Bardzo pospolita nawłoć…

OLYMPUS DIGITAL CAMERANawłoć pospolita – jako surowiec leczniczy wykorzystuje się jej ziele. Stanowi źródło flawonoidów, garbników, saponin, olejku eterycznego oraz związków fenolowych. Jej głównym kierunkiem działania jest wpływ na układ moczowy. Zwiększa wydalanie moczu i soli, wspomaga leczenie infekcji dróg moczowych i kamicy nerkowej (flawonoidy plus saponiny). Dzięki obecności saponin działa przeciwgrzybiczo. Zawiera także substancję, która przynosi słaby efekt przeciwbólowy.  Stosuje się ją pomocniczo w nadciśnieniu, dnie moczanowej oraz reumatyzmie. W postaci do użytku zewnętrznego ułatwia gojenie ran i drobnych stanów zapalnych oraz ugryzień owadów.

Zastosowanie w lecznictwie: Najczęstszą formą podawania surowca są odwary.

Odwar: 1 lub 2 łyżki surowca zalać szklanką wody i gotować przez 15 minut pod przykryciem. Następnie odcedzić i pić przy problemach z nerkami takich jak: bakteryjne zakażenia, stany zapalne nerek, piasek nerkowy oraz reumatyzm.

Ze względu na gorycze odwar pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz żółci i wspomaga leczenie zaburzeń trawienia: gazów, wzdęć, niestrawności, czy nieżytu żołądka i jelit. Garbniki hamują drobne krwawienia z przewodu pokarmowego.

Surowiec nieznacznie uspokaja i wchodzi w skład mieszanek wzmacniających serce.

Gotowym odwarem można przemywać zmiany skórne, drobne rany i podrażnione miejsca. Odkaża je, ściąga, zmniejsza krwawienia i przyspiesza gojenie. Nadaje się także do płukania jamy ustnej i gardła.

Pierwszy raz w tym roku zebrałam nawłoć – na potrzeby szkolne i własne… Wolałabym jednak, żeby infekcje omijały jednak raczej moje otoczenie…

Zastosowanie w kuchni: Najczęściej używaną częścią rośliny są liście. Można zaparzać je pod przykryciem jak herbatę. Istnieją doniesienia o objawach zatrucia zwierząt po spożyciu ziela nawłoci. Jednak używanie w dawkach zalecanych poza alergią nie powinno wywołać żadnego poważnego negatywnego skutku.

Zastosowanie w kosmetyce:

Tonik: Przygotować jak odwar. Przemywać nim punktowo lub całą twarz skłonną do wyprysków. Należy zwrócić uwagę na możliwość uczuleń o podobnych objawach jak po rumianku.

Kąpiel: Wlać 2 szklanki odwaru do wanny z ciepłą wodą. Kąpiel działa oczyszczająco, wspomaga gojenie wyprysków, trądziku i odświeża skórę.

Nawłoć można spotkać prawie wszędzie. Nie ma zbyt dużych wymagań, co do środowiska i gleby. Jest taka pospolita, lecz wciąż o niej jednak mało wiemy…

Salvus znaczy zdrowie…

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Szałwia lekarska – surowcem używanym w lecznictwie jest liść. Zawiera dużo olejku eterycznego, flawonoidy, garbniki, kwasy fenolowe oraz terpeny. Główny składnikiem olejku jest tujon. Szałwię można zarówno pić jak i stosować zewnętrznie. Działa odkażająco, przeciwzapalnie, pobudza wydzielanie soków trawiennych i zmniejsza pocenie. Łagodzi wzdęcia, bóle brzucha, kolki i skurcze jelit, lekkie biegunki, poprawia także wydzielanie żółci. Nie należy jednak stosować jej długotrwale w dużych dawkach, gdyż wykazuje wtedy niekorzystne działanie na organizm, czego skutkiem mogą być na przykład: wymioty, nudności oraz objawy zatrucia tujonem.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar z liści szałwii jest skuteczny w zapaleniu bakteryjnym i grzybiczym jamy ustnej i gardła. Działa ściągająco i odkażająco. U kobiet karmiących ogranicza laktację. Pity regularnie nieznacznie obniża poziom cukru we krwi. Medycyna ludowa poleca go na skąpe miesiączki.

Napar: 1 łyżkę surowca zalać gorącą wodą, zaparzyć pod przykryciem. Po odcedzeniu płukać jamę ustną lub gardło 3-4 razy dziennie w razie infekcji, stanu zapalnego czy obrzęku.

Okłady z naparu można zastosować w przypadku: otarć, oparzeń, skaleczeń, zranień, ukąszeń. Poza tym, że działają przeciwbakteryjnie, ułatwiają zagojenie ran i owrzodzeń.

Płyn do podmywań: Użyć w tym celu naparu wykonanego jak wyżej. Jest skuteczny w stanach zapalnych błony śluzowej pochwy oraz grzybicach okolic intymnych.

 W przypadku nadmiernej potliwości można kąpać się w wodzie z dodatkiem naparu oraz  pić go zamiast herbaty. Świeże liście włożone do butów hamują potliwość stóp. Należy je zmienić kilkukrotnie w ciągu dnia. Szałwia jest bardzo skuteczna w zwalczaniu tej dolegliwości, co potwierdza mój mąż. Problem w tym, że jak zaprzestanie się jej stosowania, zanika niestety dość szybko jej efekt.

Herbatka na niestrawność: 1 łyżeczkę surowca zalać gorącą wodą, zaparzyć pod przykryciem. Pić na czczo. Łagodzi wzdęcia, biegunkę, stany zapalne przewodu pokarmowego oraz nieżyty. Mechanizm działania wiąże się z obecnością goryczy, które pobudzają wydzielanie soków trawiennych oraz działaniem rozkurczowym olejku eterycznego. Podana po posiłku może likwidować takie objawy jak; katar, kaszel, obrzęk, stan zapalny. Jest pomocna w astmie, anginie i chorobach zatok. W tym ostatnim przypadku z własnego doświadczenia wiem, że bardzo skuteczne są inhalacje mocnym naparem z liści szałwii.

Zastosowanie w kuchni: Jest rośliną przyprawową. Decyduje o aromacie potraw zarówno w kuchni brytyjskiej jak i włoskiej. Można dodawać do potraw zarówno świeże jak i suszone liście szałwii. Pasują do różnych mięs: wieprzowiny, wołowiny, dziczyzny, baraniny, wędlin, kiełbas, ryb oraz warzyw: fasoli, sałaty oraz serów. Wchodzą w skład potraw narodowych Włoch takich jak wątróbki z szałwią czy saltimbocca – cielęcina. Służy jako aromat do napojów alkoholowych takich jak wermut.

