie ludowej używano jej w leczeniu biegunki i chorób wątroby (garbniki i kwasy fenolowe),
-antyutleniająco.
Zastosowanie w kuchni:
Desery, galaretki, soki, lody, kompoty.
C-koktail:
1 zblendowany ananas, 100g miąższ z aceroli lub sok, woda. Składniki wymieszać. Pić w celu dostarczenia witaminy C.

Choke- berry, czyli o cierpkiej aronii…

ARONIA MELANOCARPA 1
Aronia  – gatunek: aronia czarna, łac. Aronia melanocarpa. Surowiec zielarski stanowią świeże lub suszone owoce. Są bogate w polifenole.Cierpki smak zawdzięczają obecności polimerów katechinowych.Procyjanidyny i taniny reagują z białkami jamy ustnej i kubkami smakowymi dając uczucie cierpkości, suchości i dławienia – stąd ang. nazwa choke-berry, czyli dławiąca jagoda. Aronia zawiera także witaminy: C i P oraz minerały: wapń, magnez, żelazo oraz potas i jod. Jest źródłem pektyn i cukrów.
Zastosowanie w lecznictwie:
Aronia bogata w antyoksydanty, spowalnia procesy miażdżycowe.
Poleca się ją w celu zmniejszenia ryzyka chorób neurodegeneracyjnych ze względu na zawartość polifenoli. Zwłaszcza antocyjany są skuteczne w poprawianiu procesów uczenia się i zapamiętywania.

Polifenole zmniejszają ryzyko nowotworów. W eksperymentach na myszach w grupie otrzymującej polifenole rozwinęło się mniej nowotworów, mniej było też przerzutów mimo kancerogennej diety.
Aronia chroni przed skutkami promieniowania UV. Przyjmowanie preparatów z polifenolami dwukrotnie zwiększa dawkę promieniowania konieczną do wystąpienia zaczerwienienia skóry.
Cierpki owoc pomaga także utrzymać dobry wzrok. Antocyjany poprawiają mikrokrążenie i zmniejszają kruchość naczyń włosowatych oka. Najczęstszą formą podania jest sok z owoców aronii.
Zastosowanie w kuchni:
Z owoców aronii najczęściej przyrządza się przetwory: soki, konfitury, dżemy i marmolady. Osobiście polecam łączyć aronię z innymi owocami, na przykład czarną porzeczką. Uzyskuje się wtedy ciekawszy smak.
Domowy soczek z aronii: na 1 kg owoców 2 niepełne szklanki cukru, 1 szklanka wody, cytryna. Owoce umyć, rozgnieść, dodać cukier, wodę i wyciśnięty świeżo sok z cytryny. Zagotować (ok. 30 minut na wolnym ogniu), przecedzić przez sitko do buteleczek i  zapasteryzować.
Szronik z aronii: 1/4 szklanki dojrzałych owoców aronii uprzednio przemrożonych (nie mają wtedy tak cierpkiego smaku), 1 białko, cukier. Białko ubić. Owoce maczać w cukrze i białku, tak aby wyglądały jak pokryte szronem. Ułożyć na talerzyku.

Zimowa herbatka z aronią: suszone owoce: aronii, dzikiej róży, kwiaty malwy. Składniki wymieszać. 1 łyżkę zaparzyć pod przykryciem uprzednio zalewając 1 filiżanką gorącej wody. Pić regularnie w zimowe wieczory:).

Kiedyś jadłam lody waniliowe z aronią w rumie. Były niesamowicie smaczne…

Zastosowanie w kosmetyce:
Antocyjany aroniowe w kosmetykach pielęgnacyjnych likwidują zmiany rumieniowe, poprawiają mikrokrążenie, wzmacniają ścianki naczyń kapilarnych oraz zmniejszają stany zapalne i obrzęki.
Zawarte w owocach witaminy C i E zapobiegają starzeniu się skóry, neutralizują wolne rodniki.
Domowa maseczka do cery naczynkowej: 1 łyżka owoców aronii, 1 łyżka jogurtu naturalnego. Składniki wymieszać w miseczce, owoce uprzednio rozgnieść. Nałożyć na twarz na 10 minut i zmyć delikatnie wacikiem. Maseczka zmiejsza rumień i wzmacnia delikatne naczynka.
Aronia to eliksir życia i zdrowia. Druga na mojej liście po owocach granatu. Trochę cierpka w smaku, choke-berry, ale nie wyobrażam sobie zimowej herbaty bez dodatku suszonych owoców lub soku z aronii.