Makaron z ziołami (przepis prosto z Dicomano z naszej podróży po Italii): makaron – dowolny np. spaghetti, 5 łyżek masła, 2 ząbki czosnku, 70 ml wywaru warzywnego, 70 ml białego wina, zioła: po 2 łyżki bazylii, oregano, rozmarynu, szałwii oraz pietruszki (najlepiej świeżo zerwane).

Rozgrzać masło w rondelku, dodać posiekane świeże zioła i zasmażyć je 2 minuty. Dodać wino i bulion warzywny. Ugotować makaron, przełożyć go na patelnię i wymieszać z sosem.

Kule szpinakowe: 100g świeżych liści szpinaku, 1 kostka twarogu, 1-2 ząbki czosnku, sól, pieprz, garść natki pietruszki, szczypiorku i 2 listki szałwii.

Zblanszować liście szpinaku poprzez podgotowanie umytych liści w niewielkiej ilości wody przez 5 minut. Osuszyć je na ręczniku papierowym. Dno kilku filiżanek wyściełać liśćmi. W salaterce wymieszać twaróg z rozdrobnionym czosnkiem, świeżymi ziołami i przyprawami. Małe porcje masy serowej umieścić na szpinakowych liściach i nakryć je nimi. Obciążyć filiżanki na wierzchu jakimś ciężarkiem, na przykład drugą pustą filiżanką i wstawić do lodówki na 1 godzinę. Podawać z tostami lub pitą.

Sałatka z ziemniaków: 500g ziemniaków, suszone pomidory, 5 łyżek majonezu, 5 łyżek jogurtu naturalnego, garść natki pietruszki, sól, pieprz, 4 listki szałwii.

Ziemniaki ugotować do miękkości. Przygotować sos mieszając majonez, jogurt naturalny, świeże zioła pokrojone na drobno, sól, pieprz oraz suszone pomidory podzielone na paseczki. Ziemniaki ostudzić, pokroić na mniejsze kawałki, polać je sosem i wymieszać. Wstawić w chłodne miejsce na pół godziny.

Sałatka pasuje do obiadu lub jako przystawka.

Zastosowanie w kosmetyce: Szałwia od wieków wchodzi w skład preparatów do higieny jamy ustnej takich jak pasty czy płukanki oraz kosmetyków do pielęgnacji włosów. Najbardziej znaną formą są płukanki do włosów. Wzmacniają strukturę włosa, ograniczają potliwość, łojotok oraz łupież. Należy przygotować odwar z 1 łyżki liści szałwii i 1 szklanki wody. Gotować je około 2 godzin, wystudzić i płukać włosy. Jeśli dołożymy do tego 1 łyżkę czarnej herbaty uzyskamy pogłębienie ciemnej barwy włosów.

Maseczka: 2 garście świeżych liści szałwii rozetrzeć w moździerzu na papkę. Nałożyć na twarz na 15 minut, zmyć ciepłą wodą. Maseczka ma właściwości ściągające i odkażające. Polecam dla osób cierpiących na trądzik, nadmierną potliwość czy ze skłonnością do wyprysków.

Tonik: wykonać napar jak wyżej. Zamoczyć w nim wacik kosmetyczny i przemywać twarz kilka razy dziennie. Tonik odkaża, oczyszcza oraz działa ściągająco. Wielokrotnie wykonywałam go jako licealistka, która chciała uniknąć wyprysków w okresie dojrzewania:)

Olejek szałwiowy stosuje się w aromaterapii, przemyśle perfumeryjnym oraz w produktach leczniczych.

W Grecji używana była na ukąszenia węży, w Polsce w średniowieczu – na padaczkę, przeziębienie i brudne zęby, we Włoszech – na ciężki brzuch… Szałwia miała i ma obecnie wiele zastosowań leczniczych, kulinarnych i kosmetycznych. Niewątpliwie jej łacińska nazwa salvus, co znaczy zdrowie, jest aktualna od starożytności do dziś.

Ja też bardzo lubię szałwię w kuchni, w apteczce i w łazience…

Niezastąpiony składnik pizzy, czyli o oregano…

OLYMPUS DIGITAL CAMERAOregano, lebiodka pospolita – surowcem zielarskim jest ziele. Głównym jego składnikiem jest olejek eteryczny, w którym dominują związki odkażające takie jak tymol, flawonoidy, garbniki oraz kwasy fenolowe. Ze względu na komponenty olejku oregano posiada właściwości wykrztuśne i odkażające. Garbniki działają przeciwbiegunkowo, zaś flawonoidy moczopędnie i żółciopędnie, łagodzą też stany skurczowe jelit, wzdęcia i zaburzenia pracy wątroby. Ostatnio bada się go pod kątem właściwości przeciwwirusowych.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar – do użytku wewnętrznego na zaburzenia trawienia, utrudnione odkrztuszanie czy gazy: 1 łyżkę rozdrobnionego ziela zalać 1 szklanką gorącej wody, zaparzyć pod przykryciem, odcedzić i pić. Na brak apetytu pić 3 razy dziennie na czczo.

Napar do użytku zewnętrznego przynosi ulgę w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Olejek eteryczny wraz z tymolem rozcieńczony kilkukrotnie odkaża, wspomaga gojenie ran i łagodzi swędzenie skóry. Już w starożytności Grecy wykorzystywali jego właściwości odkażające i konserwowali za pomocą oregano żywność.

Zastosowanie w kuchni: Jest nieodzownym elementem kuchni śródziemnomorskiej, szczególnie potraw narodowych Włochów. Dodaje się go do pizzy, sosów pomidorowych, spaghetti, risotta, mięsa, gulaszu, konserw, kwaszonych ogórków, czy do sałatek. Ziele jest stosowane w produkcji wermutu, wódek i likierów. Stanowi składnik ziół prowansalskich. Dobrze współgra z tłustymi mięsami oraz rybami.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Spaghetti z pieczarkami: Sos: 50g masła roztopić i zeszklić na nim 2 pokrojone w kostkę cebule, dodać sos pomidorowy z butelki, 100g pieczarek w plasterkach, 3 cukinie w formie kostek, przyprawy: 1 łyżeczka suszonego oregano, 1 listek laurowy, sól, pieprz. Dusić do zmięknięcia składników i redukcji sosu.

Ugotować makaron w wodzie z solą i łyżką oliwy. Następnie przełożyć na patelnię i wymieszać z sosem. Posypać parmezanem po wyjęciu na talerze.

Paprykowe tortellini: Sos: Zeszklić 1 cebulę pokrojoną w kostkę na niewielkiej ilości oleju. Zmiksować z pomocą robota kuchennego składniki: 500g czerwonej papryki z puszki lub świeżej opieczonej w piekarniku i obranej ze skórki, 1 łyżkę świeżego oregano, 1 szklankę wody oraz 1 łyżeczkę miodu na jednolitą masę. Podgotować powstały sos oraz dodać pieprz i sól. Ugotować tortellini, odcedzić i wymieszać na patelni z sosem.

Ryba z oregano: dowolna ryba, polecam dorsza, marynata: 3 łyżki oleju, sól, pieprz, sok z cytryny, 1 łyżka musztardy, przyprawy: natka pietruszki, 1 łyżka oregano, dodatkowo: 3 łyżki masła, 2 łyżki bułki tartej. Filety umieścić w naczyniu żaroodpornym wysmarowanym olejem lub masłem, natrzeć marynatą i posypać przyprawami, następnie masłem w wiórkach i bułką tartą. Piec w rozgrzanym piekarniku do miękkości i na kolor złoty. Można też dodać warzywa: talarki marchewki, cebuli czy pokrojoną paprykę. Podawać z ryżem lub frytkami.

Toskańska zupa fasolowa: 1 cebula, 3 selery naciowe, 2 marchewki, puszka pomidorów rozdrobnionych, 1,5l bulionu warzywnego, 2 szklanki fasoli, 1 duża cukinia, sól czosnkowa, 1 łyżeczka oregano, pieprz, sól do smaku.

W woku zasmażyć: cebulę pokrojoną w kostkę, marchewkę w talarki oraz seler na drobno do miękkości pod przykryciem. Dodać do nich: cukinię w kostkach i fasolę (może być szparagowa lub dowolna odmiana). Następnie dodać pomidory z puszki, pogotować i doprawić. Na talerzach udekorować łyżeczką jogurtu naturalnego i posypać resztką oregano. Podawać z grzankami.

Zastosowanie w kosmetyce: Olejek eteryczny zawarty w zielu oregano znalazł użytek w produkcji wód toaletowych, pomadek,  płukanek do ust (tymol), past czy mydeł. W zależności od pochodzenia rośliny różni się zapachem. Kwiaty lebiodki farbują na kolor pomarańczowy wełnę, zaś ziele na czarno.

Kąpiel odświeżająca: wsypać do wanny garść suszonego ziela do gorącej wody i kąpać się do 10 minut. Taki rytuał regeneruje ciało, orzeźwia i łagodzi zmiany skórne w tym trądzikowe i ropne. Zamiast surowca można użyć kilka kropel olejku eterycznego pozyskanego z niego.

W pizzy, z mięsem czy do ryby… Oregano wszędzie się odnajdzie w sytuacji… Można się od niego dużo nauczyć;)

Gdy na Michała obrodzą żołędzie, dużo śniegów w zimie będzie…

OLYMPUS DIGITAL CAMERADąb szypułkowy, dąb bezszypułkowy – surowiec stanowi młoda kora gałęzi i pni. Zbiera się ją na wiosnę, zanim powstaną liście. Głównym jej składnikiem są garbniki, żywice oraz kwasy fenolowe. Stosuje się ją przede wszystkim zewnętrznie ze względu na silne właściwości ściągające, przeciwzapalne oraz odkażające i fakt, że może w mocniejszej dawce u niektórych podrażniać przewód pokarmowy. Wspomaga leczenie stanów zapalnych gardła, dziąseł, jamy ustnej, skóry i błon śluzowych. W starej korze występują inny rodzaj garbników: flobafeny. Są jednak nie aktywne pod względem leczniczym, dlatego zbiera się młodą korę.

Zastosowanie w lecznictwie: Głównie jest używany w schorzeniach dermatologicznych: odmrożeniach, wypryskach i stanach zapalnych skóry, błon śluzowych jamy ustnej i pochwy oraz krwawiących hemoroidach.  Herbatką dębową można przemywać  drobne zranienia i krwawienia z rany.

Nasiadówki na hemoroidy: do miednicy z ciepłą wodą wlać 1 szklankę odwaru z kory dębu i moczyć w nim partię ciała z żylakami około 10 minut. Stosować przez kilka dni.

Odwar: 1 łyżkę rozdrobnionej kory dębu zalać 1 szklanką wody i gotować około 15-20 minut pod przykryciem. Odcedzić i stosować do użytku zewnętrznego na zmiany skórne w formie okładów lub przemywań.

Płukanka do gardła i na chore dziąsła: przygotować odwar jak wyżej i rozcieńczyć go połową szklanki wody. Płukać 3 razy dziennie po posiłku. Przynosi ulgę w zapaleniu gardła, anginie, stanach zapalnych dziąseł, języka i zębów. Nie rozcieńczoną formą można wykonać przymoczkę to znaczy nasączony gazik trzymać w chorobowo zmienionym miejscu minimum 10 minut np. przy dziąśle, na ranę po protezie zębowej i tym podobne schorzenia. Dąb można łączyć z innymi ziołami takimi jak rumianek, szałwia czy tymianek.

Garbniki zawarte w korze dębu hamują także biegunkę oraz krwawienia z przewodu pokarmowego. Należy jednak przygotować odwar do picia z dwukrotnie mniejszej ilości surowca.

Należy też pamiętać o tym, że garbniki łączą się z niektórymi substancjami, lekami, witaminami i minerałami, które przyjmujemy i mogą zmniejszać lub likwidować ich działanie.

Moja babcia opowiadała mi, że okłady z odwaru z żołędzi używano na krwotoki z nosa. Namaczano nim chusteczkę i zatykano dziurki nosa na kilka minut. Krwawienia ustępowały na jakiś czas.

Odwary z dębu stosowane do użytku zewnętrznego wysuszają i ściągają skórę oraz hamują potliwość (do picia i na zewnątrz). Można moczyć w nim stopy z tendencją do przykrego zapachu i nadmiernej potliwości.

Zastosowanie w kuchni: W kuchni wykorzystuje się głównie liście dębu –  jako dodatek do kiszonek. Są one jednak cierpkie w smaku i nie każdemu mogą odpowiadać. Z drewna wyrabia się beczki, w których leżakuje wino, whiskey. Owoce, czyli żołędzie stanowią korzystny składnik odżywczy, z którego czerpie wiele zwierząt. W Portugalii wyrabia się z nich mąkę, której używa się do pieczenia biszkoptów, placków i do zup. Prażone żołędzie można dodawać do wódki.

Z kolei poddane procesowi suszenia, prażenia i mielenia stanowiły kiedyś substytut kawy. Zebrałam dziś na spacerze z daleka od ulicy trochę żołędzi i planuję zrobić taką kawę…Osoby, które polecają taki napój, piszą na swoich blogach, że jest on łagodniejszy w smaku od naturalnej, dodatkowo łagodzi problemy żołądkowe. Jestem bardzo ciekawa jej smaku.

Zastosowanie w kosmetyce: Najczęściej kora dębowa wchodzi w skład płynów do higieny intymnej o działaniu odkażającym, pomocniczo stosowanym w infekcjach intymnych oraz preparatów płynnych i past stomatologicznych na parodontozę i krwawiące dziąsła.

Z kory można przygotować kąpiel leczniczą. Trzeba pamiętać, by nie stosować jej zbyt często oraz w rozległych ranach, gdyż przez skórę mogą dostawać się do organizmu substancje szkodliwe dla wątroby.

Kąpiel lecznicza: 1 łyżkę surowca zalać 2 szklankami wody i zagotować, po czym odcedzić i roztwór wlać do wanny. W kąpieli przebywać do 10 minut na raz. Zmniejsza wypryski, zmiany trądzikowe  oraz łagodzi stany zapalne skóry w tym zmiany atopowe.

Wyciąg z kory dębu wchodzi w skład mieszanek koloryzujących do włosów, najczęściej w postaci płukanek lub szamponów. Barwi na brunatno i włosy i ręcznik. Osoby cierpiące na łojotok skóry głowy mogą z powodzeniem przemywać ją herbatką z kory dębu.

Dziś na spacerze widziałam dużo żołędzi, znaczy zgodnie z przysłowiem: na pewno ulepimy w zimie bałwana:)

"… stokrotka rosła polna, a nad nią szumiał gaj''

OLYMPUS DIGITAL CAMERAStokrotka pospolita – surowcem zielarskim są koszyczki kwiatowe. W ich składzie dominują saponiny, garbniki, antocyjany, flawonoidy, kwasy organiczne, śluz oraz sole mineralne. Stanowią źródło witaminy C. Kwitną zwykle do października, choć zdarzają się lata, że mogą przetrwać nawet do zimy. Ze względu na flawonoidy surowiec działa moczopędnie oraz uszczelnia naczynka krwionośne.

Napar z kwiatów skutecznie oczyszcza drogi oddechowe (tak działają saponiny) oraz łagodzi stany zapalne górnych dróg oddechowych (garbniki, flawonoidy) i lekko odkaża (garbniki). Usprawnia pracę wątroby oraz oczyszcza organizm z toksyn.

Zastosowanie w lecznictwie: Napar z kwiatów stokrotki jest typowym środkiem wykrztuśnym. Aby go sporządzić należy 1 łyżkę stołową suszonych kwiatów (dla świeżych kwiatów należy podwoić ich ilość) zalać szklanką gorącej wody i zaparzyć pod przykryciem. Można nim płukać gardło lub pić na kaszel z utrudnionym odkrztuszaniem. Posiada aktywność przeciwgrzybiczą i przeciwbakteryjną. Sprawdza się w infekcjach górnych dróg oddechowych. W formie nasiadówek przynosi ulgę i zmniejsza krwawienia z hemoroidów, w formie podmywań łagodzi stany zapalne pochwy.

Odwar z kwiatów stokrotki: przygotowujemy jak napar z tym, że gotujemy ok.15 minut pod przykryciem i odcedzamy. Przynosi efekt moczopędny, żółciopędny, oczyszczający i wykrztuśny.

Medycyna ludowa poleca świeże rozgniecione liście nakładać na trudno gojące rany. W tym celu można też użyć wyciągu z kwiatów. Okłady te stosowane zewnętrznie, oprócz odkażania ran, znoszą obrzęk i zaczerwienienie w przypadku uderzeń, skręceń czy zwichnięć. Można nimi łagodzić  także stany zapalne powiek.

Napary ze  stokrotek nasze babcie stosowały w nieregularnych cyklach miesiączkowych, jako środki lekko przeczyszczające oraz na gorączkę i flegmę.

Poprzez działanie moczopędne mogą obniżać ciśnienie krwi, oczyszczać i odtruwać, co wspomaga pozbycie się nadmiaru wagi.

Zastosowanie w kuchni: W przygotowaniu potraw jako składnik można wykorzystać wiosenne liście z pączkami. Nadają się do surówek i sałatek, masła, zup, sosów czy białego sera.

Surówka: 3 garści liści szczawiu lub liści szpinaku, garść liści stokrotek, 1 cebula, 2 łyżki oliwy, sól, pieprz, sok z 1 cytryny. Zielone komponenty wymieszać ze sobą, dodać do nich cebulę pokrojoną w kosteczkę, zalać sokiem z cytryny oraz oliwą z przyprawami.

Syrop do herbaty: 0,5 kg kwiatów, 3/4 l wody, 750g cukru, 1 cytryna. Kwiaty zalać wrzącą wodą, dodać do nich pokrojoną w kosteczkę nieobraną cytrynę. Odstawić na dobę. Następnego dnia oddzielić kwiaty od roztworu. Jeśli pozostały ich elementy w roztworze, usunąć je przesączając przez gazę. Do płynu dodać cukier i na gorąco mieszać. Słodzić nim herbatę. Przyniesie ulgę w chorobach gardła.

Zupa ze stokrotkami:   1l bulionu warzywnego, 1 cebula, pieczarki, sól, pieprz, garść stokrotek, olej. Zasmażyć pieczarki na oleju, dodać do bulionu warzywnego, doprawić. Kwiaty pokroić na drobno i dodać do zupy. Gotować do miękkości.

Przyznam, że tylko dwa razy w życiu jadłam stokrotki, jako dodatek do deseru i do napoju w pobliskiej restauracji. Bardzo chciałabym zrobić w przyszłości syrop ze stokrotek. Do dziś pamiętam lekcje z Farmacji Stosowanej, gdzie wykonywaliśmy różne postaci leku, szczególnie te nietypowe jak cukierki dla konia, pręciki czy wody aromatyczne. Była w tym jakaś tajemniczość, do której lubię wracać robiąc coś czasem z ziół…

Zastosowanie w kosmetyce: Zarówno napary jak i odwary można wykorzystywać do odkażania zewnętrznej powierzchni skóry. Łagodzą one objawy zapalne, wypryski, trądzik oraz nadmierną reaktywność skóry naczyniowej i zasinienia. Podobnie działa okład ze zgniecionych świeżych kwiatów.

Dla skóry z problemami lub łojotokiem poleca się kąpiele z użyciem kwiatostanów lub odwaru z nich. Woda powinna mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ludzkiego ciała oraz czas trwania zanurzenia w wodzie nie może być krótszy niż 15 minut.

Stokrotki stanowią także środek zapachowy do wyrobu perfum i wód toaletowych.

Stokrotka po łacinie bellis znaczy piękna – uśmiecha się do mnie z trawnika, otwiera swoją główkę na początek słonecznego ranka i spogląda na mnie z ulubionych perfum Daisy… Patrząc na nią, czuję się wtedy bardzo bellis…

Mała czarna, czyli o kawie, ale nie tylko czarnej…

 OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Kawa arabska – surowiec leczniczy stanowi nasienie pozbawione łupiny nasiennej. Poddaje się je procesowi fermentacji i suszenia. Podczas palenia nasion zachodzą złożone przemiany składników w nich zawartych, w wyniku czego tworzą się związki odpowiedzialne za smak i zapach oraz  z sacharozy powstaje karmel, nadający barwę nasionom i napojom. Miąższ owoców kawy również jest jadalny. W smaku przypomina owoc dzikiej róży.

Głównymi składnikami występującymi w nasionach kawy są: alkaloidy purynowe (kofeina, teofilina, teobromina), węglowodany, kwas kawowy, związki diterpenowe, serotonina, kwasy fenolowe (kwas chlorogenowy), białko i tłuszcz.

Kofeina działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy, poprawia koncentrację, znosi senność, adaptuje do większego wysiłku fizycznego i intelektualnego, zwiększa myślenie i procesy kojarzenia. Jest moczopędna, pobudza metabolizm, podwyższa poziom soku żołądkowego oraz wpływa dodatnio na oddech, krążenie i pracę serca. Może podwyższać ciśnienie krwi, ale wszystko zależy od czynników towarzyszących, ilości wypijanej kawy oraz leczenia. W połączeniu z lekami przeciwbólowymi przyspiesza ich wchłanianie, a w konsekwencji ich działanie. Teofilina działa rozkurczowo na mięśnie gładkie oskrzeli, zaś teobromina pobudza wydalanie moczu. Kwas chlorogenowy, którego jest dużo więcej w nasionach zielonej niż czarnej kawy, nasila wydzielanie żółci, co przyspiesza przemianę materii. Odtruwa organizm, obniża zapasy cukru w organizmie i jest korzystny przy odchudzaniu. Dodatkowo błonnik pobudza ruchy jelit i przesuwanie treści pokarmowej.

Kawa zielona ma właściwości i skład zbliżony do kawy czarnej, lecz znacznie wyższą skuteczność w obniżaniu masy ciała. Współdziałają tu w jednym kierunku zarówno kofeina jak i kwas chloragenowy. Gdy  kawę zieloną podda się suszeniu i paleniu uzyskuje się węgiel kawowy pomocny w biegunce.

Kawę bezkofeinową otrzymuje się z nasion poprzez wymywanie wodą lub obróbkę chemiczną. Najdroższą odmianą na świecie jest kawa luwak, która smakuje podobno nieziemsko, a to za sprawą łaskunów, które zjadają wybrane jej ziarna, trawią częściowo i wydalają je w zmienionej formie.

W sobotę byłam o krok od zakupienia kawy z jej namiastką na Smacznym Targu, ale świadomość, w jaki sposób ona powstaje jakoś mnie nieco od tego odwiodła… Kupiłam natomiast tam i zieloną kawę w ziarnach i zieloną herbatę z ananasem oraz uroczą książkę o potrawach rodem z Nowej Zelandii – niebawem zrobię z niej użytek na potrzeby własne i bloga…  Jestem bardzo ciekawa, co nowego tym razem przywiozę w sobotę z tego miejsca…

Zastosowanie w lecznictwie: Kawa dzięki zawartej w niej kofeinie likwiduje ospałość, pobudza do wysiłku, zwiększa tętno. Jest przeciwwskazana u dzieci, osób starszych, w nadciśnieniu, bezsenności, nadpobudliwości, wrzodach i stanach zapalnych żołądka. Tu jednak dobra wiadomość –  pojawiły się w obrocie odmiany kawy, które mają mniej drażniące działanie. U siebie na półce posiadam taką z napisem „light” i pijam z dużą ilością mleka 1 godzinę po posiłku, nie na czczo. Filiżanka kawy z jedzeniem lub tuż po spożyciu pokarmu może powodować spadek ilości żelaza we krwi. Warto o tym pamiętać.

Dodatek śmietanki czy mleka chroni dodatkowo kawoszy przed utratą magnezu i wapnia. Osoby, które nie tolerują nabiału, a kochają kawę jak ja, powinny uzupełniać niedobory tych związków w inny sposób.

Kawa korzystnie wpływa na krążenie mózgowe i poleca się ją przy migrenie. Na jej efekt przeciwbólowy trzeba czekać do pół godziny. Zalecane dzienne spożycie to maksymalnie 4 filiżanki.

Kawa może podwyższać poziom cholesterolu we krwi. Jednak wszystko zależy od sposobu jej parzenia. W tym wypadku zdrowiej wyjdziemy na tym, gdy będziemy pić kawę rozpuszczalną lub mieloną, ale przefiltrowaną, a ta jest znacznie smaczniejsza. Z kolei dostarczając ją organizmowi co najmniej pół godziny przed wysiłkiem powodujemy szybsze spalanie tłuszczów podczas ćwiczeń. Ponadto związki o budowie polifenoli blokują odkładanie cholesterolu w ścianach naczyń krwionośnych, czyli chronią przed miażdżycą. Sprawa z cholesterolem jest więc bardzo zawiła…

Obecnie bada się kawę pod kątem jej właściwości opóźniających tworzenie tkanek nowotworowych. Wiadomo na pewno, że pomaga niektórym alergikom, gdyż obniża stężenie substancji odpowiedzialnych za reakcję uczuleniową.

Kawa zielona –  1 łyżeczkę zmielonej kawy zalać gorącą, lecz nie wrzącą wodą i zaparzyć pod przykryciem przez 10 minut. Pijemy ją na czczo i wykonujemy jakiś wysiłek fizyczny, jeśli chcemy schudnąć. Od jutra zaczynam…

Zastosowanie w kuchni: Kawa jest jednym z najbardziej znanych napojów pitych niemalże na całym świecie. W kuchni wykorzystuje się ją do przyrządzania ciast, deserów, napojów.

Najbardziej popularnymi metodami parzenia są: parzenie w ekspresie ciśnieniowym, zaparzaczu przelewowym z filtrami, parzenie w dzbanku oraz gotowanie czyli kawa po turecku.

Moja propozycja kulinarna to kawa w trzech smakowych odsłonach:

1. Kawa z procentami: 1 łyżka kawy rozpuszczalnej, 1 kieliszek spirytusu, pół pudełka mleka skondensowanego, pół cukru waniliowego. Zmiksować składniki poza spirytusem, dodać go do nich i schłodzić w lodówce.

2. Kawa na zimno: 1 łyżeczka czubata kawy, 3 gałki lodów śmietankowych, aromat rumowy, ewentualnie bita śmietana. Przygotować na gorąco kawę z aromatem, dodać do niej lody i bitą śmietanę. Można posypać gotową mieszanką do deserów lub cynamonem.

3. Kawa kokosowa: 2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej, woda, 20ml śmietanki kremówki, mleczko kokosowe w puszce, przyprawy: kardamon lub cynamon. Przygotować mocny napar z kawy wielkości espresso, dodać do niego ubitą śmietankę. Wlać mleczko kokosowe zamiast zwykłego mleka i posypać cynamonem. Znacznie bardziej wyrazisty smak kokosowy można uzyskać dodając jeszcze do kawy 1 łyżkę likieru o smaku kokosowym.

Nalewka kawowa: 10 łyżeczek kawy rozpuszczalnej, cukier waniliowy, niepełne 2 szklanki cukru, 2 szklanki wody, 250ml spirytusu. Zmieszać cukier z cukrem waniliowym i rozpuścić je na gorąco w wodzie do uzyskania klarownego roztworu. Zaparzyć kawę w 1 szklance gorącej wody. Zmieszać oba płyny i odstawić na 6-7 godzin w ciepłym miejscu (może to być na przykład termos). Dodać spirytus i przelać do butelki. Nalewka ma leżakować przez 10 dni. W tym czasie należy od czasu do czasu nią wstrząsać.

Tiramisu mojego męża: Podane proporcje są na 4-5 pucharków. 250g serka mascarpone połączyć z przesianymi 180 gramami cukru pudru do uzyskania jednolitej słodkiej masy. Następnie ubijać 250ml śmietanki kremówki, stopniowo i delikatnie dodać do serka. Tak uzyskaną puszystą masę przełożyć do pucharków, gdzie na dnie ułożone są biszkopty wrocławskie, nasączone roztworem espresso i amaretto w proporcjach 1:1. Z wierzchu posypać deser kakao i schłodzić.

Zastosowanie w kosmetyce: Ekstrakt z kawy lub sama kofeina wchodzi w skład kosmetyków zwalczających cellulit i ujędrniających jako komponent zapachowy i odpowiedzialny za działanie.

Jej efekt związany jest z tym, że pobudza metabolizm tłuszczów obecnych w tkance podskórnej, przyspiesza krążenie oraz ma działanie antyoksydacyjne, przez co spowalnia proces starzenia.

Peeling do ciała wg Agi: Zwilżyć skórę strumieniem ciepłej wody, nałożyć na skórę zmieloną kawę, dokładnie wetrzeć w skórę, pozostawić na kilka minut i spłukać. Peeling odświeża skórę, ujędrnia i pozwala pozbyć się skórki pomarańczowej. Wielokrotnie go wykonywałam. Spróbujcie same – efekt jest zadziwiający, no może poza brudną wanną 🙂

Napar z kawy przykładany pod oczy znosi obrzęki i zaczerwienienia. Można przemywać nim twarz jak tonikiem. Po nim skóra staje się promienna i mniej narażona na powstanie zmarszczek.

Maseczka – peeling: 1 łyżkę stołową kawy świeżo zmielonej zmieszać w miseczce z jogurtem naturalnym. Nałożyć na twarz na 15 minut, wykonać bardzo delikatny masaż okrężnymi ruchami, następnie spłukać wodą bez dodatku mydła i delikatnie osuszyć. Chroni skórę przed niekorzystnym działaniem promieniowania słonecznego, starzeniem oraz nadaje jej blask i świeżość.

Dziś ją sobie wykonam. Ciekawe, czy mąż zauważy różnicę?

Może być latte, espresso, a może mała czarna… – bez jej smaku nie wyobrażam sobie smaku życia… a od jutra dodam jeszcze jedną do kolekcji kawowej –  zdrową zieloną kawę…

Na "melancholiję" i niespokojny sen czyli o melisie…

   melisa

Melisa lekarska – w lecznictwie wykorzystuje się jej liść. Należy do surowców olejkowych. Głównymi składnikami olejku eterycznego są citrale. Odpowiadają one za jego cytrynowy zapach. W liściu ponadto występują garbniki, flawonoidy, kwasy fenolowe i triterpenowe. Surowiec działa uspokajająco na skołatane nerwy, ułatwia zasypianie, wycisza i łagodzi lęki. Zaleca się go szczególnie małym dzieciom, studentom, jak i kobietom wchodzącym w okres menopauzy. Wspomaga leczenie niestrawności oraz  stanów zapalnych żołądka. Jest korzystny w zaburzeniach pracy wątroby oraz woreczka żółciowego.

Medycyna ludowa poleca pić melisę przy osłabionej laktacji, na depresyjny nastrój dawniej nazywany melancholią oraz na PMS (zespół napięcia przedmiesiączkowego) i bóle menstruacyjne. Osoby, które stosują regularnie herbatki z melisy, rzadziej zapadają na choroby górnych i dolnych dróg oddechowych.

Surowiec może być zarówno służyć do użytku wewnętrznego jak i zewnętrznego.

Zastosowanie w lecznictwie: Najprostszą formą leku jest napar z liści melisy.

Napar: 2 łyżki stołowe liści melisy zalać wrzątkiem i zaparzyć pod przykryciem przez 5 minut. Odcedzić i pić. W przypadku działania uspokajającego i przeciwlękowego spożywać 3-4 razy dziennie, w celu łatwiejszego zasypiania 1 filiżankę na pół godziny przed planowanym pójściem spać. Podobne właściwości posiada wyciąg z liści melisy oraz świeżo wyciśnięty sok.

Napar jest skuteczny w problemach trawiennych – w tym celu należy pić go po każdym posiłku. Przynosi ulgę w zaburzeniach pracy żołądka, jelit, wątroby i dróg żółciowych szczególnie, jeśli objawy wynikają z podłoża nerwowego. Wspomaga leczenie wrzodów, stanu zapalnego żołądka oraz łagodzi ból w chorobach nerek. Działa rozkurczowo.

Moi bliscy twierdzą, że po wypiciu herbatki z melisy mija ból głowy. Ja osobiście nie doświadczyłam takiego działania na sobie, gdyż melisa w  moim przypadku powoduje obniżenie ciśnienia i  tym samym ból głowy. Musiałam ją więc szybko odstawić, bo jestem niskociśnieniowcem.

Świeżo wyciśnięty sok lub olejek melisowy rozcieńczony 2 razy polecam za to jako skuteczny środek w walce z opryszczką. W tym celu proponuję stosować okłady, jak tylko pojawi się swędzenie lub będzie powstawał wykwit. U mnie poskutkowało.

Naparem można również płukać gardło przy drobnych infekcjach, bólu gardła i stanie zapalnym jamy ustnej. Działa słabiej niż szałwia, lecz łagodzi objawy bólowe, co pomaga na przykład przy anginie. W formie do użytku wewnętrznego powoduje lekkie odkrztuszanie zalegającej wydzieliny. Alkoholowe roztwory służą do nacierań miejsc, gdzie występują nerwobóle.

Zastosowanie w kuchni: W codziennym gotowaniu można używać zarówno świeżych jak i  suszonych liści. Świeżymi liśćmi dekoruje się desery, wykończa dania i obiady. Świetnie komponują się z surówkami, sałatkami owocowymi, galaretkami, mięsem, jajkami czy serem twarogowym. Znakomicie współgrają z  liśćmi mięty. Można nacierać nimi ryby morskie – po tym zabiegu ich zapach neutralizuje się. Suszone liście natomiast pasują do zup, chłodników, sosów, napojów, w  tym aromatycznej herbaty oraz kompotu.

Moja propozycja kulinarna to:

Spaghetti z  liśćmi melisy: 1 łyżka stołowa oliwy, 1 cebula, 100g oliwek, 400g makaronu, 130g salami pepperoni, kilka listków melisy. Wszystkie składniki stałe pokroić na drobno. Ugotować makaron al dente. Na oliwie zasmażyć cebulkę, dodać do niej kiełbasę, zasmażyć i  to samo z oliwkami. Makaron przełożyć na patelnię i wymieszać składniki. Podawać udekorowany listkami melisy.

Krem waniliowo – czekoladowy (prawdziwa słodka rozpusta): 2 szklanki śmietany kremówki, laska wanilii, 1 szklanka kwaśnej śmietanki, 6 łyżek cukru, 3  łyżki wody, 2 łyżeczki żelatyny, 50g czekolady.

Do naczynia wlać śmietanę i wrzucić laskę wanilii, dodać cukier i  gotować na małym ogniu tak do 10 minut, mieszając. Przygotować żelatynę wg przepisu, w  wyniku czego  zalana wodą ma spęcznieć. Rozpuścić ją poprzez umieszczenie z nią naczynia w  misce z gorącą wodą i intensywne mieszanie. Przełożyć do masy i wymieszać. Roztopić czekoladę w łaźni wodnej i wlać do połowy masy, wymieszać. Przełożyć do pucharków,  umieścić w lodówce na 15 minut. Nałożyć na wierzch jasną masę i  odstawić do lodówki na tak długo, aż się zetnie. Udekorować listkami melisy.

Sałatka z  melisą (danie mojego męża, bo ja nie przepadam za octem winnym): 50g sałaty, 50g botwinki, garść liści melisy, 50g oliwek bez pestek (polecam nadziewane papryką czerwoną), 6-7 łyżek oliwy z oliwek, 2 ząbki czosnku, 1 łyżka musztardy,    1 łyżka octu winnego najlepiej czerwonego, garść listków bazylii, 25g pistacji lub ziaren słonecznika, rozmaryn, kromki czerstwego chleba – dowolna ilość.

Na oliwie zasmażyć pokrojony czosnek z  rozmarynem, dodać kromki chleba i smażyć, aż będą rumiane. Wymieszać zielone składniki z  pokrojonymi oliwkami oraz orzeszkami. Na talerzu umieścić chleb, na nim warzywa i  polać przygotowanym sosem: oliwę wymieszać z  octem i musztardą (można dodać odrobinę cukru, jeśli ktoś lubi) na jednolity dressing.

Zastosowanie w kosmetyce: Jednym z  pierwszych kosmetyków, jaki wykonałam, był tonik melisowy.

Tonik: 2  łyżki liści melisy zagotować ze szklanką wody, ostudzić i odcedzić. Zamoczyć w  rozworze wacik kosmetyczny i  przemywać twarz najlepiej rano i wieczorem. Tonik spełnia rolę ściągającą, odkażającą i ułatwia gojenie drobnych zmian skórnych. Dobrze sprawdza się w pielęgnacji cery młodzieńczej.

W przypadku poważniejszych problemów dermatologicznych takich jak głębokie rany, owrzodzenia można stosować ciepłe okłady z  naparu z melisy. Hamują  one rozwój zakażeń bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych oraz przyspieszają gojenie.

Kąpiel z  melisy: Przygotować napar jak wyżej, ale z 4 łyżek melisy na 1 szklankę wody i  wlać do wanny z  ciepłą wodą. Kąpiel relaksuje i  rozluźnia, pozwala na pozbycie się stresu z całego dnia i łatwiejsze zaśnięcie. Może być zastosowana u wybitnie niespokojnych dzieci.

Olejek melisowy: W  aromaterapii olejek z melisy przynosi uspokojenie i relaks. Można jedną jego kroplę umieścić na poduszce, na której śpimy lub w  kominku zapachowym wraz z jedną kroplą olejku cytrynowego. Olejek nadaje się także do masażu relaksacyjnego oraz bywa wykorzystywany w produkcji perfum.

Liść melisy stanowi główny składnik wielu serii kosmetyków, w  tym kremów, toników. mleczek i  śmietanek kosmetycznych, które bardzo przyjemnie pachną.

Pszczoły kochają melisę za to, że ma dużo nektaru, a  ludzie? Chyba za wiele działań, bo każdy coś znajdzie w  niej dla siebie… ja też…

Na jagody czyli o jagodzie czarnej…

blueberryBorówka czernica, jagoda czarna- surowiec stanowi liść oraz owoc nazywany jagodą. W liściu dominują substancje z grupy garbników, flawonoidy, kwasy organiczne oraz neomyrtylina. Natomiast w owocu występują garbniki, antocyjany, kwasy organiczne,  pektyny,  witaminy C i B, minerały (magnez, potas, wapń, żelazo) oraz cukry. Zarówno owoc jak i liść działają ściągająco oraz przeciwbiegunkowo. Antocyjany w czarnej jagodzie dodatkowo uszczelniają drobne naczynka włosowate i wspomagają leczenie zaburzeń krążenia ocznego. Są pomocne przy utracie ostrości widzenia szczególnie o  zmierzchu. Uważa się, iż neomyrtylina zawarta w liściu borówki obniża poziom glukozy we krwi.

Zastosowanie w lecznictwie: Najczęstszą postacią leku wykonywaną z borówki czernicy jest napar. Przygotowuje się go zalewając 2 łyżki wysuszonego surowca szklanką wrzątku i zaparza pod przykryciem. Znacznie silniej działający od niego jest odwar. Przygotowujemy go jak napar z tą różnicą, że gotujemy do 10 minut pod przykryciem.  Pić 3 razy dziennie po posiłku. Zwalczają biegunkę, zatrucia, rozstrój żołądka oraz stany zapalne przewodu pokarmowego. W  naszych domach przygotowuje się z  nich soki oraz kompoty i  podaje w  wyżej wymienionych schorzeniach.

1 szklanka świeżych jagód spożywanych na dobę pokrywa pokrywa dzienne zapotrzebowanie na witaminę C oraz zwalcza stany zapalne jamy ustnej.

Owoce poprawiają ostrość widzenia, przez co są polecane osobom mającym takie choroby jak: cukrzyca, jaskra, katarakta i inne. Mogą uczulać, choć alergia występuje rzadko. Głównymi jej objawami jest opuchnięcie powiek i ust oraz pokrzywka.

W medycynie ludowej okolic Kazimierza nad Wisłą używano ugotowanych liści borówki w formie lewatyw doodbytniczo. Taki odwar miał zwalczyć owsiki u dzieci. W tym celu można też podać do spożycia 4 szklanki świeżych owoców z cukrem. Zjadać 1 szklankę co 6 godzin. Po owocowej kuracji trwającej 3 dni zastosować środek przeczyszczający.

Zastosowanie w kuchni: Jagody używane są w kuchni bezpośrednio po zerwaniu z krzaka jak również przetworzone termicznie. Przygotowuje się z nich kompoty, soki, dżemy, powidła i zupy. Mogą służyć jako dodatek do makaronów czy do ryżu lub element dekoracyjny deserów. Stanowią nadzienie naleśników, pierogów, knedli. Barwi się nimi wina.

Nalewka jagodowa: 1l czarnych jagód, 1 kg cukru, spirytus. Oczyszczone owoce umieścić w naczyniu i zalać spirytusem do ich zakrycia. Pozostawić w słonecznym miejscu na miesiąc. Nalewkę oddzielić od owoców i przesączyć przez watę. Wlać do butelki, zamknąć korkiem i odczekać 1 miesiąc.

Deser jagodowy: 10 dag cukru, 6 jaj, sok z cytryny, skórka pomarańczowa, 1 dag żelatyny, 2 garście jagód, 1 łyżka rumu. Zasmażyć skórkę pomarańczową pokrojoną na małe kawałeczki. Ubić żółtka z cukrem, dodać skórkę i sok z cytryny. Zwilżyć uprzednio rozpuszczoną w małej ilości gorącej wodzie z rumem żelatynę odrobiną zimnej wody i pozostawić, aby napęczniała. Ubić na sztywno pianę z białek. Wymieszać wszystkie składniki. Na dno salaterki położyć jagody, dodać krem i na wierzchu udekorować jagodami.

Zapiekanka jagodowa: 25dag jagód, 1 jajko, 2 łyżki masła/margaryny, 25 dag jagód, 2 torebki ryżu, 1/2 szklanki cukru, cukier  waniliowy, rodzynki, 1/4 szklanki śmietanki kremówki, cynamon, zapach rumowy lub 1-2 łyżki rumu.

Rodzynki namoczyć w wodzie z zapachem lub w rumie. Jagody zasypać połową ilości cukru i odstawić. Ugotować ryż i wymieszać z masłem. Utrzeć żółtka z resztą cukru, cukrem waniliowym, odrobiną cynamonu, dodać ryż i odcedzone rodzynki. Ubić białka na sztywną pianę i dołączyć do powstałej masy. Natłuścić formę i układać cienkie warstwy na przemian: ryżowa, jagodowa, ryżowa. Na wierzchu można polakierować odrobiną masła. Piec w 200°C 25 minut.

Mus z białej czekolady z sosem jagodowym: woda, 300g białej czekolady, 2 łyżki cukru, 3 jajka, 300g śmietanki kremówki, szklanka jagód, 1 łyżka cukru pudru. Na wolnym ogniu zagotować wodę z cukrem do konsystencji syropu. Rozdrobnioną białą czekoladę dodać do syropu i mieszać do jej rozpuszczenia. Ostudzić. Dodać żółtka i utrzeć. Odstawić. Ubić śmietankę, dodać i wymieszać. Ubić pianę z białek, dołączyć i wymieszać. Przełożyć do formy wyściełanej folią aluminiową i zamrozić na całą noc. Kwadrans przed podaniem wyjąć z zamrażalnika i pokroić. Zmiksować jagody z 1 łyżką cukru pudru. Dla poprawy konsystencji można przetrzeć jagody przez sito. Schłodzić. Podawać w jagodowym sosie kawałek musu.

Zastosowanie w kosmetyce: Jagody dzięki obecności witaminy C opóźniają procesy starzenia i pobudzają wytwarzanie kolagenu w skórze, co skutkuje efektem przeciwzmarszczkowym. Kwasy organiczne są natomiast korzystne w terapii trądziku. Powodują bowiem lekkie złuszczanie naskórka. Dzięki obecności garbników mają działanie odkażające, ściągające. Poleca się je również do cery naczyniowej, gdyż antocyjany zawarte w owocach uszczelniają drobne naczynka i poprawiają mikrokrążenie, zmniejszając tym zaczerwienia twarzy.

Maseczka z jagód: 2 łyżki owoców zmiksować w blenderze i nałożyć na twarz na 15 minut, po czym spłukać. Maseczka lekko złuszcza i odświeża cerę. Można wzbogacić ją 1 łyżką jogurtu. Takie połączenie poleca się skórze reaktywnej, skłonnej do podrażnień, cerze naczyniowej oraz alergicznej, lecz nie uczulonej na tę roślinę.

Niepozorne owoce kryją w  sobie wielkie bogactwo substancji leczniczych i  szereg zastosowań. Zatem jeśli nie w  tym roku, to za rok: NA JAGODY!